Wyrok Sądu Rejonowego

Sygn. akt: I C 1234/23

WYROK

w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

dnia 15 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa "TechSolutions" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie

przeciwko Janowi Wiśniewskiemu, Marii Zielińskiej i Piotrowi Malinowskiemu

o zapłatę

I. zasądza od pozwanych Jana Wiśniewskiego, Marii Zielińskiej i Piotra Malinowskiego solidarnie na

rzecz powoda "TechSolutions" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie kwotę 15000 zł

(słownie: piętnaście tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 1 stycznia 2023 r. do

dnia zapłaty,

II. zasądza od pozwanych Jana Wiśniewskiego, Marii Zielińskiej i Piotra Malinowskiego solidarnie

na rzecz powoda "TechSolutions" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie tytułem

skapitalizowanych odsetek umownych kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) wraz z

odsetkami ustawowymi od dnia 1 lutego 2024 r. do dnia zapłaty,

III. zasądza od pozwanych Jana Wiśniewskiego, Marii Zielińskiej i Piotra Malinowskiego solidarnie

na rzecz powoda "TechSolutions" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie kwotę

1200 zł (słownie: tysiąc dwieście złotych), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa

prawnego powoda i kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu

opłaty od pozwu.

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność

Sekretarz

Sygn. akt: I C 1234/23

Uzasadnienie

Pozwem złożonym do tutejszego Sądu dnia 5 listopada 2023 r. powód "TechSolutions" Spółka z ograniczoną

odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie wniosła o wydanie przeciwko pozwanym Janowi Wiśniewskiemu,

Marii Zielińskiej i Piotrowi Malinowskiemu nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i

o zobowiązanie ich solidarnie do zapłaty w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu

zapłaty na rzecz powoda kwoty 15000 zł należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi,

liczonymi od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztami zastępstwa prawnego według norm

przepisanych. W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 15 grudnia 2022 r. pozwana Maria Zielińska

zawarła z powodem umowę pożyczki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, na

podstawie której otrzymała kwotę 18000 zł. Zwrot pożyczki miał nastąpić w ciągu 24 miesięcy,

poczynając od dnia 1 stycznia 2023 r., w miesięcznych ratach. Pozwani Jan Wiśniewski i Piotr Malinowski

poręczyli za zobowiązanie wynikające z wyżej wymienionej pożyczki. Z dniem 15 lutego 2024 r. umowa

o pracę z pozwaną Marią Zielińską uległa rozwiązaniu i pozwana nie zwróciła pozostałej

do spłaty kwoty pożyczki w kwocie wynoszącej 15000 zł.

/umowa o pracę – k. 5, umowa pożyczki – k. 10/

W dniu 20 listopada 2023 r. Sąd Rejonowy w Warszawie nakazem zapłaty z dnia 20 listopada 2023 r. nakazał pozwanym

Janowi Wiśniewskiemu, Marii Zielińskiej i Piotrowi Malinowskiemu, aby w ciągu dwóch tygodni od

doręczenia nakazu zapłacili solidarnie powodowi "TechSolutions" Spółce z ograniczoną

odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie kwotę 15000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty, kwotę 1400 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania – w tym kwotę

1200 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego, albo wniosły w tym terminie sprzeciw.

/nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym – k. 15/

Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym doręczono pozwanym /bezsporne/. W

sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, złożonym w dniu 10 grudnia 2023 r.,

pozwane wniosły o uchylenie nakazu zapłaty oraz oddalenie powództwa. W uzasadnieniu

wskazały bowiem, że ich zdaniem umowa pożyczki nie powinna być postawiona w stan

natychmiastowej wykonalności. W ich ocenie powód powinien wypowiedzieć umowę pożyczki

i dopiero po upływie terminu wypowiedzenia zachodziłaby jej wymagalność. Pozwana

Maria Zielińska wskazała ponadto, że dotychczas pożyczkę spłacała na bieżąco i

mogłaby ją spłacać nadal.

/sprzeciw – k. 20/

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podtrzymała swoje stanowisko zawarte w pozwie.

/protokół rozprawy – k. 25/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 grudnia 2022 r. pomiędzy "TechSolutions" Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie a

pozwaną Marią Zielińską zawarta została umowa pożyczki Nr 123/2022 z zakładowego

funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z treścią tej umowy, "TechSolutions" Spółka z o.o. udzieliła

pozwanej, jako „pożyczkobiorcy”, pożyczki w kwocie 18000 zł. W myśl § 3 umowy, pożyczka

miała zostać zwrócona w 24 ratach miesięcznych w drodze potrącania tychże rat z

wynagrodzenia za pracę Marii Zielińskiej. W przypadku natomiast rozwiązania umowy

o pracę, zgodnie z § 4 umowy, pożyczka stawała się natychmiast wykonalna.

/umowa – k. 10/

Pozwani Jan Wiśniewski i Piotr Malinowski w dniu 15 grudnia 2022 r. udzielili poręczenia za wszelkie

zobowiązania, jak również mogące powstać w przyszłości wobec "TechSolutions" Spółki z o.o. z siedzibą

w Warszawie z tytułu wskazanej umowy pożyczki.

/umowa – k. 10/

Z przyczyn leżących po stronie pracownika umowa o pracę z pozwaną Marią Zielińską

została rozwiązana przez pracodawcę "TechSolutions" Spółkę z o.o. z siedzibą w Warszawie bez zachowania

okresu wypowiedzenia z dniem 15 lutego 2024 r.

/oświadczenie pracodawcy z dnia 15 lutego 2024 r. – k. 30, świadectwo pracy – k. 35/

Pismem z dnia 20 lutego 2024 r. "TechSolutions" Spółka z o.o. z siedzibą w Warszawie wezwała pozwaną Marię Zielińską

oraz pozwane poręczycielki – Jana Wiśniewskiego i Piotra Malinowskiego, do zapłaty kwoty

15000 zł, z zastrzeżeniem że brak zapłaty w ciągu 7 dni od daty otrzymania wezwania

spowoduje wystąpienie na drogę postępowania sądowego.

/wezwanie do zapłaty – k. 40/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów oraz ich kopii złożonych do akt

sprawy. Dokonując oceny zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd miał na uwadze, że

prawdziwość kopii i ich zgodność z oryginałami nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Wszystkim dowodom przedstawionym przez powoda należało dać wiarę, albowiem nie budzą

one wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a okolicznościom faktycznym

leżącym u podstaw powództwa pozwani nie zaprzeczyli.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawa roszczenia w stosunku do wszystkich pozwanych jest taka sama i opiera się na

tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, jakkolwiek różne są podstawy

odpowiedzialności pozwanej Marii Zielińskiej jako głównej dłużniczki oraz dłużniczek

Jana Wiśniewskiego i Piotra Malinowskiego, jako poręczycielek. Zgodnie jednak z treścią art. 881 KC

poręczyciel w braku odmiennego zastrzeżenia odpowiada jak współdłużnik solidarny, a zatem

przy odpowiednim zastosowaniu zasad określonych w art. 366 i n. KC. Zgodnie z art. 369

KC zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej. Każda z

pozwanych złożyła oświadczenie, na mocy którego zobowiązała się do solidarnej zapłaty

wszelkich należności z umowy pożyczki. Tym samym wszystkie pozwane odpowiadają na

zasadach solidarności biernej.

Współuczestnictwo w sporze dłużnika głównego i jego poręczycieli jest współuczestnictwem

materialnym, nie ma jednak charakteru współuczestnictwa jednolitego w rozumieniu art. 72

§ 2 KPC. W świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego odpowiedzialność poręczyciela jest

akcesoryjna, lecz nie subsydiarna; wierzyciel nie musi oczekiwać na możliwość skutecznego

zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części przez dłużnika głównego i dopiero w razie

nieuzyskania takiego zaspokojenia występować z roszczeniem przeciwko poręczycielowi.

Przeciwnie, skoro według art. 881 KC odpowiedzialność poręczyciela kształtuje się, w braku

odmiennego zastrzeżenia, jak odpowiedzialność współdłużnika solidarnego, to wierzyciel

może skierować roszczenie przeciwko poręczycielowi. Aby odpowiedzialność poręczyciela

stała się aktualna, konieczne jest jedynie łączne nastąpienie dwóch przesłanek: niespełnienie

świadczenia przez dłużnika głównego w terminie, a także zawiadomienie poręczyciela przez

wierzyciela o tym fakcie (por. wyr. SN z 10 maja 2010 r., II CSK 624/09, Legalis). Możliwość

dochodzenia od poręczyciela zapłaty długu wraz z należnościami ubocznymi nie zależy zatem

w żadnym razie od „należytej staranności” wierzyciela w stosunku do dłużnika głównego w

dochodzeniu wymagalnego roszczenia (tak zwłaszcza wyr. SN z 12 czerwca 2008 r., II CSK 77/08,

niepubl.).

Gdy chodzi o pierwszą z przesłanek powstania odpowiedzialności poręczyciela, powódka w

ocenie Sądu wystarczająco wykazała, że dochodzone pozwem roszczenie istnieje. Sąd dał

wiarę przedstawionym dowodom, które świadczą o tym, że z pozwaną Marią Zielińską

stosunek pracy został rozwiązany przed datą całkowitej spłaty pożyczki i z tego tytułu

powstała wierzytelność powoda w kwocie należności głównej dochodzonej pozwem.

Rozwiązanie umowy o pracę jest zaś zdarzeniem, z którym strony w § 4 umowy łączyły

natychmiastową wymagalność roszczenia o zwrot niespłaconej pożyczki.

Powyższe skutkowało zasądzeniem należności głównej – 15000 zł, wraz z odsetkami

ustawowymi, gdyż w takiej wysokości należą się one bez względu na winę dłużnika w

opóźnieniu, zgodnie z art. 481 § 1 i 2 KC.

Sąd ponadto zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 500 zł tytułem

skapitalizowanych odsetek umownych, których wyliczenia strony nie kwestionowały.

Podstawą prawną uwzględnienia w tym zakresie powództwa był art. 481 § 2 KC, zgodnie z

którym od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero w chwili wytoczenia

o nie powództwo, co też powód uczynił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 KPC w zw. z § 2 ust. 1 w zw. z § 10 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności

radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej

przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265).

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność

Sekretarz