Wyrok Sądu Okręgowego

Sygn. akt: I C 1234/23

WYROKw imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Dnia 24 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział Cywilnyw składzie następującym:Przewodniczący: Anna KowalskaProtokolant: Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2024 r.sprawy z powództwa Kredyt Bank S.A. z siedzibą w Krakowieprzeciwko Janowi Wiśniewskiemu i Annie Wiśniewskiejo zapłatę

utrzymuje w mocy nakaz zapłaty Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2024 r., sygn. akt: I Nc 4321/23, w całości.

Na oryginale właściwe podpisyZa zgodnośćSekretarz

Sygn. akt: I C 1234/23

Uzasadnienie

Powód Kredyt Bank S.A. z siedzibą w Krakowie wystąpił z pozwem w postępowaniu nakazowym przeciwko pozwanym Janowi Wiśniewskiemu i Annie Wiśniewskiej o zapłatę kwoty 150 000,00 zł – tytułem niespłaconego kapitału kredytu udzielonego na podstawie umowy kredytu z dnia 10 stycznia 2020 r., kwoty 25 000,00 zł – tytułem odsetek umownych liczonych do dnia 10 kwietnia 2024 r., zgodnie z wyżej wymienioną umową kredytu, jak również należnymi odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia 11 kwietnia 2024 r. od kwoty należności głównej do dnia zapłaty, z ograniczeniem możliwości prowadzenia postępowania egzekucyjnego do nieruchomości położonej w Gdańsku, dla której Sąd Rejonowy w Gdańsku Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr GD1G/00123456/7, do kwoty 200 000,00 zł. Ponadto powód wniósł także o zasądzenie od pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 15 kwietnia 2024 r., sygn. akt: I Nc 4321/23, Sąd Okręgowy w Warszawie nakazał pozwanym, aby zapłacili na rzecz powoda:– kwotę 150 000,00 zł z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 150 000,00 zł od dnia 11 kwietnia 2024 r. według stawki wynoszącej 10% odsetek ustawowych w skali roku, przy czym zastrzegł pozwanym prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie ich odpowiedzialności do udziału w 1/2 części we własności nieruchomości położonej w Gdańsku, dla której Sąd Rejonowy w Gdańsku Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr GD1G/00123456/7, i jednocześnie do kwoty 200 000,00 zł,– kwotę 5 000,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 4 000,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego,w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty, albo wnieśli w tym terminie zarzuty.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwani wnieśli zarzuty, wnosząc o uchylenie nakazu i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Pozwani podnieśli w szczególności, że nie byli stroną stosunku umownego, z którego powód wywodzi swoje roszczenia, jak też że strona powodowa nie wykazała zasadności dochodzonego roszczenia, zwłaszcza zaś w zakresie jego wysokości. Wskazali przy tym, że na tę okoliczność do pozwu dołączony został jedynie wyciąg z ksiąg Banku, który nie ma mocy dokumentu urzędowego, albowiem wyrokiem z 12 grudnia 2019 r. (SK 47/18), Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 95 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2357), w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zd. 1 i art. 77 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 31 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Pozwani wskazali jednocześnie, że przysługuje im wyłącznie udział w 1/2 części nieruchomości, na której ustanowiona została hipoteka zabezpieczająca wierzytelność powoda, stąd też w ich opinii brak jest podstaw do dochodzenia przez powoda całej należności wskazanej w pozwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 stycznia 2020 r. zawarta została pomiędzy powodowym Bankiem a Marią Nowak, prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "Firma Handlowa Maria Nowak" w Krakowie (jednoosobowa działalność gospodarcza), umowa o kredyt Nr 1234567890. Celem zabezpieczenia wierzytelności powoda z tytułu udzielonego kredytu, Maria Nowak i pozwani Jan Wiśniewski oraz Anna Wiśniewska ustanowili na rzecz powoda, na nieruchomości położonej w Gdańsku, dla której Sąd Rejonowy w Gdańsku Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr GD1G/00123456/7, a której współwłaścicielami są: w 1/4 części Maria Nowak oraz w 3/4 części, na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, pozwani Jan Wiśniewski i Anna Wiśniewska – hipotekę umowną kaucyjną do kwoty 200 000,00 zł.

Dowód: k. 10-20 umowy kredytu, odpis księgi wieczystej Nr GD1G/00123456/7.

Wobec faktu, że jednoosobowa działalność gospodarcza dopuścił się zaległości w spłacie swoich zobowiązań z tytułu umowy kredytu, umowa ta została wypowiedziana ze skutkiem na dzień 10 kwietnia 2024 r.

Pismem z dnia 11 kwietnia 2024 r. Bank wezwał pozwanych – jako dłużników rzeczowych – do zapłaty należności w wysokości 175 000,00 zł, ponieważ kwota kapitału, odsetek umownych oraz odsetek za opóźnienie przekraczała kwotę ustanowionej hipoteki.

Dowód: k. 21 wezwanie do zapłaty z dnia 11 kwietnia 2024 r.

W dniu 12 kwietnia 2024 r. powodowy Bank na podstawie art. 77 ust. 1 w zw. z art. 95 ust. 1 pkt 3 Prawa bankowego wystawił wyciąg z ksiąg Banku Nr 9876543210, w którym stwierdził istnienie wymagalnej wierzytelności względem pozwanych z tytułu zabezpieczenia umowy kredytu z dnia 10 stycznia 2020 r.

Dowód: k. 22 wyciąg z ksiąg Banku.

Sąd zważył, co następuje:

W rozpatrywanej sprawie powód dochodzi wobec dłużników rzeczowych zapłaty określonej w pozwie kwoty z tytułu wierzytelności zabezpieczonej hipoteką umowną kaucyjną.

W ocenie Sądu, w świetle przedstawionych przez powoda dowodów, takich jak odpis księgi wieczystej oraz umowa kredytu z dnia 10 stycznia 2020 r., fakt ustanowienia hipoteki umownej kaucyjnej do kwoty 200 000,00 zł na nieruchomości położonej w Gdańsku, dla której Sąd Rejonowy w Gdańsku Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Nr GD1G/00123456/7, a której współwłaścicielami są w 1/4 części Maria Nowak oraz w 3/4 części, na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, pozwani Jan Wiśniewski i Anna Wiśniewska – nie budzi żadnych wątpliwości. Sens hipoteki polega na tym, aby w sytuacji nieuzyskania zaspokojenia od dłużnika osobistego wierzyciel mógł uzyskać zaspokojenie od dłużnika rzeczowego. Jeżeli zatem zobowiązany osobiście nie wykonuje należnego świadczenia pieniężnego, wierzyciel może wszcząć egzekucję przeciwko dłużnikowi rzeczowemu (por. wyr. SN z 15 marca 2012 r., I CSK 415/11). Warunkiem jednakże skutecznego dochodzenia zaspokojenia z nieruchomości jest uzyskanie przez wierzyciela hipotecznego tytułu wykonawczego przeciwko właścicielowi nieruchomości, zasądzającego od niego zabezpieczoną hipoteką wierzytelność, chociażby właściciel był tylko dłużnikiem odpowiadającym rzeczowo.

Rację mają natomiast pozwani, że wyciąg z ksiąg bankowych nie stanowi dokumentu urzędowego, o czym przesądził już Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 12 grudnia 2019 r. (SK 47/18), uznając, że przepis art. 95 ustawy – Prawo bankowe w tym zakresie jest niekonstytucyjny. Niemniej jednak brak waloru dokumentu urzędowego nie przesądza o braku jakiejkolwiek mocy dowodowej wyciągu z ksiąg bankowych. Stanowi on bowiem dokument prywatny, na który może powołać się każda ze stron postępowania. Dokumentem prywatnym jest bowiem każdy dokument pisemny, który nie odpowiada wymaganiom dokumentu urzędowego. Dokument prywatny jest jednym z dowodów wymienionych w art. 245 k.p.c. i podlega ocenie tak, jak wszystkie dowody. Materialna moc dowodowa dokumentu prywatnego zależy od jego treści merytorycznej i o tej materialnej mocy dowodowej rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.).

W ocenie Sądu przedstawiony przez powoda wyciąg z ksiąg banku jest wiarygodny. Ponadto oprócz tego wyciągu powód przedstawił również umowę kredytową, z której wynikają objęte wyciągiem roszczenia.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe okoliczności, jak i to, że w przypadku, gdy dłużnik nie spłaca zobowiązania, to wierzyciel może wykazać tylko stosunek prawny, z którego zobowiązanie to wynika, oraz stan zadłużenia zobowiązanego, sąd uznał, że przedstawiony przez powoda wyciąg z ksiąg bankowych zasługuje na wiarę.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności oraz treść art. 78, 366–373, 777 i 778 k.p.c., a także art. 65 Prawa bankowego, sąd orzekł jak w sentencji.

W oparciu o regulację art. 788 k.p.c. zastrzeżono pozwanym prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do przysługującego im udziału we własności nieruchomości, na której ustanowiona została hipoteka, oraz do wysokości wskazanej przez powoda kwoty, gdyż pozwani jako dłużnicy rzeczowi odpowiadają tylko z obciążonego hipoteką prawa i do wysokości umówionego zabezpieczenia hipotecznego.

Sędzia Anna Kowalskapodpis