Dyskryminacja ze względu na wiek

Dyskryminacja ze względu na wiek stanowi istotny problem w zakresie zatrudnienia i pracy. Artykuł omawia ramy prawne dotyczące równego traktowania w UE oraz ich interpretację w kontekście przepisów krajowych, szczególnie w odniesieniu do rekrutacji funkcjonariuszy policji. Zwraca uwagę na konieczność proporcjonalności i uzasadnienia działań dyskryminacyjnych ze względu na wiek.

Tematyka: dyskryminacja ze względu na wiek, równość traktowania, rekrutacja funkcjonariuszy policji, proporcjonalność, zdolności fizyczne, regulacje wiekowe

Artykuł 2 ust. 2 w zw. z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2000/78/WE ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego
traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy [Dyrektywa Rady 2000/78/WE z 27.11.2000 r. ustanawiająca
ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.Urz. UE L Nr 303, s. 16);
dalej jako: dyrektywa 2000/78.] należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie
uregulowaniu krajowemu, takiemu jak uregulowanie rozpatrywane w postępowaniu głównym, które stanowi,
iż kandydaci na funkcjonariuszy policji wykonujących wszystkie spoczywające na policji zadania operacyjne
lub egzekucyjne nie powinni mieć ukończonych 35 lat. Wyrok TS z 15.11.2016 r., Salaberria Sorondo, C-
258/15
Ramy prawne
1. Prawo UE
Zgodnie z art. 1 dyrektywy 2000/78 jej celem jest wyznaczenie ogólnych ram dla walki z dyskryminacją ze względu
na religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną w odniesieniu do zatrudnienia i pracy,
w celu realizacji zasady równego traktowania w państwach członkowskich.
Artykuł 2 tej dyrektywy 2000/78 stanowi:
„1. Do celów niniejszej dyrektywy »zasada równego traktowania« oznacza brak jakichkolwiek form bezpośredniej lub
pośredniej dyskryminacji z przyczyn określonych w art. 1.
2. Do celów ust. 1:
a) dyskryminacja bezpośrednia występuje w przypadku, gdy osobę traktuje się mniej przychylnie niż traktuje się,
traktowano lub traktowano by inną osobę w porównywalnej sytuacji, z jakiejkolwiek przyczyny wymienionej w art. 1”.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/78 w granicach kompetencji Wspólnoty niniejszą dyrektywę stosuje się
do wszystkich osób, zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego, włącznie z instytucjami publicznymi,
w odniesieniu do warunków dostępu do zatrudnienia, do prowadzenia działalności na własny rachunek oraz
wykonywania zawodu, w tym kryteriów selekcji i warunków rekrutacji, niezależnie od rodzaju działalności i na
wszystkich szczeblach hierarchii zawodowej, również w odniesieniu do awansu zawodowego.
Na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 2000/78 niezależnie od art. 2 ust. 1 i 2 państwa członkowskie mogą uznać, że
odmienne traktowanie ze względu na cechy związane z jedną z przyczyn wymienionych w art. 1 nie stanowi
dyskryminacji, w przypadku gdy ze względu na rodzaj działalności zawodowej lub warunki jej wykonywania dane
cechy są istotnym i determinującym wymogiem zawodowym, pod warunkiem że cel jest zgodny z prawem, a wymóg
jest proporcjonalny.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/78 niezależnie od art. 2 ust. 2 państwa członkowskie mogą uznać, że
odmienne traktowanie ze względu na wiek nie stanowi dyskryminacji, jeżeli w ramach prawa krajowego zostanie to
obiektywnie i racjonalnie uzasadnione zgodnym z przepisami celem, w szczególności celami polityki zatrudnienia,
rynku pracy i kształcenia zawodowego, i jeżeli środki mające służyć realizacji tego celu są właściwe i konieczne.
Takie odmienne traktowanie może polegać m.in. na określeniu górnej granicy wieku przy rekrutacji,
z uwzględnieniem wykształcenia wymaganego na danym stanowisku lub potrzeby racjonalnego okresu zatrudnienia
przed przejściem na emeryturę.
2. Prawo hiszpańskie
Ustawa 2/1986 o siłach i formacjach bezpieczeństwa określa zadania powierzone siłom i formacjom bezpieczeństwa
kraju, formacjom policji autonomicznych wspólnot, a także formacjom policji miejscowej. W odniesieniu do formacji
policji autonomicznych wspólnot art. 38 ust. 1–3 tej ustawy przewiduje:
„1. W zakresie zadań własnych:
a) zapewnienie przestrzegania przepisów i rozkazów indywidualnych wydawanych przez organy autonomicznej
wspólnoty;
b) nadzór nad osobami, instytucjami, budynkami, zakładami oraz terytoriami autonomicznej wspólnoty i jej
administracją, a także ich ochrona poprzez zapewnianie normalnego funkcjonowania urządzeń i bezpieczeństwa
użytkowników ich usług;

c) kontrola działań podlegających prawu autonomicznej wspólnoty i wykrywanie jakiejkolwiek działalności
bezprawnej;
d) stosowanie środków przymusu w celu przymusowej egzekucji działań lub poleceń autonomicznej wspólnoty.
2. We współpracy z siłami i służbami bezpieczeństwa kraju:
a) zapewnienie przestrzegania przepisów ustaw oraz innych przepisów prawa kraju oraz zapewnianie
funkcjonowania podstawowych służb publicznych;
b) uczestniczenie w zadaniach policji kryminalnej zgodnie z art. 29 ust. 2 niniejszej ustawy;
c) nadzorowanie przestrzeni publicznej, ochrona manifestacji oraz utrzymywanie porządku podczas masowych
zgromadzeń.
Wykonywanie tych zadań spoczywa przede wszystkim na formacjach policji autonomicznych wspólnot,
z zastrzeżeniem interwencji sił i formacji bezpieczeństwa państwa, jeżeli na wniosek organów autonomicznej
wspólnoty albo z własnej inicjatywy właściwe organy państwowe uznają to za konieczne.
3. W ramach jednoczesnego i jednakowego działania z siłami i formacjami bezpieczeństwa państwa:
a) współpracowanie przy polubownym rozstrzyganiu prywatnych sporów na wniosek zainteresowanych osób;
b) udzielanie wsparcia w razie wypadku, katastrofy lub klęsk żywiołowych poprzez udział, na zasadach ustalonych
w prawie, w wykonywaniu programów ochrony cywilnej;
c) zapewnienie przestrzegania przepisów, których celem jest ochrona przyrody i środowiska, zasobów wodnych,
a także bogactw łowiectwa, rybołówstwa i leśnych lub innych związanych z naturą”.
Artykuł 53 ustawy 2/1986 stanowi:
„1. Formacje policji miejscowej wykonują następujące zadania, polegające na:
a) ochronie władz samorządowych oraz zapewnianiu dozoru nad lokalami i urządzeniami samorządowymi;
b) regulacji ruchu i kierowaniu ruchem w centrum miasta oraz stosowaniu oznakowania zgodnie z przepisami o ruchu
drogowym;
c) sporządzaniu protokołów wypadków w ruchu drogowym mających miejsce w centrum miasta;
d) wykonywaniu zadań policji administracyjnej w odniesieniu do postanowień, ogłoszeń i innych aktów przyjętych
przez gminy w zakresie ich kompetencji;
e) uczestnictwie w zadaniach policji kryminalnej […];
f) udzielaniu pomocy w razie wypadku, katastrofy lub klęsk żywiołowych poprzez udział, na zasadach ustalonych
w prawie, w wykonywaniu programów ochrony cywilnej;
g) prowadzeniu działań prewencyjnych oraz podejmowaniu wszelkich innych działań w celu zapobiegania
popełnianiu przestępstw […];
h) nadzorowaniu przestrzeni publicznej oraz w razie potrzeby współpracy z siłami i formacjami bezpieczeństwa
państwa oraz z policją autonomicznych wspólnot w celu zapewnienia ochrony demonstracji oraz utrzymywania
porządku podczas masowych zgromadzeń;
i) współpracy na wniosek zainteresowanych osób w rozwiązywaniu prywatnych sporów”.
Artykuł art. 7 lit. b) dekretu królewskiego 614/1995 zatwierdzającego regulamin selekcji oraz kształcenia w formacji
policji krajowej stanowi, że kandydaci do pracy w formacji policji krajowej powinni być w wieku od 18 do 35 lat.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy Nr 4/1992 o policji Kraju Basków w ramach uprawnień należących do autonomicznej
wspólnoty Kraju Basków, najistotniejszym zadaniem Ertzaintza [Autonomiczna policja baskijska.] jest ochrona osób
i mienia, zapewnienie im swobody wykonywania praw i wolności oraz dbanie o bezpieczeństwo obywateli na
terytorium autonomicznej wspólnoty. W tym celu wykonuje ona zadania, które system prawa powierza formacjom
bezpieczeństwa państwa.
Ósmy przepis dodatkowy ustawy 4/1992 powierza rządowi baskijskiemu uprawnienie do określenia „w drodze
przepisów prawa, w jakim zakresie można wyłączyć, ze względów medycznych, dostęp do stopni i kategorii formacji
tworzących policję Kraju Basków, a także wymogów dotyczących wieku i wzrostu”.

Artykuł 4 lit. b) dekretu 315/1994 dotyczącego zatwierdzenia regulaminu selekcji oraz kształcenia policji Kraju
Basków ustanawia następującą przesłankę wieku: „Przy rekrutacji na funkcjonariusza należy mieć ukończone 18 lat
i nie mieć ukończonych 35 lat. Jednakże w celu rekrutacji do formacji policji miejscowej górna granica wieku może
zostać zmieniona ze względu na pracę wykonywaną w administracji lokalnej, w formacji policji miejscowej”.
Stan faktyczny
G.S. Sorondo zaskarżył decyzję dyrektor generalnej baskijskiej akademii policji i służb kryzysowych[Dalej jako:
Academia.] ustalającą szczegółowe warunki ogłoszenia o konkursie mającym na celu rekrutację funkcjonariuszy
policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków. G.S. Sorondo kwestionował zgodność z prawem części drugiej pkt 1
lit. c) tego ogłoszenia o konkursie, w której wprowadzono wymóg, aby kandydaci nie mieli ukończonych 35 lat w celu
uczestnictwa w konkursie. Zainteresowany, mający więcej niż 35 lat, twierdził, że ten wymóg narusza dyrektywę
2000/78 oraz art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
Sąd odsyłający twierdził, że górna granica wieku przy rekrutacji funkcjonariuszy policji autonomicznej wspólnoty Kraju
Basków wynosząca 32 lata jest zgodna z wymogami proporcjonalności wynikającymi zarówno z uregulowań
krajowych, jak i z dyrektywy 2000/78. Sąd powołał się na wyrok Wolf, w którym TS orzekł, że art. 4 ust. 1 tej
dyrektywy nie stoi na przeszkodzie stosowaniu przepisu prawa krajowego, ustalającego na 30 lat górną granicę
wieku rekrutacji do technicznej służby pożarniczej średniego szczebla[Wyrok Wolf, C-229/08, EU:C:2010:3.].
Ponadto w wyroku Vital Pérez Trybunał orzekł, że art. 2 ust. 2, art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/78
stały na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które dla rekrutacji funkcjonariuszy policji miejscowej ustalało górną
granicę wieku na 30 lat[Wyrok Vital Pérez, C-416/13, EU:C:2014:2371.]. Jednakże sąd odsyłający wskazał, że
zadania zastrzeżone przez hiszpański porządek prawny dla funkcjonariuszy policji miejscowej są odmienne od zadań
powierzonych członkom sił i formacji bezpieczeństwa państwa. Sąd odsyłający uważał, że ze względu na wysoki
poziom wymogów nierozerwalnie związanych z zadaniami powierzonymi siłom i formacjom bezpieczeństwa państwa
ustalenie na 35 lat górnej granicy wieku przy rekrutacji do formacji policji wykonujących wszystkie zadania związane
z utrzymywaniem porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego może być traktowane jako proporcjonalne
i racjonalne, a w konsekwencji zostać uznane za zgodne z dyrektywą 2000/78.
Poprzez pytanie prejudycjalne sąd odsyłający dążył do ustalenia, czy art. 2 ust. 2 w zw. z art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust.
1 lit. c) dyrektywy 2000/78 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu
krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które stanowi, że kandydaci na funkcjonariuszy nie
powinni mieć ukończonych 35 lat?
Stanowisko Trybunału Sprawiedliwości
W art. 4 lit. b) dekretu 315/1994 określono, że osoby, które ukończyły 35 lat, nie mogą zostać przyjęte do formacji
policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków. Trybunał przyjął, że to uregulowanie ustanawia warunki dostępu do
zatrudnienia w sektorze publicznym w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/78[Zob. wyrok Vital Pérez, pkt
30.] i zakres przedmioty sprawy głównej jest objęty tą dyrektywą.
Zgodnie z art. 1 dyrektywy 2000/78 celem tej dyrektywy jest wyznaczenie ogólnych ram dla walki z dyskryminacją,
m.in. ze względu na wiek, w odniesieniu do zatrudnienia i pracy, w celu realizacji w państwach członkowskich
zasady równego traktowania. Zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/78 zasada równego traktowania oznacza brak
jakichkolwiek form bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji z przyczyn określonych w jej art. 1. W art. 2 ust. 2
lit. a) tej dyrektywy uściślono, że do celów art. 2 ust. 1 dyskryminacja bezpośrednia występuje, w przypadku gdy
osobę traktuje się mniej przychylnie, niż traktuje się inną osobę w porównywalnej sytuacji, z jakiejkolwiek przyczyny
wymienionej w art. 1 tej dyrektywy. Trybunał stwierdził, że w niniejszym przypadku warunek przewidziany w art. 4 lit.
b) dekretu 315/2007 powoduje, że pewne osoby traktowane są mniej przychylnie niż inne osoby znajdujące się
w porównywalnej sytuacji wyłącznie z powodu ukończenia przez nie 35 lat. Tym samym to uregulowanie wprowadza
odmienne traktowanie bezpośrednio ze względu na kryterium wieku w rozumieniu art. 1 i art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy
2000/78[Podobnie wyrok Vital Pérez, pkt 33.].
W szczególności art. 4 ust. 1 dyrektywy 2000/78 stanowi, że odmienne traktowanie ze względu na cechy związane
z jedną z przyczyn wymienionych w art. 1 tej dyrektywy nie stanowi dyskryminacji, w przypadku gdy ze względu na
rodzaj działalności zawodowej lub warunki jej wykonywania dane cechy są istotnym i determinującym
wymogiem zawodowym, pod warunkiem że cel jest zgodny z prawem (uzasadniony), a wymóg jest
proporcjonalny. Trybunał wskazał, że z tego przepisu wynika, iż to nie podstawa odmiennego traktowania, ale
cecha związana z tą podstawą powinna stanowić istotny i determinujący wymóg zawodowy[Por. wyrok Vital Pérez,
pkt 36 i przytoczone tam orzecznictwo.]. Tymczasem posiadanie szczególnych zdolności fizycznych jest cechą
związaną z wiekiem, a zadania polegające na ochronie osób i mienia, zatrzymywaniu sprawców przestępstw
i dozorze nad nimi oraz patrolowaniu prewencyjnym mogą wiązać się z użyciem siły fizycznej[Zob. wyroki: Wolf, pkt
41; Prigge i in., C-447/09, EU:C:2011:573, pkt 67; Vital Pérez, pkt 37, 39 i przytoczone tam orzecznictwo.]. Charakter
tych zadań wymaga posiadania szczególnej sprawności fizycznej, ponieważ niedostatki fizyczne w tym zawodzie

mogą mieć poważne konsekwencje nie tylko dla samych funkcjonariuszy policji i dla osób trzecich, lecz także dla
utrzymania porządku publicznego[Wyrok Vital Pérez, pkt 40.].
Trybunał stwierdził, że fakt posiadania szczególnych zdolności fizycznych umożliwiających wykonywanie trzech
istotnych zadań policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy 4/1992 (tj.
zapewnianie ochrony osób i mienia, zapewnianie swobody wykonywania praw i wolności oraz dbanie
o bezpieczeństwo obywateli na terytorium autonomicznej wspólnoty), można uważać za istotny i determinujący
wymóg zawodowy dla wykonywania zawodu rozpatrywanego w postępowaniu głównym. Academia i rząd hiszpański
utrzymywały w odniesieniu do celu wytyczonego przez dekret 315/1994, że poprzez określenie górnej granicy wieku
dla rekrutacji do policji wspólnoty autonomicznej Kraju Basków na 35 lat dekret ma służyć zapewnieniu zdolności
operacyjnej i prawidłowego funkcjonowania tej formacji policji dzięki zagwarantowaniu, że nowo przyjęci
funkcjonariusze będą zdolni do wykonywania najbardziej wymagających z fizycznego punktu widzenia zadań przez
relatywnie długi okres swej kariery zawodowej.
W wyroku Vital Pérez [Pkt 43 i 44.] TS stwierdził, że motyw 18 dyrektywy 2000/78 uściśla, iż ta dyrektywa nie może
obligować służb policyjnych do przyjmowania do pracy lub dalszego zatrudniania osób nieposiadających
zdolności wymaganych do wykonywania zadań, które mogą im zostać powierzone, z uwzględnieniem
uzasadnionego celu utrzymania zdolności operacyjnej tych służb. Trybunał uznał, że zapewnienie zdolności
operacyjnej i prawidłowego funkcjonowania służb policyjnych stanowi uzasadniony cel w rozumieniu art. 4
ust. 1 tej dyrektywy. W wyroku Vital Pérez [Pkt 57.] Trybunał orzekł, że uregulowanie krajowe ustalające górną
granicę wieku dla rekrutacji funkcjonariuszy policji miejscowej gmina Oviedo (Hiszpania) na 30 lat nakładało wymóg
nieproporcjonalny, sprzeczny z art. 4 ust. 1 dyrektywy 2000/78. Jednakże TS wskazał, że zadania wykonywane przez
siły policji wspólnot autonomicznych są odmienne od zadań spoczywających na policji miejscowej, które były
rozpatrywane w sprawie Vital Pérez. Funkcjonariusze policji miejscowej są zobowiązani w szczególności do
zapewniania ochrony władz samorządowych oraz dozoru nad lokalami samorządowymi, do regulacji ruchu
i kierowania ruchem w centrum miasta, do stosowania oznakowania oraz do wykonywania zadań policji
administracyjnej. Natomiast z art. 26 ust. 1 ustawy 4/1992 wynika, że zadaniem policji autonomicznej wspólnoty Kraju
Basków „jest ochrona osób i mienia, zapewnienie im swobody wykonywania praw i wolności oraz dbanie
o bezpieczeństwo obywateli na terytorium autonomicznej wspólnoty”. Academia wyjaśniła, że funkcjonariusz
pierwszego stopnia policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków, na który to stopień zorganizowano nabór
rozpatrywany w postępowaniu głównym, nie wykonuje zadań administracyjnych, lecz przede wszystkim zadania
operacyjne lub egzekucyjne, które mogą wiązać się z koniecznością użycia siły fizycznej oraz wykonywaniem zadań
w trudnych, a nawet ekstremalnych warunkach działania[Academia wyjaśniła, że w celu wykonywania zadań jedynie
administracyjnych pracownicy, według informacji przekazanych przez akademię, są rekrutowani w drodze
specjalnych konkursów, które nie przewidują granicy wieku.]. Academia utrzymywała, że od 40. roku życia kondycja
funkcjonariuszy ulega pogorszeniu, co przejawia się zmniejszeniem zdolności do regeneracji po stałym wysiłku
i niezdolnością do wykonywania wszelkich innych zadań związanych z takim samym poziomem wymogów w pewnym
okresie. Co więcej, funkcjonariusza mającego więcej niż 55 lat nie można już uważać za posiadającego pełnię
zdolności koniecznych do właściwego wykonywania zawodu bez narażania siebie i osób trzecich na ryzyko. Ponadto
Academia wyjaśniła, że funkcjonariusze policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków korzystają z ustawowego
zmniejszenia rocznego wymiaru czasu pracy od ukończenia 56. roku życia oraz ze zwolnienia z pracy w porze nocnej
i z zadań patrolowych poza lokalami policyjnymi, przy czym funkcjonariusz, który korzysta z tego rodzaju
dostosowań, zobowiązuje się na zasadzie dobrowolności do przejścia na emeryturę w wieku 60 lat lub w stosownych
wypadkach – 59 lat. Ze względu na strukturę wiekową członków tej formacji, wśród której przeważali starsi wiekiem,
Academia podkreśliła konieczność stopniowego zastępowania w drodze konkursu najstarszych funkcjonariuszy przez
rekrutację młodszych pracowników, zdolnych do wypełniania zadań wymagających sprawności fizycznej[Z danych
przedstawionych przez Academię wynikało, że w skład formacji policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków
w 2009 r., czyli tuż przed wprowadzeniem w dekrecie 315/1994 rozpatrywanej w postępowaniu głównym granicy
wieku, wchodziło 8000 funkcjonariuszy. W tym czasie 59 z tych funkcjonariuszy było w wieku pomiędzy 60 a 65 lat,
a 1399 było w wieku od 50 do 59 lat. Academia dodała, że według prognoz opracowanych w roku 2009, w 2018 r.
1135 funkcjonariuszy będzie w wieku pomiędzy 60 a 65 lat, a 4660 funkcjonariuszy, czyli ponad połowa personelu,
będzie miała od 50 do 59 lat. W 2025 r. ponad 50% funkcjonariuszy tej formacji policji będzie w wieku pomiędzy 55
a 65 lat. Dane te pozwalają przyjąć tezę o znaczącym starzeniu się członków tej formacji.]. Trybunał stwierdził, że
pod tym względem niniejsza sprawa różni się od stanu faktycznego dotyczącego wyroku Vital Pérez, w którym nie
wykazano, że cel służący zagwarantowaniu zdolności operacyjnej i prawidłowego funkcjonowania formacji
funkcjonariuszy policji miejscowej wymagał zachowania w jego ramach określonej struktury wiekowej, wymagającej
rekrutowania wyłącznie funkcjonariuszy mających mniej niż 30 lat. Z powyższego wynika, że zadania spoczywające
na funkcjonariuszach pierwszego stopnia policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków obejmują zadania
wymagające sprawności fizycznej. Academia podniosła również, że wiek, w jakim jest rekrutowany funkcjonariusz
policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków, determinuje czas, w którym funkcjonariusz ten będzie mógł pełnić
takie zadania. Funkcjonariusza zatrudnionego w wieku 34 lat, zważywszy, że będzie on musiał jeszcze przejść
szkolenie trwające około dwóch lat, będzie można przydzielić do tych zadań maksymalnie przez okres 19 lat, to
znaczy do chwili ukończenia przez niego 55 lat. W tych okolicznościach rekrutacja w bardziej zaawansowanym wieku

utrudniałaby możliwość przydzielenia wystarczającej liczby funkcjonariuszy do wykonywania najbardziej
wymagających pod względem sprawności fizycznej zadań. Podobnie ten nabór nie pozwoliłby, żeby funkcjonariusze
zatrudnieni w ten sposób zostali przydzieleni na wystarczająco długi okres do wykonywania omawianych zadań.
Ponadto Akademia podkreśliła, że racjonalna organizacja formacji funkcjonariuszy policji autonomicznej wspólnoty
Kraju Basków wymaga, aby zapewniona była równowaga pomiędzy liczbą stanowisk wymagających sprawności
fizycznej, których nie mogą piastować najstarsi funkcjonariusze, a liczbą mniej wymagających pod tym względem
stanowisk, które mogą oni piastować[Zob. analogicznie wyrok Wolf, pkt 43.]. Natomiast rzecznik generalny wskazał,
że ryzyko nieprawidłowości, jakich można się obawiać w ramach funkcjonowania służb policyjnych autonomicznej
wspólnoty Kraju Basków, wyklucza możliwość uznania, iż organizowanie wymagających pod względem
sprawnościowym testów eliminacyjnych przy naborze mogłoby stanowić alternatywny, mniej restrykcyjny środek[Pkt
38 opinii.]. Utrzymanie zdolności operacyjnej i prawidłowego funkcjonowania służby policyjnej autonomicznej
wspólnoty Kraju Basków wymaga, celem przywrócenia odpowiedniej struktury wieku, aby posiadanie szczególnych
zdolności fizycznych nie było stwierdzane w sposób statyczny podczas egzaminów konkursowych w ramach naboru,
ale w sposób dynamiczny, z uwzględnieniem lat służby, które będą przepracowane przez funkcjonariusza po jego
rekrutacji.
Trybunał stwierdził, że rozpatrywane w postępowaniu głównym uregulowanie stanowiące, iż kandydaci na
funkcjonariuszy policji autonomicznej wspólnoty Kraju Basków nie powinni mieć ukończonych 35 lat, można uznać –
z zastrzeżeniem, że sąd odsyłający zweryfikuje, iż określone informacje wynikające z materiałów przedstawionych
przez Academię są prawdziwe – za odpowiednie w stosunku do celu w postaci zapewnienia zdolności
operacyjnej i prawidłowego funkcjonowania służb policyjnych oraz za niewykraczające poza to, co jest
konieczne do jego realizacji.
Autorka jest doktorem nauk prawnych, ekspertem ds. prawa gospodarczego, WPiA UKSW w Warszawie
Wyrok TS z 15.11.2016 r., Salaberria Sorondo, C-258/15

Trybunał Sprawiedliwości podkreślił potrzebę zachowania zdolności operacyjnej służb policyjnych poprzez odpowiednie regulacje dotyczące wieku rekrutowanych funkcjonariuszy. Decyzje w sprawach dyskryminacji ze względu na wiek muszą być uzasadnione, proporcjonalne i służyć zapewnieniu bezpieczeństwa oraz prawidłowego funkcjonowania formacji policji.