Okulary korekcyjne nie są kosztem podatkowym

Doradca podatkowy nie może zaliczyć wydatków na okulary korekcyjne do kosztów uzyskania przychodów. Fiskus uważa, że okulary to wydatek osobisty, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mimo rozbudowanej argumentacji, Dyrektor KIS nie uznał zakupu okularów za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Tematyka: okulary korekcyjne, koszty uzyskania przychodów, działalność gospodarcza, Fiskus, Dyrektor KIS, interpretacja indywidualna

Doradca podatkowy nie może zaliczyć wydatków na okulary korekcyjne do kosztów uzyskania przychodów. Fiskus uważa, że okulary to wydatek osobisty, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mimo rozbudowanej argumentacji, Dyrektor KIS nie uznał zakupu okularów za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Doradca podatkowy (ani właściwie żaden inny przedsiębiorca) nie może zaliczyć do KUP wydatków na
nabycie okularów korekcyjnych. Nie ma znaczenia, że wzrok pogarsza się zapewne także w wyniku
przesiadywania przez komputerem godzinami i wczytywania się w meandry przepisów podatkowych. Fiskus
nie uroni z tego powodu łzy. Jego zdaniem okulary to wydatek czysto osobisty, służący naprawie zdrowia,
a to kwestia uniwersalna, niezwiązana z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz.
2647; dalej: PDOFizU) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub
zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 PDOFizU. To
bardzo szeroka definicja, choć wiele przepisów szczególnych oczywiście ją zawęża.
Do tej definicji rozszerzająco podchodzą za to podatnicy, a już zwłaszcza Ci prowadzący działalność jednoosobową.
To oni mają często pokusę zaliczania do KUP wydatków z pogranicza biznesu i zaspokajania potrzeb osobistych.
Pokusa ta nierzadko dotyczy nabywania przedmiotów mających wpływ na postrzeganie i wizerunek podatnika,
a także towarów potencjalnie luksusowych, ekskluzywnych (a więc przez to drogich). Ale nie tylko – do tej kategorii
trafiają czasem także towary służące do zaspokajania także potrzeb innego rodzaju, na przykład zdrowotnych.
W niniejszym opracowaniu omawiamy wydatki na zakup okularów korekcyjnych przez podatnika prowadzącego
jednoosobową działalność gospodarczą. Co ciekawe, jest to działalność w zakresie doradztwa podatkowego, ale
wnioski płynące z interpretacji są raczej uniwersalne.
Czego dotyczyła sprawa?
Podatnik wykonuje zawód doradcy podatkowego w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Do jego zadań
należy świadczenie pomocy prawnej, m.in. poprzez sporządzanie pism procesowych, opinii prawnych, a także
prowadzenie rozliczeń podatkowych klientów. Praca doradcy podatkowego wiąże się z wielogodzinną pracą przy
komputerze, zapoznawaniem się z aktami spraw, orzecznictwem, przepisami prawa. W związku z pogorszeniem
stanu wzroku oraz zaleceniem lekarza, podatnik planuje zakup okularów korekcyjnych. Twierdzi on, że okulary
będzie wykorzystywać tylko do wykonywania pracy doradcy prawnego w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej. Stan wzroku pozwala na swobodne funkcjonowanie w pozostałych aspektach życia bez okularów
korekcyjnych. Zakup okularów korekcyjnych pozwoli też na wydajniejszą pracę, przez większą ilość godzin w ciągu
dnia, co przełoży się wprost proporcjonalnie na dochody z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej.
Podatnik postanowił potwierdzić, czy będzie mógł zaliczyć do KUP wydatki na zakup okularów. Jego zdaniem – jak
najbardziej. Jak na doradcę podatkowego przystało, argumentacja jest rozbudowana. Przykładowo podatnik podnosi,
że ponad 90% czasu poświęca na wykonywanie czynności księgowych, czytanie dokumentów, przepisów prawa,
komentarzy, orzecznictwa, sporządzanie pism procesowych, opinii prawno-podatkowych i innych dokumentów,
w zależności od potrzeb klientów. Nie mając odpowiednich okularów, podatnik (swoim zdaniem) nie jest w stanie
w takim samym wymiarze czasowym korzystać z komputera oraz zapoznawać się z literaturą przedmiotu, a tym
samym korzystać m.in. z systemów informacji prawnej, programów księgowych, sporządzać w komputerze pism,
a co za tym idzie - wykonywać pracy doradcy podatkowego. Innymi słowy gołym okiem widać, że gdyby nie charakter
pracy, to nie byłby konieczny zakup okularów korekcyjnych.
Czy dla fiskusa to przekonująca argumentacja?
Stanowisko Organu
Dyrektor   KIS    rozstrzygnął   sprawę,    wydając     interpretację   indywidualną   z 18.1.2023   r.,  0115-
KDIT3.4011.920.2022.1.AD, 
. I spojrzał na nią krzywo, nie dopatrując się przekonujących argumentów. Jego
zdaniem warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu
uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Kryterium uznania danego wydatku za
koszt uzyskania przychodu sprowadza się do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia
przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści.
Do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, spełniających powyższe kryteria, nie można zaliczyć
wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Wydatek na zakup okularów korekcyjnych ma na
celu przede wszystkim ochronę zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność
gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku czy też jej
pogłębiania się osoba fizyczna jest zmuszona do zakupu okularów korekcyjnych, niezależnie od tego, czy prowadzi




działalność gospodarczą, czy też nie. Tak więc bezpośrednim celem, jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju
wydatków, jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Poniesienie wydatków na zakup okularów korekcyjnych nie ma więc wpływu na wysokość przychodów uzyskiwanych
ze świadczenia usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też związku
z prowadzoną działalnością jako źródłem przychodów. Organ uznał zatem, że wydatek poniesiony na zakup
okularów korekcyjnych do pracy przy komputerze nie może zostać zakwalifikowany jako koszty uzyskania
przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 PDOFizU.

Komentarz
Dyrektorowi KIS zdarza się wydawać pozytywne interpretacje w zakresie zaliczania do KUP wydatków „z pogranicza”
biznesowych i osobistych. Można więc wrzucić do kosztów wydatek na zakup ekskluzywnego zegarka, służącego do
odliczania czasu poświęconego na poradę prawną (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 8.6.2021 r., 0113-
KDIPT2-1.4011.408.2021.1.DJD, 
). Można też wrzucić w KUP wydatki na zakup psa pilnującego biura.
Co ciekawe, również niektóre wydatki okołozdrowotne mieszczą się w kategorii KUP (np. zakup aparatu słuchowego,
tak interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 24.10.2022 r., 0112-KDIL2-2.4011.609.2022.1.MM, 
). W tym
jednak przypadku fiskus był „na nie”. Co ciekawe powołał się na ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej.
Ponosi je oczywiście podatnik, a w związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą
działalnością nie mogą być rekompensowane przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce
przerzucenie go na Skarb Państwa. Czyżby więc fiskus sugerował, że pogorszenie wzroku w wyniku pracy doradcy
podatkowego „wpisane jest w zawód”? Niewątpliwie jest to zawód niekoniecznie sprzyjający zdrowemu (a na pewno
bezstresowemu) stylowi życia, na co wpływ mają także same organy podatkowe, czasami także poprzez
prezentowanie niejednolitego stanowiska w tożsamych stanach faktycznych.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 18.1.2023 r., 0115-KDIT3.4011.920.2022.1.AD, 








Wydatek na okulary korekcyjne nie wpłynie na wysokość przychodów z działalności gospodarczej. Organ podatkowy uznał, że zakup okularów ma na celu przede wszystkim ochronę zdrowia, a nie generowanie przychodów. Decyzja ta pokazuje, że nie wszystkie wydatki osobiste można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.