Zażalenie na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie

Prawo: karne
Kategoria: zażalenie
Instrukcja: Należy rozpocząć od uzupełnienia adresu i okresu w lewym górnym rogu dokumentu. Następnie należy wpisać sygnaturę akt sprawy. W kolejnym kroku należy uzupełnić dane firmy, adresy i nazwy firm, które reprezentują strony w sprawie, w tym dane obrońcy, podejrzanego oraz organów ścigania. Należy pamiętać o uwzględnieniu adresu i nazwy firmy, za pośrednictwem której działa obrońca, jeśli ma to zastosowanie. W treści zażalenia należy podać imię i nazwisko obrońcy oraz podejrzanego. Należy wskazać podstawę prawną, na której opiera się zażalenie. Należy opisać zaskarżaną czynność, podając datę, miejsce i organ, który jej dokonał, wraz z podstawą prawną. Należy sformułować zarzuty wobec zaskarżanej czynności, powołując się na odpowiednie przepisy. Należy szczegółowo uzasadnić zarzuty, odnosząc się do konkretnych okoliczności sprawy i dowodów. W uzasadnieniu należy przedstawić przebieg zdarzeń, argumenty i dowody potwierdzające bezzasadność zatrzymania i przymusowego doprowadzenia. Należy powołać się na orzecznictwo i doktrynę, jeśli to możliwe. W uzasadnieniu należy wskazać, dlaczego twierdzenia prokuratury są nieuzasadnione. Należy opisać dotychczasowy przebieg postępowania i zachowanie podejrzanego. Należy podać argumenty przemawiające za stawiennictwem podejrzanego na wezwanie. Należy podać dane kontaktowe i adresowe podejrzanego. Należy odnieść się do przesłanek zatrzymania i zastosowania środków zapobiegawczych. Należy podać argumenty dotyczące sądu. Należy podsumować realia sprawy i wskazać domniemany cel zatrzymania. Na końcu dokumentu należy umieścić podpis obrońcy.
Dane: adres, argument_dotyczący_czasu, argument_dotyczący_sądu, argument_za_stawieniem_się, czynność_procesowa, czynność_w_prokuraturze, dane_kontaktowe, domniemany_cel, firma, imię, kontekst, nazwisko, numer, ocena_twierdzenia, okres, podsumowanie_realiów_sprawy, przykładowa_czynność_procesowa, przykładowa_czynność_utrudniająca, sygnatura, szerszy_kontekst

Zażalenie na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie to pismo skierowane przez obrońcę podejrzanego do organów ścigania. W oparciu o artykuły kodeksu postępowania karnego, odwołuje się ono od decyzji prokuratora dotyczącej zatrzymania podejrzanego i jego przymusowego doprowadzenia. Dzięki szczegółowym argumentom zawartym w dokumencie, próbuje się udowodnić bezzasadność podjętych działań przez funkcjonariuszy oraz prokuratora.

[ADRES], [OKRES]

[SYGNATURA]

[FIRMA]

[ADRES]

[FIRMA]

za pośrednictwem

[FIRMA]

[ADRES]

[FIRMA]

[IMIĘ] [NAZWISKO], obrońca podejrzanego [IMIĘ] [NAZWISKO]

ZAŻALENIE

NA ZATRZYMANIE I PRZYMUSOWE DOPROWADZANIE

Działając jako obrońca podejrzanego [IMIĘ] [NAZWISKO], upoważnienie do obrony, znajduje się w aktach sprawy, na podstawie art. 247 § 6 k.p.k. w zw. z art. 246 § 1 k.p.k. zaskarżamy w całości czynność zatrzymania i doprowadzenia Podejrzanego do [FIRMA] [ADRES], dokonaną [OKRES] przez funkcjonariuszy [FIRMA] ([ADRES]) na podstawie postanowienia prokuratora [FIRMA] [ADRES] z [OKRES] ([SYGNATURA]).

Wskazanej wyżej czynności, na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 465 § 1 k.p.k. i art. 467 § 1 k.p.k. zarzucamy błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę jej przeprowadzenia, polegający na uznaniu, że:

1) istnieje uzasadniona obawa, że Podejrzany nie stawi się na wezwanie organów ścigania oraz że w bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie, podczas gdy – w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, okoliczności sprawy, dotychczasowego zachowania Podejrzanego oraz doświadczenia życiowego – nie było podstaw do przyjęcia, że Podejrzany nie stawi się na wezwanie organu procesowego i będzie [PRZYKŁADOWA_CZYNNOŚĆ_UTRUDNIAJĄCA];

2) istnieje potrzeba niezwłocznego zastosowania wobec Podejrzanego środka zapobiegawczego, podczas gdy brak okoliczności uzasadniających potrzebę zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a zebrany materiał dowodowy nie wskazuje na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez Podejrzanego zarzucanych mu czynów.

Tym samym na podstawie art. 467 § 2 w zw. z art. 465 § 1 k.p.k. wnoszę o stwierdzenie bezzasadności zatrzymania i przymusowego doprowadzenia Podejrzanego.

Uzasadnienie

[OKRES] funkcjonariusze [FIRMA], działając na podstawie postanowienia prokuratora [FIRMA] [ADRES] z [OKRES] ([SYGNATURA]), dokonali zatrzymania [IMIĘ] [NAZWISKO] i przymusowo doprowadzili go do [FIRMA] [ADRES], gdzie ogłoszono mu treść postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchano w charakterze podejrzanego. Zdaniem prokuratora, zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie Podejrzanego było konieczne z uwagi na uzasadnioną obawę, że nie stawiłby się on na przeprowadzenie zaplanowanych czynności procesowych lub wcześniej uprzedzony o dacie tej czynności, podjąłby starania, by w bezprawny sposób utrudnić jej przeprowadzenie, w tym [PRZYKŁADOWA_CZYNNOŚĆ_UTRUDNIAJĄCA].

Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie jednolicie wskazuje się, że obawa, że podejrzany lub osoba podejrzana nie stawią się na wezwanie, musi być uzasadniona, a więc realna, a nie tylko hipotetyczna, i wynikać z materiału dowodowego lub okoliczności sprawy. Na organach ścigania spoczywa zatem obowiązek zgromadzenia materiału dowodowego, który z dużym prawdopodobieństwem wskazuje, że in concreto osoba podejrzana lub podejrzany nie stawią się na wezwanie organu procesowego doręczone w trybie art. 129 k.p.k., np. osoba prawidłowo wezwana na czynność [PRZYKŁADOWA_CZYNNOŚĆ_PROCESOWA] nie stawiła się na nią bez usprawiedliwienia (zob. [IMIĘ] [NAZWISKO] [w:] [FIRMA], t. 1, [FIRMA], red. [IMIĘ] [NAZWISKO], [FIRMA] [OKRES], art. 247 teza 3; wyrok [FIRMA] [ADRES] z [OKRES], [SYGNATURA], [FIRMA] [NUMER]). Tymczasem brak jakichkolwiek okoliczności, a tym bardziej nie wskazano ich w uzasadnieniu samego postanowienia, które miałyby wskazywać, że podejrzany nie stawiłby się do prokuratury na czynność [CZYNNOŚĆ_W_PROKURATURZE]. Przeciwnie –[ARGUMENT_ZA_STAWIENIEM_SIĘ]. Mieszka wraz z [IMIĘ] i [NUMER] [IMIĘ], organy ścigania znały [ADRES] jego miejsca zamieszkania, powszechnie dostępny jest również jego [DANE_KONTAKTOWE], a podejrzany w żaden sposób nie utrudniał toczącego się postępowania. Trudno uznać, aby w takiej sytuacji zachodziła jakakolwiek podstawa do przypuszczenia, że nie będzie dobrowolnie stawiał się na wezwania organów. Mimo to prokurator nie podjął nawet próby doręczenia mu wezwania na [CZYNNOŚĆ_PROCESOWA] i wezwania na [CZYNNOŚĆ_PROCESOWA] bez stosowania jakichkolwiek środków przymusu procesowego. Wskazał przy tym, że uprzedzenie go o takiej czynności wywołałoby reakcję w postaci [PRZYKŁADOWA_CZYNNOŚĆ_UTRUDNIAJĄCA]. Twierdzenie to nie jest podparte żadnymi dowodami i jest tym bardziej [OCENA_TWIERDZENIA] – zwłaszcza w kontekście [KONTEKST] – że postępowanie w tej sprawie w fazie in rem toczy się od około [OKRES], o czym Podejrzany miał wiedzę. [ARGUMENT_DOTYCZĄCY_CZASU].

Prokurator wskazał ponadto, że zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie Podejrzanego jest uzasadnione z uwagi na potrzebę niezwłocznego zastosowania środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Zasadność zatrzymania na tej podstawie powinna być analizowana w kontekście przesłanek z art. 249 i 258 k.p.k., a potrzeba niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego będzie zachodzić wówczas, gdy okaże się on niezbędny do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania. Prokurator musi więc wykazać okoliczności, które świadczą o dużym prawdopodobieństwie, że podejrzany popełnił zarzucane mu przestępstwo, a ponadto uzasadnić, że może on w bezprawny sposób wpływać na tok postępowania. Co więcej, podstawy zatrzymania muszą istnieć obiektywnie, a nie jedynie w odczuciu organu zarządzającego zatrzymanie. Nie istnieją one nie tylko wtedy, gdy organ ścigania z pełną świadomością dokona zatrzymania lub je zarządzi pomimo braku ku temu podstaw, ale i wówczas, gdy mylnie przyjmuje ich istnienie, a nieprawidłowość tę ustalono w wyniku dalszych, późniejszych czynności, ponieważ żadnego znaczenia nie ma tutaj wina organu procesowego (zob. uchwała [FIRMA] z [OKRES], [SYGNATURA], [FIRMA] [NUMER]). [ARGUMENT_DOTYCZĄCY_SĄDU].

Podsumowując, [PODSUMOWANIE_REALIÓW_SPRAWY] jasno wskazują, że nie istniała uzasadniona obawa, że nie stawi się on na wezwanie organów ścigania lub będzie w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie oraz że brak było jakichkolwiek okoliczności wskazujących na potrzebę niezwłocznego zastosowania wobec niego środków zapobiegawczych. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie Podejrzanego było więc bezzasadne, a mając na uwadze również [SZERSZY_KONTEKST], można przypuszczać, że służyło [DOMNIEMANY_CEL].

(podpis obrońcy)

Zażalenie na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie podnosi ważne kwestie związane z prawidłowym postępowaniem organów ścigania i uzasadnieniem działań wobec podejrzanego. Analiza aktów sprawy oraz argumentacja obrońcy skupiają się na braku podstaw do zatrzymania i doprowadzenia podejrzanego na podstawie zebranych dowodów. Dokument ten stanowi istotny element w procesie prawnej obrony podejrzanego.