Zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego

Warszawa, 15.03.2024

Jan Kowalski

Zakład Usług Informatycznych "Binarny Kod"

ul. Nowowiejska 23/5, 00-653 Warszawa

obrońca Anna Nowak

oskarż. z art. 216 § 1 KK

Sąd Okręgowy

II Wydział Karny

w Warszawie

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego

II Wydział Karny

w Warszawie

dot. II K 1234/23

Zażalenie

na postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie z 10.02.2024 w sprawie Jan Kowalski, oskarżonego z art. 216 § 1 KK,

o umorzeniu postępowania i zastosowaniu wobec niego środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym

Na podstawie art. 459 § 2 i art. 425 § 1–3 KPK:

1) zaskarżam powyższe postanowienie w części dotyczącej orzeczenia środka zabezpieczającego na korzyść oskarżonego;

2) postanowieniu temu zarzucam obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 93b § 1 KK, przez zastosowanie wobec oskarżonego Jan Kowalski środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym, mimo że stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu nie jest znaczny;

3) podnosząc ten zarzut, wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej orzeczenia środka zabezpieczającego.

Uzasadnienie

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Warszawie z 10.02.2024 zostało umorzone postępowanie karne w sprawie Jan Kowalski o to, że w dniu 20.01.2024 w Warszawie znieważył Adama Nowaka, używając w stosunku do niego słów obelżywych, tj. o przestępstwo z art. 216 § 1 KK, wobec niepoczytalności oskarżonego i jednocześnie zastosowano wobec niego środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym.

W jego uzasadnieniu podniesiono, że wprawdzie stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny, lecz z opinii biegłych lekarzy psychiatrów wynika, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez niego ponownie takiego samego czynu, a jest to – zgodnie z art. 93b § 1 KK – przesłanka niezbędna do orzeczenia środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym.

Postanowienie w zakresie orzeczenia środka zabezpieczającego w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym zapadło z obrazą art. 93b § 1 KK. Przepis ten uzależnia zastosowanie tego środka m.in. od stopnia społecznej szkodliwości czynu. Trafnie Sąd Najwyższy podniósł, że „stosownie do treści przepisu art. 94 § 1 [obecnie art. 93b § 1 – przyp. aut.] KK, sprawcę czynu należy umieścić w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym, jeżeli stwierdzono u niego stan niepoczytalności określonej w art. 31 § 1 KK; ustalono, że popełniony przezeń czyn zabroniony zawiera znaczny ładunek społecznej szkodliwości; zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, iż popełni on taki czyn ponownie” (post. SN z 22.12.2003, III KK 212/03, Prok. i Pr. – wkł. 2004, Nr 4, poz. 12 z aprobującą glosą Maria Wiśniewska, Prok. i Pr. 2004, Nr 7-8, s. 45–52).

Czyn zarzucany oskarżonemu jest w niewielkim stopniu społecznie szkodliwy, co przejawia się w tym, że pokrzywdzony przebaczył mu, gdy dowiedział się, że oskarżony jest niepoczytalny, a ponadto nie bez znaczenia jest też fakt, że oskarżony został sprowokowany przez pokrzywdzonego. Samo zagrożenie karne wskazuje, że ustawodawca też uznał go za czyn niezawierający poważnego ładunku społecznej szkodliwości.

Wobec niespełnienia przesłanki w postaci znacznej szkodliwości społecznej czynu niedopuszczalne było orzeczenie wobec oskarżonego środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia w zakładzie psychiatrycznym.

Anna Nowak

adwokat

.............................................

(podpis)

Załącznik:

→ dwa odpisy zażalenia.