Informacja o trybie rozwiązania stosunku pracy w treści świadectwa pracy

W publikacji omawiającej informację o trybie rozwiązania stosunku pracy w treści świadectwa pracy podkreślono, że pracownik dysponujący właściwym świadectwem pracy nie potrzebuje nowego dokumentu o innej treści. Sprawa dotyczyła również istoty ugody sądowej oraz sposobu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron.

Tematyka: świadectwo pracy, tryb rozwiązania stosunku pracy, porozumienie stron, ugoda sądowa, Sąd Okręgowy, Gliwice, Kodeks pracy, art. 52 KP, odszkodowanie, umowa o pracę, rozwiązanie umowy o pracę, Sąd Rejonowy, dowody, postanowienie, stanowisko sądu

W wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach (VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych) z 19.8.2021 r.
stwierdzono, że nie ma potrzeby ani prawnej możliwości wydania nowego, sprostowanego świadectwa pracy
o innej treści niż pierwotna, w sytuacji gdy były pracownik dysponuje świadectwem pracy o właściwej treści,
co dotyczy także informacji o trybie rozwiązania stosunku pracy.
Stan faktyczny
Wyrokiem z 17.12.2020 r. SR w Gliwicach nakazał (...) Sp. z o.o. w W. (dalej: Pozwana) wydanie J.K. (dalej: Powód)
świadectwa pracy, w treści którego zostanie wskazane, że Powód był zatrudniony u Pozwanej od 1.9.2015 r. do
18.9.2017 r. na stanowisku dyrektora finansowego w pełnym wymiarze czasu pracy, a stosunek pracy ustał na mocy
porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 ustawy z 26.6.1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320; dalej: KP).
Powód był zatrudniony u Pozwanej na podstawie umowy o pracę na stanowisku dyrektora finansowego od 1.9.2015
r. do 18.9.2017 r. W świadectwie pracy z 19.9.2017 r. wskazano jako tryb rozwiązania umowy o pracę art. 52 KP.
Pozwany 29.9.2017 r. złożył pozew o odszkodowanie (36 000 zł brutto) za rozwiązanie umowy o pracę bez
wypowiedzenia z winy pracownika. Strony zawarły 11.5.2018 r. porozumienie, na mocy którego postanowiono, że
Pozwana zapłaci Powodowi odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę w terminie siedmiu dni od
uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie VI P 603/17 i prześle sprostowane
świadectwo pracy, w którym zostanie wskazany tryb rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron w terminie
7 dni od uprawomocnienia się ww. postanowienia. Na rozprawie 11.5.2018 r. Powód oświadczył, że wyraża wolę
zawarcia ugody przy ustaleniu rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 KP i rezygnuje z zapisów w ugodzie
sądowej odnośnie jakości wykonywanej pracy. W ugodzie sądowej nie zawarto zapisu odnośnie podstawy ustania
stosunku pracy. Pozwana do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie nie wydała Powodowi sprostowanego
świadectwa pracy.
Mając powyższe na uwadze, SR w Gliwicach wskazał, że niedopuszczalna jest ugoda, na mocy której
pracodawca wypłaca na rzecz pracownika odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy
o pracę i równocześnie strony przyjmują, że stosunek pracy ustał bez zachowania okresu wypowiedzenia
z winy pracownika. Treść takiej ugody jest wewnętrznie sprzeczna i jest niekorzystna dla pracownika. Ponadto, SR
w Gliwicach przytoczył § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z 30.12.2016 r.
w sprawie świadectwa pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1862; dalej: ŚwiadectwaR) i uznał, że skoro w pkt 3 ugody
strony uzgodniły, że Pozwana prześle sprostowane świadectwo pracy, w którym rozwiązanie umowy o pracę
określone będzie jako porozumienie stron, to należało przyjąć że umowa o pracę uległa rozwiązaniu na mocy
porozumienia stron.
Apelacja Pozwanej
Apelację od ww. wyroku złożyła Pozwana, która zaskarżyła go w całości i zarzuciła naruszenie:
• prawa materialnego (art. 30 § 1 pkt 1 KP) poprzez błędną wykładnię, w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie,
w sytuacji, gdy przepisy odnoszące się do rozwiązania umów o pracę na mocy porozumienia stron nie znajdowały
zastosowania w niniejszej sprawie;
• art. 300 KP w zw. z art. 65 § 1 KC poprzez niezastosowanie, w sytuacji, w której zgodną intencją stron było
zawarcie ugody przy ustaleniu że podstawą rozwiązania umowy o pracę jest nadal art. 52 KP;
• § 7 ust. 4 ŚwiadectwaR poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy
przepis zobowiązuje pracodawcę do wydania nowego świadectwa pracy, zawierającego informację o rozwiązaniu
umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę, nie zaś do wskazania, iż stosunek pracy między
stronami ustał na podstawie porozumienia stron. Pozwana zarzuciła naruszenie przepisów postępowania mające
istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: sprzeczność istotnych ustaleń SR w Gliwicach w treści zebranego w sprawie
materiału dowodowego poprzez naruszenie art. 233 § 1 KPC i dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny
dowodów, co skutkowało nieprawidłowym ustaleniem, że roszczenie o wydanie świadectwa pracy, w którym zostanie
wskazany sposób ustania stosunku pracy jako porozumienie stron zasługiwało na uwzględnienie, albowiem strony
tak ustaliły.
Zdaniem Pozwanej, za uzgodniony w niniejszej sprawie sposób rozwiązania umowy należy uznać art. 52 KP, co
wynika z treści protokołu rozprawy z 11.5.2018 r. Celem stron było zakończenie sporu na podstawie ugody sądowej,
regulującej sporne kwestie, a to zapłatę odszkodowania i wydanie świadectwa pracy. W tym zakresie nie było

potrzeby i prawnej możliwości wydania świadectwa pracy, o innej treści niż pierwotna (z 19.9.2017 r.), ponieważ
Powód dysponuje świadectwem pracy o właściwej treści.
Stanowisko SO w Gliwicach
SO w Gliwicach uznał, że apelacja zasługuje na uwzględnienie i podzielił stanowisko Pozwanej, że SR w Gliwicach
przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a w konsekwencji dokonał błędnej oceny zgromadzonego w sprawie
materiału dowodowego.
Istota sporu w niniejszej sprawie, wobec wątpliwości związanych z wykładnią zawartej 11.5.2018 r. przed SR
w Gliwicach ugody, sprowadzała się do ustalenia dwóch kwestii:
1. czy strony zgodnie postanowiły, że Pozwana wyda świadectwo pracy, w którym jako tryb rozwiązania umowy
o pracę zostanie wskazane porozumienie stron;
2. w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w punkcie 1, czy ma zastosowanie § 7 ust. 4
ŚwiadectwaR.
W ustalonym stanie faktycznym podstawą wydania nowego świadectwa pracy może być wyłącznie ugoda sądowa
z 11.5.2018 r., z której nie wynika, aby strony ustaliły jako sposób rozwiązania umowy o pracę porozumienie stron.
Ugodzonym sposobem rozwiązania umowy nie było porozumienie stron. SR w Gliwicach, ustalając sposób ustania
stosunku pracy jako porozumienie stron, naruszył art. 30 § 1 pkt 1 KP, ponieważ porozumienie pozasądowe zostało
zmienione ugodą sądową.
Powód oświadczył, że „wyraża zgodę zawarcia ugody przy ustaleniu rozwiązania umowy w trybie art. 52 KP” i to
oświadczenie ma decydujące znaczenie przy rozstrzyganiu sprawy. Ww. oświadczenie byłoby sprzeczne z prawem,
gdyby odszkodowanie obejmowało odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę (art.
56 KP). Art. 223 § 2 KPC, art. 203 § 4 KPC i art. 469 KPC ustanawiają możliwość kontroli przez sąd, czy zamierzona
przez strony ugoda nie narusza prawa (nie służy obejściu prawa) lub zasad współżycia społecznego bądź też
słusznego interesu pracownika. Sprzeciw sądu wobec zawarcia ugody powoduje jej nieważność zarówno
w materialnym, jak i procesowym zakresie (postanowienie SN z 17.1.1969 r. II PZ 43/68). W związku z tym należało
ustalić, z jakiego tytułu Powód otrzymał ugodzoną kwotę. Powód, składając pozew o odszkodowanie za niezgodne
z prawem rozwiązanie umowy o pracę, domagał się kwoty 36 000 zł brutto. Na mocy ugody otrzymał 170 000 zł
netto. Wobec tak dużej dysproporcji powstała wątpliwość, z jakiego tytułu Powód tę należność otrzymał. Powód
oświadczył, że nie jest w stanie określić, co składało się na odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody
z 11.5.2018 r. Pozwana natomiast wyjaśniła, że było to odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści w związku
z nagłym rozwiązaniem stosunku pracy. Zdaniem SO w Gliwicach, stanowisko Pozwanej zasługuje na uwzględnienie
i przyjął, że ugodzona kwota nie zawierała odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, a co
za tym idzie rezygnacja ze zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę nie była sprzeczna z zasadami współżycia
społecznego, ani nie naruszała słusznego interesu pracownika.
Rozstrzygnięcie SO w Gliwicach
W związku z tym – zdaniem SO w Gliwicach – nie zachodziły przesłanki do wydania nowego świadectwa pracy, na
podstawie § 7 ust. 4 ŚwiadectwaR, bo nie doszło do zmiany sposobu rozwiązania umowy. Nie zapadło orzeczenie
o przyznaniu odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Zaskarżony wyrok zmieniono na podstawie art. 386 § 1 KPC.

Komentarz
Przedmiotem rozważań SO w Gliwicach były – na gruncie stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie i stanu
prawnego znajdującego zastosowanie – podstawy ustania stosunku pracy, o których mowa w art. 30 KP,
a w szczególności rozwiązanie umowy o pracę: na mocy porozumienia stron oraz przez oświadczenie jednej ze stron
bez zachowania okresu wypowiedzenia, tj. rozwiązanie ww. umowy bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52
KP). SO w Gliwicach dokonał analizy przedmiotowych okoliczności w kontekście świadectwa pracy i jego treści.
Wydanie świadectwa pracy jest ustawowym obowiązkiem pracodawcy i wynika wprost z art. 97 KP. Ustawodawca
określił treść tego dokumentu i wskazał, że w świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące:
• okresu i rodzaju wykonywanej pracy,
• zajmowanych stanowisk,
• trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy,
• inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego.
Ponadto zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym, zaś – na żądanie pracownika – należy podać także informację o wysokości i składnikach

wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach (art. 97 § 2 KP). W rozpatrywanej sprawie sporna pomiędzy
stronami była informacja zawarta w świadectwie pracy, dotycząca podstawy ustania stosunku pracy.

Wyrok SO w Gliwicach z 19.8.2021 r. VIII Pa 16/21,

Stanowisko Sądu Okręgowego w Gliwicach wskazało, że sporna kwestia dotyczyła treści świadectwa pracy i sposobu ustania stosunku pracy. Wydanie nowego świadectwa pracy nie było konieczne, gdyż istniejące świadectwo było wystarczające. Ostatecznie zaskarżony wyrok został zmieniony na podstawie przepisów Kodeksu Postępowania Cywilnego.