Wyrok w sprawie o zaprzeczenie macierzyństwa

Sygn. akt I.Ns 1234/23

 

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

 

Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

 

Sąd Rejonowy w Warszawie, Wydział I Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

przewodniczący: Anna Kowalska

protokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2024 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Joanny Wiśniewskiej

przeciwko

małoletniemu Jakubowi Zielińskiemu reprezentowanemu przez kuratora Marię Malinowską,

Agnieszce Zielińskiej

z udziałem interwenienta ubocznego Piotra Nowaka po stronie pozwanej

o zaprzeczenie macierzyństwa

 

orzeka:

1) ustala, że małoletni Jakub Zieliński urodzony 5 stycznia 2023 r. w Warszawie,

którego akt urodzenia sporządzony został w Warszawie za Nr aktu 123/2023,

nie jest synem pozwanej Agnieszki Zielińskiej, urodzonej 10 lipca 1990 r. w Krakowie;

2) nieuiszczone koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa:

3) nie obciąża pozwanych kosztami zastępstwa procesowego, poniesionymi przez powódkę.

 

Anna Kowalska

 

Uzasadnienie

 

Dnia 2 lutego 2024 r. powódka Joanna Wiśniewska złożyła pozew przeciwko małoletniemu

Jakubowi Zielińskiemu i Agnieszce Zielińskiej o zaprzeczenie macierzyństwa.

Dnia 15 lutego 2024 r. pozwany Jakub Zieliński, działając przez kuratora, uznał powództwo,

przyznając, że Agnieszka Zielińska nie jest jego matką.

Dnia 20 lutego 2024 r. pozwana Agnieszka Zielińska wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy ustalił i uznał, co następuje.

Powódka Joanna Wiśniewska i pozwana Agnieszka Zielińska w zbliżonym okresie, tj. we

styczniu 2023 r., przebywały w Warszawie na Oddziale Położniczym Szpitala Bielańskiego. Obie urodziły

żywe dzieci płci męskiej. W toku pobytu na tym oddziale doszło do zamiany dzieci.

Stwierdziły to równocześnie powódka i pielęgniarka, przesłuchana w charakterze

świadka w niniejszej sprawie Anna Nowak. Bezpośrednio po zamianie dzieci, jeszcze

przed stwierdzeniem tego faktu, jedno z dzieci zostało uprowadzone. Wydawało się, że jest to

dziecko pozwanej Agnieszki Zielińskiej. Po ustaleniu faktu zamiany dzieci w drodze dowodu z

opinii biegłego sądowego, okazało się jednak, że uprowadzono syna pozwanej Agnieszki Zielińskiej.

Pozwana twierdzi, że kocha dziecko, które jest z nią, i nie odda go za „żadne skarby”. Miejsce

pobytu biologicznego potomka pozwanej nie jest znane. Sprawę prowadzi Komenda Miejska Policji w Warszawie

pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Warszawie.

O porwanie podejrzewany jest były konkubent powódki Joanny Wiśniewskiej – Adam Kowalski,

który uważa się za biologicznego ojca jej dziecka. Najprawdopodobniej on je porwał,

działając w przekonaniu, że porywa dziecko Agnieszki Zielińskiej, podczas gdy w istocie rzeczy

porwał dziecko Joanny Wiśniewskiej. Sprawa karna została zawieszona z uwagi na brak miejsca

pobytu podejrzanego Adama Kowalskiego, który się ukrywa przed organami ścigania. Za

podejrzanym rozesłano list gończy.

Pozwana kategorycznie odmawia wydania dziecka Joanny Wiśniewskiej.

Pozwana przyjęła do wiadomości, że dziecko, którym się obecnie zajmuje, nie jest jej

potomkiem. Pozwana w szczególności nie kwestionowała dowodu z opinii biegłego sądowego ani

zeznań świadka Anny Nowak.

Pozwana nie przyjmuje jednak do wiadomości myśli o oddaniu dziecka.

Przesłuchana w charakterze strony pozwanej zeznała, że obawia się o życie porwanego

dziecka, czyli swojego prawowitego potomka, boi się, że porywacz, wiedząc, że się pomylił,

może dziecku wyrządzić jakąś krzywdę, a nawet je zabić. Wobec tego „dopóki nie odzyska

swojego dziecka, nikomu dobrowolnie nie odda tego dziecka, które ma”.

Dlatego pozew w sprawie był w pełni uzasadniony.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie art. 67 i 72 kro.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W toku procesu strony wniosły o zwolnienie ich od kosztów sądowych w całości.

Wnioski zostały uwzględnione.

Sąd Rejonowy stwierdza, iż sprawa o zaprzeczenie macierzyństwa podlega opłacie sądowej w

wysokości 200 zł na podstawie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Ponadto w sprawie występował w imieniu pozwanego kurator procesowy, któremu należało

się wynagrodzenie zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości

w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez

kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2019 r. poz. 1335),

obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. w zw. z art. 118 kpc w zw. z art. 87 kro z 25 lutego 1964 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1335

1464) w kwocie nieprzekraczającej 360 zł stawek minimalnych za czynności

radców prawnych określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, a w

przypadku gdy kuratorem jest adwokat – w kwocie nieprzekraczającej 360 zł stawek

minimalnych za czynności adwokatów określonych w przepisach wykonawczych

wydanych na podstawie ustawy o radcach prawnych, w obu przypadkach nie mniej niż 180 zł, czyli w sprawie niniejszej

180 zł, które wypłacone zostało z sum Skarbu Państwa.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie ww. przepisu.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

 

Anna Kowalska