Brytyjski VAT jako pośredni koszt uzyskania przychodów

Tematyka: Brytyjski VAT, pośredni koszt, uzyskanie przychodów, spółka z o.o., interpretacja podatkowa, WSA Poznań, rozpoznawanie przychodu, zwrot VAT-u, CIT

Kwota brytyjskiego VAT-u, zadeklarowana i zapłacona przez polskiego podatnika CIT brytyjskiemu urzędowi
skarbowemu, jest powiązana z sumą przychodów z okresu rozliczeniowego, objętego brytyjską deklaracją
oraz sumą wydatków poniesionych w tym samym okresie. Stanowi więc pośredni koszt uzyskania
przychodów.
Stan faktyczny
Spółka z o.o. zajmuje się sprzedażą artykułów dziecięcych na terytorium Wielkiej Brytanii. Współpracuje
z kilkunastoma kontrahentami brytyjskimi, którym sprzedaje tam towary, planuje także sprzedawać je konsumentom
brytyjskim. Towary są przez spółkę importowane na terytorium Wielkiej Brytanii.
W związku z prowadzeniem tej działalności dla celów rozliczeń z tytułu brytyjskiego podatku od wartości dodanej
(dalej: brytyjski VAT) spółka posiada brytyjski NIP. Jest więc zobowiązana do wystawiania faktur z brytyjskim VAT
należnym. Co istotne, w przypadku gdy spółka zacznie nabywać na terytorium Wielkiej Brytanii towary i usługi, które
będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, spółka będzie otrzymywać faktury oraz
regulować płatności w kwocie brutto, na którą będzie się składać kwota netto oraz kwota brytyjskiego VAT
naliczonego.
Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, zadając jedenaście pytań dotyczących rozpoznawania
brytyjskiego VAT-u jako przychodu i kosztu na gruncie polskiego CIT-u. Sporna okazała się kwestia kosztów. Spółka
zajęła bowiem stanowisko, że brytyjski VAT powinna traktować jako pośredni koszt uzyskania przychodów
i w konsekwencji może ujmować go jednorazowo w miesiącu ich poniesienia, tj. w momencie ujęcia w księgach
rachunkowych spółki (zaksięgowania).
Organ interpretujący uznał jednak, że brytyjski VAT powinien być rozpoznawany jako koszt bezpośredni, a więc
ujmowany w okresie, w którym zaistniał związany z nim przyczynowo przychód. Spółka zaskarżyła interpretację do
sądu.
Stan prawny
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok
podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały
odpowiadające im przychody - art. 15 ust. 4 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.
Dz.U. z 2021 r. poz. 1800; dalej: PDOPrU). Koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane
z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d PDOPrU), a za dzień poniesienia takiego kosztu
uzyskania przychodów uważa się ten, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie
otrzymanej faktury (art. 15 ust. 4e PDOPrU). Tak więc ustawa wskazuje, kiedy należy potrącać koszty bezpośrednie
(ust. 4), a kiedy pośrednie (ust. 4d i 4e), jednak pojęć tych nie definiuje.
Stanowisko WSA w Poznaniu
Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. Podzielił stanowisko spółki, że kwota brytyjskiego VAT, wynikająca z deklaracji
VAT złożonej do brytyjskiego urzędu skarbowego, a podlegająca wpłacie przez spółkę do tego urzędu, nie jest
powiązana z konkretnym przychodem. Wskazał, że brytyjska deklaracja VAT składana jest przez spółkę kwartalnie,
a brytyjski VAT płacony jest w terminie do 7 dnia drugiego miesiąca następującego po rozliczanym kwartale. Tym
samym kwota brytyjskiego VAT-u powiązana jest z sumą przychodów z danego kwartału, a nie z jednostkowym
przychodem. Ponadto, w sytuacji gdy dany jednostkowy wydatek pozwala na osiągnięcie więcej niż jednego
konkretnie zidentyfikowanego przychodu, to bez wątpienia nie jest on kosztem bezpośrednio związanym
z określonym konkretnym przychodem (nie jest kosztem bezpośrednim). Odnotować bowiem należy, że przypisanie
kosztu do grupy przychodów bez możliwości wskazania konkretnego przychodu, z którym jest on bezpośrednio
powiązany, decyduje o tym, że taki koszt powinien być uznany za pośredni.
Co ważne, kwota brytyjskiego VAT stanowi wynik obliczeń, w ramach których kwotę VAT-u należnego pomniejsza się
o kwotę VAT-u naliczonego. Kwota brytyjskiego VAT-u do zapłaty nie stanowi zatem wydatku ściśle (bezpośrednio)
związanego z konkretnym przychodem osiągniętym z tytułu sprzedaży konkretnej partii towarów. Co więcej w okresie
rozliczeniowym, w którym spółka dokona sprzedaży towarów, nie zawsze musi powstać kwota brytyjskiego VAT-u,
która podlegałaby wpłacie do brytyjskiego urzędu skarbowego. Taka okoliczność ma miejsce w okresie
rozliczeniowym, w którym wystąpi nadwyżka brytyjskiego VAT-u naliczonego nad należnym, kiedy to pomimo
osiągnięcia przychodów ze sprzedaży przez spółkę nie wystąpi koszt w postaci zapłaty brytyjskiego VAT-u. Trudno
uznać, że w takich okolicznościach występuje ścisły związek pomiędzy poniesionym kosztem a osiągniętym

przychodem. Skoro możliwe są sytuacje, w których pomimo wystąpienia przychodu w danym okresie rozliczeniowym
koszt powstaje lub nie, to nie sposób uznać go za koszt bezpośredni, o którym mowa w art. 15 ust. 4 PDOPrU. Taki
koszt stanowi inny niż ten bezpośrednio związany z przychodem, tj. koszt pośredni, o którym mowa w art. 15 ust. 4d
PDOPrU. Spółka twierdzi słusznie, że wydatek w postaci kwoty brytyjskiego VAT-u, wynikającego z brytyjskiej
deklaracji do zapłaty na rzecz brytyjskiego urzędu skarbowego, powinien dla celów podatkowych być każdorazowo
zaliczany do kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni, potrącalny jednorazowo w miesiącu jego
poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4e PDOPrU.

Komentarz
Wyrok Sądu należy uznać za bezdyskusyjnie trafny i na pewno warto go polecić wszystkim polskim firmom
działającym na terenie Wielkiej Brytanii. Przypomnijmy, że spółka, bohater kazusu, pytała także o kwestie związane
z rozpoznawaniem przychodu, a w tym zakresie Organ uznał za trafne jej stanowisko, że brytyjski VAT wykazywany
w fakturach sprzedażowych spółki stanowi przychód na gruncie CIT-u. Przychodem jest więc kwota brutto wynikająca
z faktur wystawionych na rzecz nabywców, przy czym VAT brytyjski jako przychód powinien być rozliczany w czasie
tak samo jak kwota netto, czyli należność spółki za wykonane świadczenie.
Także zwrot brytyjskiego VAT-u jako nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (na rachunek bankowy lub
w formie czeku wystawionego na spółkę) stanowi przychód podatkowy na gruncie CIT-u, a momentem powstania
przychodu podatkowego z tytułu wartości każdorazowo otrzymanego zwrotu jest dzień jego otrzymania na rachunek
bankowy spółki albo data wystawienia przez brytyjski urząd skarbowy czeku na rzecz spółki.

Wyrok WSA w Poznaniu z 12.4.2022 r., I SA/Po 1093/21,

Wyrok Sądu należy uznać za bezdyskusyjnie trafny i na pewno warto go polecić wszystkim polskim firmom działającym na terenie Wielkiej Brytanii. Przypomnijmy, że spółka, bohater kazusu, pytała także o kwestie związane z rozpoznawaniem przychodu, a w tym zakresie Organ uznał za trafne jej stanowisko, że brytyjski VAT wykazywany w fakturach sprzedażowych spółki stanowi przychód na gruncie CIT-u. Przychodem jest więc kwota brutto wynikająca z faktur wystawionych na rzecz nabywców, przy czym VAT brytyjski jako przychód powinien być rozliczany w czasie tak samo jak kwota netto, czyli należność spółki za wykonane świadczenie. Także zwrot brytyjskiego VAT-u jako nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (na rachunek bankowy lub w formie czeku wystawionego na spółkę) stanowi przychód podatkowy na gruncie CIT-u, a momentem powstania przychodu podatkowego z tytułu wartości każdorazowo otrzymanego zwrotu jest dzień jego otrzymania na rachunek bankowy spółki albo data wystawienia przez brytyjski urząd skarbowy czeku na rzecz spółki.