Tryb zastosowania kary nagany

Ustawowy termin uprawniający pracodawcę do zastosowania kary porządkowej nagany ma charakter prekluzyjny, co oznacza, że po jego upływie pracodawca traci prawo do ukarania pracownika. Powódka wniosła o uchylenie kary porządkowej nagany, argumentując naruszenie procedury nakładania kary. Wyrok sądu potwierdził naruszenia terminów przez pracodawcę oraz brak formalnego zawiadomienia powódki o rodzaju i dacie naruszenia obowiązków pracowniczych.

Tematyka: kara porządkowa, kara nagany, terminy przedawnienia, odpowiedzialność dyscyplinarna pracowników, naruszenie procedur, formalności przy nakładaniu kar

Ustawowy termin uprawniający pracodawcę do zastosowania kary porządkowej nagany ma charakter prekluzyjny, co oznacza, że po jego upływie pracodawca traci prawo do ukarania pracownika. Powódka wniosła o uchylenie kary porządkowej nagany, argumentując naruszenie procedury nakładania kary. Wyrok sądu potwierdził naruszenia terminów przez pracodawcę oraz brak formalnego zawiadomienia powódki o rodzaju i dacie naruszenia obowiązków pracowniczych.

 

Ustawowy termin uprawniający pracodawcę do zastosowania kary porządkowej nagany ma charakter
prekluzyjny, co w praktyce oznacza, że po jego upływie pracodawca traci prawo do ukarania pracownika.
Stan faktyczny
Powódka - S.S. wniosła o uchylenie kary porządkowej nagany. Wskazała, że 21.7.2022 r. otrzymała karę nagany za
naruszenie organizacji i porządku pracy, polegające na nierzetelnym prowadzeniu ewidencji czasu pracy. Pozwany -
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w B. (dalej także: MOPS lub pracodawca) zarzucił jej nierzetelne wykonywanie
obowiązków. Powódka podniosła, że pozwany naruszył tryb nakładania kary i nałożył ją po terminie umożliwiającym
jej zastosowanie.
Wyrokiem z 2.2.2023 r. SR w Tychach uchylił ww. karę. SR ustalił, że powódka była zatrudniona u pozwanego od
9.1.2012 r., w tym od 1.1.2015 r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku asystenta
rodziny, w pełnym wymiarze czasu pracy. Pismem z 27.6.2022 r. złożono skargę, zarzucając powódce nienależyte
wykonywanie obowiązków, m.in.: niepojawianie się na umówionych wizytach, brak obecności podczas wizyt
lekarskich i w ZUS, przedkładanie do podpisu pustych kartek i antydatowanie, wchodzenie do mieszkania bez
pukania. Powódka pismem z 30.6.2022 r. ustosunkowała się do ww. zarzutów. Powódka pismem z 21.7.2022 r.
została zawiadomiona o wymierzeniu kary porządkowej nagany z powodu naruszenia ustalonej organizacji
i porządku w procesie pracy, polegającego na nierzetelnym prowadzeniu ewidencji czasu pracy i nierzetelnym
wykonywaniu obowiązków. Kara została wymierzona po uprzednim wysłuchaniu wyjaśnień powódki, pouczono także
o prawie do wniesienia sprzeciwu, co powódka uczyniła 26.7.2022 r.
Tryb nakładania kary porządkowej
SR wskazał, że regulacja o odpowiedzialności dyscyplinarnej pracowników zawarta została w art. 108-113 KP, który
przewiduje, że:
1.   kara porządkowa nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu
     obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia (art. 109 § 1 KP);
2.   kara porządkowa może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika (art. 109 § 2 KP);
3.   o zastosowanej karze porządkowej pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia
     obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia oraz informując go
     o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt osobowych
     pracownika (art. 110 KP);
4.   jeżeli zastosowanie kary porządkowej nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni
     od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw (art. 112 § 1 zd. 1 KP);
5.   o uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej
     pracownika zakładowej organizacji związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia
     jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu (art. 112 § 1 zd. 2 i 3 KP);
6.   pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu
     wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary porządkowej (art. 112 § 2 KP).
W art. 109 KP ustawodawca określił bieg terminu przedawnienia uprawnienia pracodawcy do nałożenia kary
porządkowej. Zgodnie z tą regulacją, pracodawca traci prawo wymierzenia kary porządkowej po upływie dwóch
tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego, za który może być nałożona kara
porządkowa. Ponadto, bez względu na datę powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej nałożenie kary
porządkowej, kara nie może być nałożona na pracownika po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się naruszenia
obowiązków pracowniczych. SR wskazał, że wymierzenie kary porządkowej po upływie terminów określonych
w art. 109 § 1 KP jest aktem bezprawnym, a więc dokonanym z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa.
Pozwany dopuścił się tego naruszenia. Zdarzenia, w związku z którymi, zastosowano wobec powódki karę nagany
miały miejsce 10.5.2022 r. oraz od 1.12.2021 r. do 11.1.2022 r. i 30.5.2022 r. Decyzję o nałożeniu kary pozwany
podjął 21.7.2022 r. twierdząc, że przed nałożeniem kary musiał przeprowadzić postępowanie wyjaśniające.
SR uznał, że pozwany nie dochował terminów z art. 109 § 1 KP. Skargi, będące podstawą wymierzenia kary
porządkowej, wpłynęły do pozwanego 27.6.2022 r. i 30.6.2022 r. Zawiadomienie o wymierzeniu kary powódka
otrzymała 21.7.2022 r., tj. po upływie czternastodniowego terminu. Postępowanie wyjaśniające, które pozwany



miał prawo przeprowadzić, powinno zakończyć się w terminie umożliwiającym – w razie potwierdzenia
zarzutów opisanych w skardze – wymierzenie powódce kary porządkowej. Przełożony powódki zapoznał się ze
ww. skargami 28.6.2022 r. i maksymalnie od tej daty, należało liczyć czternastodniowy termin na wymierzenie kary
porządkowej. Tempo przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego obciąża pracodawcę. Co więcej,
przedawnienie karania następuje także z upływem trzech miesięcy od daty zdarzenia, za które pracodawca mógłby
nałożyć na pracownika karę porządkową. Najstarsze chronologicznie zdarzenia, będące podstawą nałożenia nagany,
miały miejsce w okresie od grudnia 2021 r. do stycznia 2022 r. Natomiast pozwany wymierzył karę w lipcu 2022 r.
Przekroczył więc trzymiesięczny termin liczony od dnia, w którym pracownik dopuścił się naruszenia obowiązków
pracowniczych, w związku z czym nie mógł zastosować kary porządkowej. W konsekwencji pozwany nie dotrzymał
terminów, o których mowa w art. 109 § 1 KP. Nałożył na powódkę karę nagany po upływie 2 tygodni od powzięcia
wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego, a także po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się jednego
z naruszeń. Z ww. przyczyn nałożona kara nagany nie spełnia wymogów formalnych i nie wywiera żadnych skutków
w sferze stosunku pracy. Mając powyższe na względzie, w oparciu o stosowany a contrario art. 109 § 1 KP SR
uwzględnił powództwo.
Stanowisko SO
SO uznał, że apelacja pracodawcy nie zasługuje na uwzględnienie. SO podzielił ustalenia faktyczne SR. Co do
zasady trafna jest też - zdaniem SO - konkluzja co do zasadności żądania powódki. Większość zarzutów pozwanego
okazała się chybiona.
SO uznał, że pracodawca udzielając powódce kary naruszył wymogi formalne. Zgodnie z art. 109 § 1 KP kara
porządkowa nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku
pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia. Powołaną regulację należy
interpretować pomocniczo z uwzględnieniem orzecznictwa dotyczącego art. 52 § 2 KP, który przewiduje, że
rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od
uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Bieg tego terminu
rozpoczyna się od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające
jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne
rozwiązanie umowy o pracę, czyli od zakończenia, podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego,
wewnętrznego postępowania sprawdzającego uzyskane przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym
zachowaniu pracownika. Na tej podstawie pracodawca musi mieć możliwość podjęcia racjonalnej decyzji (wyrok
SN z 22.3.2016 r., II PK 37/15, 
). Terminy te mają charakter prekluzyjny: po ich upływie pracodawca
traci prawo do ukarania pracownika czy też zwolnienia go bez wypowiedzenia. Termin ten rozpoczyna bieg od
powzięcia tych wiadomości przez podmiot uprawniony do dokonywania czynności w sprawach z zakresu prawa
pracy. Pozwany dowiedział się o przyczynie ukarania powódki, a w szczególności o datach dopuszczenia się przez
nią naruszeń ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy 6.7.2022 r. Wówczas spisano protokół w obecności
przełożonego powódki - osoby uprawnionej do ukarania powódki. Następnie 21.7.2022 r. wysłuchano powódkę i tego
samego dnia zawiadomiono ją o ukaraniu. Miało to miejsce w 15 dniu od powzięcia przez pozwanego wiadomości
o przyczynie ukarania, a więc po upływie terminu wynikającego z art. 109 § 1 KP.
Pozwany dopuścił się również naruszenia art. 110 KP, który przewiduje, iż o zastosowanej karze porządkowej
pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę
dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia. Tymczasem w zawiadomieniu o ukaraniu powódki nie
wskazano na piśmie dat dopuszczenia się przez powódkę naruszenia obowiązków pracowniczych.
Podsumowując, SO uznał, że skoro pracodawca, nakładając na powódkę karę nagany naruszył wymogi formalne
przewidziane w art. 109 § 1 KP i art. 110 KP, to uchylono tę karę. SO oddalił apelację pozwanego jako bezzasadną.

Komentarz
Ustawodawca przewidział odpowiedzialność porządkową pracowników, katalog kar porządkowych, do których należy
kara upomnienia i kara nagany, a także tryb zastosowania ww. kar. Właśnie to było przedmiotem rozważań sądów
orzekających w niniejszej sprawie. Sądy obu instancji konsekwentnie wskazały, że naruszenie wymogów formalnych
związanych z nakładaniem kary pieniężnej, ma doniosłe skutki zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika. Takie
zachowanie pracodawcy powoduje bowiem, że kara podlega uchyleniu i jako taka nie wywiera żadnych skutków
w sferze stosunku pracy. Taka sytuacja zaistniała - zdaniem tak SR, jak i SO - w rozpatrywanej sprawie. Pomimo
stwierdzenia na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego faktu naruszenia przez powódkę obowiązków
pracowniczych, kara nagany została uchylona z uwagi na ww. kwestie formalne.

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach - XI Wydział Ubezpieczeń Społecznych z 20.4.2023 r., XI Pa 39/23,








 

Sądy orzekające uznały, że naruszenie wymogów formalnych przy nakładaniu kary porządkowej ma doniosłe skutki dla pracodawcy i pracownika. W przypadku niniejszej sprawy kara nagany została uchylona ze względu na naruszenie procedur, mimo stwierdzonego naruszenia obowiązków przez powódkę.