Naruszanie obowiązków w sposób ciągły a bieg terminu na rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia
Zdaniem SN w przypadku ciągłego naruszania obowiązku pracowniczego, w szczególności poprzez prowadzenie zakazanej w umowie działalności konkurencyjnej, miesięczny termin na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie rozpoczyna biegu dopóty, dopóki nie ustaną naruszenia. Sąd Najwyższy podkreślił, że wcześniejsze tolerowanie przez pracodawcę ciągłego naruszenia przepisów prawa lub umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy nie wpływa na ocenę dopuszczalności rozwiązania umowy o pracę.
Tematyka: naruszanie obowiązków, bieg terminu, rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia, zakaz konkurencji, pracodawca, pracownik, Sąd Najwyższy, orzeczenie
Zdaniem SN w przypadku ciągłego naruszania obowiązku pracowniczego, w szczególności poprzez prowadzenie zakazanej w umowie działalności konkurencyjnej, miesięczny termin na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie rozpoczyna biegu dopóty, dopóki nie ustaną naruszenia. Sąd Najwyższy podkreślił, że wcześniejsze tolerowanie przez pracodawcę ciągłego naruszenia przepisów prawa lub umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy nie wpływa na ocenę dopuszczalności rozwiązania umowy o pracę.
Zdaniem SN w przypadku ciągłego naruszania obowiązku pracowniczego, w szczególności poprzez prowadzenie zakazanej w umowie działalności konkurencyjnej, miesięczny termin na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie rozpoczyna biegu dopóty, dopóki nie ustaną naruszenia. Sąd Najwyższy podkreślił, że w przypadku ciągłego naruszania obowiązku pracowniczego, w szczególności poprzez prowadzenie zakazanej w umowie działalności konkurencyjnej, miesięczny termin na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie rozpoczyna biegu. Termin ten rozpoczyna bieg dopiero z chwilą ustania stanu naruszenia, a więc w tym przypadku w momencie zaprzestania prowadzenia przez pracownika działalności konkurencyjnej. Wcześniejsze tolerowanie przez pracodawcę ciągłego naruszenia przepisów prawa lub umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy nie wpływa na ocenę dopuszczalności rozwiązania umowy o pracę. Innymi słowy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem w każdym momencie dopóty, dopóki trwa naruszenie oraz jeszcze przez miesiąc po jego ustaniu, nie narażając się na zarzut uchybienia terminowi. Komentowane orzeczenie nawiązuje do utrwalonego stanowiska SN w przedmiocie liczenia miesięcznego terminu na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w przypadku ciągłego naruszenia obowiązków pracowniczych. Dotyczy to przypadków ciągłego naruszania obowiązków pracowniczych pojedynczymi czynami – wtedy termin z art. 52 § 2 KP rozpoczyna bieg od ostatniego ze zdarzeń składających się na naruszenie oraz przypadków, w których zachowanie pracownika ma charakter ciągły (np. prowadzenie niedozwolonej działalności konkurencyjnej albo zaniechanie wykonywania obowiązków) – wówczas termin na rozwiązanie umowy w ogóle nie zaczyna biec, dopóki nie ustanie naruszenia. Oznacza to, że umowa o pracę może być rozwiązana w każdym czasie, jak długo trwa naruszenie obowiązków, bez narażania się na zarzut uchybienia terminowi (por. wyroki SN z 14.2.2001 r., I PKN 236/00, ; z 22.11.2001 r., I PKN 700/00, OSNP Nr 21/2003, poz. 517; z 2.3.2011 r., II PK 188/10, OSNP Nr 7– 8/2012, poz. 92 oraz z 20.1.2011 r., I PK 112/10, MoPr Nr 7/2011, s. 372). Wyrok SN z 26.7.2016 r., II PK 196/15
Komentowane orzeczenie nawiązuje do utrwalonego stanowiska SN w przedmiocie liczenia miesięcznego terminu na rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w przypadku ciągłego naruszenia obowiązków pracowniczych. Umowa o pracę może być rozwiązana w każdym czasie, jak długo trwa naruszenie obowiązków, bez narażania się na zarzut uchybienia terminowi.