Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z 11.12.2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z 11.12.2018 r. dotyczy zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu. Ma na celu stworzenie mechanizmu zarządzania, który umożliwi realizację założeń i celów unii energetycznej do 2030 r. zgodnie z Porozumieniem paryskim. Rozporządzenie określa obowiązki państw członkowskich, zakres obszarów objętych oraz cele, takie jak zapewnienie bezpiecznych, zrównoważonych i niedrogich dostaw energii.

Tematyka: rozporządzenie, unia energetyczna, klimat, zarządzanie, cele, zintegrowane plany, strategie długoterminowe, redukcja emisji, współpraca, inwestycje, rozwój gospodarczy

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z 11.12.2018 r. w sprawie zarządzania unią
energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 663/2009 i (WE) nr 715/2009, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 94/22/WE, 98/70/WE, 2009/31/WE,
2009/73/WE, 2010/31/UE, 2012/27/UE i 2013/30/UE, dyrektyw Rady 2009/119/WE i (EU) 2015/652 oraz uchylenia
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz. Urz. UE L Nr 328 z 2018 r., s. 1) ma na
celu stworzenie tzw. mechanizmu zarządzania czyli podstaw prawnych przejrzystego i wszechstronnego
zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu. Dzięki temu Unia Europejska będzie mogła
realizować przewidziane do 2030 r. założenia i cele unii energetycznej, wynikające z Porozumienia
paryskiego z 12.12.2015 r. do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu
(UNFCCC), sporządzonej w Nowym Jorku 9.5.1992 r. (Dz.U. z 2017 r. poz 36).

• Rozporządzenie 2018/1999 ustanawia mechanizm zarządzania unią energetyczną, którego celem jest m.in.
osiągnięcie celów Unii Europejskiej na 2030 r. w dziedzinie energii i klimatu.
• Na mocy rozporządzenia każde z państw członkowskich Unii Europejskiej zobowiązane jest do 31.12.2019 r.,
a później co 10 lat, zgłaszać Komisji Europejskiej zintegrowany krajowy plan w dziedzinie energii i klimatu oraz do
1.1.2020 r. przedstawić długookresową (30-letnią) strategię w tym zakresie.
• Zakres obszarów objętych rozporządzeniem dotyczy pięciu ściśle powiązanych i wzajemnie wzmacniających się
wymiarów unii energetycznej: bezpieczeństwa energetycznego, wewnętrznego rynku energii, efektywności
energetycznej, obniżenia emisyjności oraz badań naukowych, innowacji i konkurencyjności.
Cele rozporządzenia 2018/1999
Rozporządzenie 2018/1999 służy zarządzaniu unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu. Unia
energetyczna opiera się na pięciu wymiarach - bezpieczeństwie energetycznym, wewnętrznym rynku energii,
efektywności energetycznej, obniżeniu emisyjności oraz badaniach naukowych, innowacjach i konkurencyjności -
a jej celem jest zapewnienie unijnym konsumentom, w tym gospodarstwom domowym i przedsiębiorcom,
bezpiecznych, zrównoważonych, konkurencyjnych i niedrogich dostaw energii oraz pobudzanie badań
naukowych i innowacji przez przyciąganie inwestycji, co wymaga gruntownej transformacji europejskiego
systemu energetycznego, przy jednoczesnej ochronie i poprawie jakości środowiska i zrównoważonym korzystaniu
z zasobów naturalnych. Przełoży się to na innowacyjność i wzrost gospodarczy oraz społeczno-gospodarczy całej
Unii Europejskiej.
Zintegrowane krajowe plany w dziedzinie energii i klimatu
Rozporządzenie 2018/1999 zobowiązuje państwa członkowskie Unii Europejskiej do przedkładania Komisji
Europejskiej zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu, które stanowić mają podstawę
mechanizmów zarządzania unią energetyczną. Pierwszy plan państwa członkowskie zobowiązane są złożyć do
31.12.2019 r., a kolejne - co 10 lat.
Artykuł 3 rozporządzenia 2018/1999 szczegółowo określa, jakie elementy wchodzą w skład każdego planu. Do
głównych części planów należą:
• opis procedury tworzenia zintegrowanego krajowego planu w dziedzinie energii i klimatu, obejmujący streszczenie
oraz opis konsultacji publicznych z zainteresowanymi stronami, udziału zainteresowanych stron oraz wyników
konsultacji, a także opis współpracy regionalnej z innymi państwami członkowskimi w opracowywaniu planu;
• opis krajowych założeń, celów i wkładów dotyczących wymiarów unii energetycznej;
• opis planowanych polityk i środków w powiązaniu z odpowiednimi założeniami, celami i wkładami oraz ogólny
przegląd inwestycji niezbędnych do osiągnięcia odpowiednich założeń, celów i wkładów;

• opis aktualnej sytuacji pięciu wymiarów unii energetycznej, w tym w odniesieniu do systemu energetycznego, emisji
i pochłaniania gazów cieplarnianych oraz prognoz, wraz z istniejącymi politykami i środkami;
• opis regulacyjnych i pozaregulacyjnych barier i przeszkód w osiąganiu celów, założeń lub wkładów dotyczących
energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej;
• ocena wpływu planowanych polityk i środków na realizację powyższych założeń, w tym ich spójności
z długoterminowymi założeniami dotyczącymi redukcji emisji gazów cieplarnianych;
• ogólna ocena wpływu planowanych polityk i środków na konkurencyjność w powiązaniu z pięcioma wymiarami unii
energetycznej.
Procedura opracowywania krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu określona została w art. 5 i 6
rozporządzenia. Artykuł 4 rozporządzenia 2018/1999 określa natomiast główne założenia, cele i wkłady w pięciu
wymiarach unii energetycznej, jakie w swoich strategiach powinny uwzględniać państwa członkowskie. Przy
opracowywaniu zintegrowanych krajowych planów działania państwa członkowskie są ponadto zobowiązane do
prowadzenia konsultacji publicznych (art. 10 rozporządzenia 2018/1999) oraz współpracy z regionami (art. 12
rozporządzenia 2018/1999). Rozdział 3 rozporządzenia 2018/1999 określa zaś zasady szczegółowej
sprawozdawczości z realizacji przez państwa członkowskie omawianych planów działania.
Strategie długoterminowe
Rozporządzenie 2018/1999 nakłada też na państwa członkowskie UE (art. 15) obowiązek przygotowywania
i przedkładania co 10 lat Komisji Europejskiej długoterminowych strategii obejmujących, co najmniej 30-letnią
perspektywę działań w zakresie zarządzania unią energetyczną, zmierzających do poprawy klimatu. Pierwszy tego
typu dokument państwa członkowskie muszą opracować do 1.1.2020 r.
Mechanizm zarządzania
Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia 2018/1999 ustanawia mechanizm zarządzania unią energetyczną i działaniami
w dziedzinie klimatu, którego celem jest:
• wdrożenie strategii i środków służących realizacji założeń i osiągnięciu celów unii energetycznej, zwłaszcza
w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych;
• pobudzenie współpracy między państwami członkowskimi, także na szczeblu regionalnym;
• zapewnienie terminowości, przejrzystości, dokładności, spójności, porównywalności i kompletności składania przez
Unię i jej państwa członkowskie sprawozdań do Sekretariatu UNFCCC;
• przyczynianie się do większej pewności regulacyjnej i do większej pewności dla inwestorów oraz do pełnego
wykorzystania możliwości rozwoju gospodarczego, stymulowania inwestycji, tworzenia miejsc pracy i spójności
społecznej.
Mechanizm opiera się na strategiach długoterminowych oraz zintegrowanych krajowych planach w dziedzinie energii
i klimatu, obejmujących dziesięcioletnie okresy.

Rozporządzenie 2018/1999 ustanawia mechanizm zarządzania unią energetyczną, wymagając od państw członkowskich zgłaszania zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu. Celem jest osiągnięcie bezpieczeństwa energetycznego, efektywności energetycznej i redukcji emisyjności. Mechanizm opiera się na współpracy, inwestycjach i pełnym wykorzystaniu potencjału rozwojowego.