Wniosek o wznowienie postępowania karnego

Warszawa, dnia 20 marca 2024 r.

Do Sądu Apelacyjnego II Wydział Karny w Krakowie

Jan Kowalski Kancelaria Adwokacka w Warszawie (00-000 Warszawa), ul. Marszałkowska 53, obrońcy Adama Nowakowskiego, skazanego z art. 286 § 1 KK

Wniosek o wznowienie postępowania

Na zasadzie art. 540 § 1 pkt 2 KPK wnoszę, by Sąd Apelacyjny wznowił postępowanie w sprawie skazanego Adama Nowakowskiego i w związku z tym:

a) uchylił wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy, VI Wydział Karny, z 15 stycznia 2023 r. (II K 1234/22), skazujący tegoż Adama Nowakowskiego na karę 2 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 50 zł każda stawka za czyn z art. 286 § 1 KK,

b) uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie, V Wydział Karny-Odwoławczy z 15 marca 2023 r. (V Ka 4321/23), którym został utrzymany w mocy wymieniony wyrok Sądu Rejonowego,

c) przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy, VI Wydział Karny.

Nadto wnoszę, by Sąd Okręgowy na zasadzie art. 545 § 1 w związku z art. 538 § 1 KPK, przy uznaniu, że wykonanie kary ustaje, wydał polecenie wypuszczenia na wolność skazanego Adama Nowakowskiego, przebywającego w Zakładzie Karnym w Białołęce.

Uzasadnienie

I. Adam Nowakowski został prawomocnie skazany za to, że w dniu 10 stycznia 2023 r. w Warszawie, w Urzędzie Pocztowym nr 1, pobrał kwotę 2000 zł na szkodę tegoż Urzędu przy wyzyskaniu błędu jego personaliów, fałszując podpis osoby o tym samym imieniu i nazwisku, tj. Adam Nowakowski, na przekazie pocztowym przesłanym na tzw. poste restante.

Z materiału dowodowego sprawy wynikło, że przekaz pocztowy na 2000 zł został nadany w Krakowie przez niejakiego Piotra Nowakowskiego na nazwisko jego bratanka, Adama Nowakowskiego, zam. w Łodzi. Przekaz został jednak wypełniony w ten sposób, że zamiast adresu tego ostatniego wpisano poste restante w Urzędzie Pocztowym nr 1. Przekaz ten nie został przez właściwego adresata zrealizowany, gdyż – jak to przyjął Sąd Rejonowy – skazany, Adam Nowakowski, wykorzystując fakt posiadania identycznego imienia i nazwiska, ubiegł adresata i podjął nienależną mu kwotę, posługując się własnym dowodem osobistym.

Wyrok ustalający winę skazanego został oparty głównie na zeznaniach urzędniczek pocztowych – Anny Wiśniewskiej, Marii Kowalskiej i Katarzyny Zielińskiej, które z większą lub mniejszą pewnością stwierdziły, że w skazanym rozpoznają tego osobnika, który w dniu 10 stycznia 2023 r. podjął kwotę 2000 zł. Winę skazanego potwierdziły również wyniki ekspertyzy grafologicznej, stwierdzającej tożsamość podpisu na pokwitowaniu odbioru gotówki z podpisem uzyskanym od Adama Nowakowskiego jako materiał porównawczy.

II. Należy podkreślić, że niezależnie od podstaw prawnych niniejszego wniosku o wznowienie postępowania, wyłoniły się w sprawie zasadnicze wątpliwości, które nie zostały rozwiązane przez oba Sądy, a mianowicie:

a) skąd skazany Adam Nowakowski wiedział, że na imię innego Adama Nowakowskiego wpłynął w dniu 10 stycznia 2023 r. przekaz na 2000 zł wysłany z Krakowa;

b) skąd skazany wiedział, że przekaz ten wpłynął do Urzędu Pocztowego 1 na poste restante i że właśnie do tego Urzędu, a nie do kilkudziesięciu innych urzędów, znajdujących się w Warszawie, należy się udać;

c) dlaczego przy odbiorze pieniędzy legitymował się własnym oryginalnym dowodem osobistym, który musiał przecież naprowadzić na jego ślad, i tym samym nie zachował elementarnych względów ostrożności.

III. Skazany nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że:

a) nie popełnił i nie mógł popełnić czynu w dniu 10 stycznia 2023 r., ponieważ w dniach od 8 do 12 sierpnia 2023 roku przebywał w Gdańsku na Krajowym Festiwalu Sztuki „Morskie Opowieści”, na którą to imprezę został delegowany jako reporter przez redakcję pisma „Gazeta Wyborcza”. Na potwierdzenie swego alibi skazany przedstawił delegację służbową z poświadczeniem swojej obecności w Gdańsku przez kierownictwo wspomnianej imprezy artystycznej;

b) w czasie podróży do Gdańska stwierdził, że nie ma przy sobie dowodu osobistego, który – jak przypuszczał – zgubił w drodze na dworzec lub na samym dworcu, o czym powiadomił niezwłocznie Komisariat Policji Warszawa Śródmieście po powrocie do Warszawy.

Mimo potwierdzenia faktu obecności skazanego w dniu 10 stycznia w Gdańsku przez świadka Jana Nowaka, Sąd Rejonowy nie uznał tej okoliczności za udowodnioną, m.in. z tego względu, „że świadek ten zeznawał w sposób mało stanowczy”.

IV. Obecnie skazany jest w stanie zaoferować nowy dowód, który, jego zdaniem, musi spowodować uchylenie obu wyroków. Dowód ten wykaże w sposób tym razem bezsporny jego alibi, tj. fakt przebywania tempore criminis w Gdańsku. Dowodem tym jest zeznanie dr. Piotra Wiśniewskiego, który w załączonym oświadczeniu stwierdził wyraźnie, że w dniu i w godzinie popełnienia w Warszawie przestępstwa przebywał w towarzystwie skazanego Adama Nowakowskiego na koncercie w Gdańsku. Zeznanie takiej treści dr Wiśniewski jest gotów złożyć przed Sądem po uprzedzeniu go o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Adres świadka w nagłówku pisma.

Wydaje się, że załączonego oświadczenia nie można zlekceważyć, ze względu na fakt, że podane w nim okoliczności nie mogą być obojętne dla wyświetlenia prawdy obiektywnej oraz z uwagi na prawo skazanego do wyczerpania wszystkich środków służących jego obronie. Skazany ma niewątpliwie prawo do żądania, by dowód mogący wykazać jego niewinność został przez Sąd przeprowadzony mimo prawomocności wyroku.

W świetle przytoczonych argumentów uzasadniony jest również wniosek o wstrzymanie wykonania kary z mocy powołanego na wstępie przepisu prawa.

Jan Kowalski

Załączniki (4): 1) pełnomocnictwo do obrony, 2) odpis wyroku, 3) oświadczenie dr. Piotra Wiśniewskiego, 4) odpis wniosku.