Europejski kodeks łączności elektronicznej

Unia Europejska stwarza ramy prawne zapewniające swobodę w zakresie dostarczania sieci i usług łączności elektronicznej, ustanawiając na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z 11.12.2018 r. Europejski kodeks łączności elektronicznej ma na celu wspieranie konkurencji, rynku wewnętrznego i interesów użytkowników końcowych, a także zapewnienie powszechnego dostępu do sieci o bardzo dużej przepustowości dla wszystkich obywateli Unii i unijnych przedsiębiorstw.

Tematyka: Europejski kodeks łączności elektronicznej, konkurencyjność, dyrektywa, Unia Europejska, dostępność, przepustowość, 5G, rynki telekomunikacyjne, regulacje, interoperacyjność, bezpieczeństwo sieci, użytkownicy końcowi

Unia Europejska stwarza ramy prawne zapewniające swobodę w zakresie dostarczania sieci i usług łączności
elektronicznej, ustanawiając na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972
z 11.12.2018 r. ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej (Dz.Urz. UE L Nr 321 z 2018 r.).
• Celem dyrektywy jest zapewnienie konkurencyjności na rynku łączności elektronicznej.
• Dyrektywa ustanawia zharmonizowane ramy prawne regulujące sieci łączności elektronicznej, usługi łączności
elektronicznej, urządzenia i usługi towarzyszące i niektóre aspekty urządzeń końcowych.
• Omawiane przepisy określają zadania krajowych organów regulacyjnych oraz zbiór procedur w celu zapewnienia
zharmonizowanego stosowania ram prawnych w obrębie Unii Europejskiej (art. 1 ust. 1 dyrektywy 2018/1972).
Jak podkreślono w preambule dyrektywy, wymagania dotyczące możliwości sieci łączności elektronicznej stale
rosną. Nie wystarcza już zwiększanie przepustowości łącza, na znaczeniu zyskują inne parametry, takie jak
opóźnienie, dostępność i niezawodność. Ponadto postępująca konwergencja sektorów telekomunikacji, mediów
i technologii informacyjnych sprawia, że powstała potrzeba objęcia wszelkich sieci i usługi związanych z łącznością
elektroniczną, jednolitym Europejskim kodeksem łączności elektronicznej ustanowionym w drodze jednej dyrektywy.
Nadrzędnym celem dyrektywy jest wprowadzenie na rynku łączności elektronicznej zasad pełnej konkurencji.
Rada Europejska w 2017 r. uznała Kodeks za istotny element strategii jednolitego rynku cyfrowego. Zmiany
przepisów telekomunikacyjnych mają na celu, zdaniem Rady, szybkie i szerokie wprowadzenie 5G i innych
technologii nowej generacji w całej Europie, lepszą ochronę konsumentów oraz ustanowienie limitu stawek na
telefoniczne rozmowy międzynarodowe w obrębie UE.
Definicja sieci łączności elektronicznej
Sieci łączności elektronicznej to systemy transmisyjne, niezależnie do tego, czy opierają się na stałej infrastrukturze
lub scentralizowanym zarządzaniu zasobami, oraz, w stosownych przypadkach, urządzenia przełączające lub
routingowe oraz inne zasoby, w tym nieaktywne elementy sieci, które umożliwiają przekazywanie sygnałów
przewodowo, za pomocą radia, środków optycznych lub innych rozwiązań wykorzystujących fale, w tym sieci
satelitarnych,    stacjonarnych     (komutowanych     i pakietowych,     w tym    internetu)    i sieci    ruchomych,
elektroenergetycznych systemów kablowych, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do przekazywania
sygnałów, w sieciach nadawania radiowego i telewizyjnego oraz sieciach telewizji kablowej, niezależnie od rodzaju
przekazywanej informacji (art. 2 pkt 1 dyrektywy 2018/1972).
Cele Europejskiego kodeksu łączności elektronicznej
Europejski kodeks łączności elektronicznej ma na celu nie tylko wspieranie konkurencji, rynku wewnętrznego
i interesów użytkowników końcowych, ale także zapewnienie powszechnego dostępu do sieci o bardzo dużej
przepustowości dla wszystkich obywateli Unii i unijnych przedsiębiorstw, oraz upowszechnienie tych udogodnień,
z zapewnieniem rozsądnych cen i możliwości wyboru, skutecznej i uczciwej konkurencji, otwartych innowacji,
wydajnego wykorzystania widma radiowego, wspólnych przepisów i przewidywalnych podejść regulacyjnych na rynku
wewnętrznym, a także niezbędnych przepisów sektorowych chroniących interesy obywateli Unii.
Zgodnie z zapisami art. 1 ust. 2 dyrektywy 2018/1972 celami omawianej dyrektywy są:
● wdrożenie rynku wewnętrznego w dziedzinie sieci i usług łączności elektronicznej prowadzące do realizacji
i rozpowszechniania sieci o bardzo dużej przepustowości, powstania zrównoważonej konkurencji, interoperacyjności
usług łączności elektronicznej, dostępności, bezpieczeństwa sieci i usług oraz korzyści dla użytkownika końcowego;
● zapewnienie świadczenia w całej Unii publicznie dostępnych, przystępnych cenowo usług dobrej jakości poprzez
skuteczną konkurencję i wybór, aby sprostać sytuacjom, w których rynek nie zaspokaja w sposób zadowalający
potrzeb użytkowników końcowych, w tym użytkowników z niepełnosprawnościami, tak aby mieli oni dostęp do usług
na równi z innymi użytkownikami końcowymi oraz ustanowić niezbędne prawa użytkowników końcowych
Wyłączenia
Spod regulacji omawianej dyrektywy wyłączono zagadnienia związane z treścią usług świadczonych za
pośrednictwem sieci łączności elektronicznej, takie treści nadawanych programów, usług finansowych lub niektórych
usług społeczeństwa informacyjnego. Dyrektywa 2018/1972 nie wpływa na stosowanie przepisów dyrektywy
Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z 16.4.2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw



członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylająca dyrektywę 1999/5/WE (Dz.Urz.
UE L Nr 153 z 2014 r.) do urządzeń radiowych, jednakże obejmuje swoim zakresem samochodowe urządzenia
radiowe oraz konsumenckie odbiorniki radiowe i konsumencki sprzęt telewizji cyfrowej.

Europejski kodeks łączności elektronicznej ma na celu nie tylko wspieranie konkurencji, rynku wewnętrznego i interesów użytkowników końcowych, ale także zapewnienie powszechnego dostępu do sieci o bardzo dużej przepustowości dla wszystkich obywateli Unii i unijnych przedsiębiorstw, oraz upowszechnienie tych udogodnień, z zapewnieniem rozsądnych cen i możliwości wyboru, skutecznej i uczciwej konkurencji, otwartych innowacji, wydajnego wykorzystania widma radiowego, wspólnych przepisów i przewidywalnych podejść regulacyjnych na rynku wewnętrznym, a także niezbędnych przepisów sektorowych chroniących interesy obywateli Unii.