Zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego

ul. Kwiatowa 15, 01-001 Warszawa, 2023-10-26

Kancelaria Adwokacka Lex Superiorul. Polna 22, 02-002 Warszawaza pośrednictwemSąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieściaul. Marszałkowska 86, 00-683 Warszawa

Sygn. akt II K 1234/23

Anna Kowalska, obrońca podejrzanego Jan Nowak

ZAŻALENIENA POSTANOWIENIE Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia ZDNIA 20.10.2023 R., SYGN. AKT II K 1234/23, O UMORZENIU POSTĘPOWANIA I ZASTOSOWANIU ŚRODKA ZABEZPIECZAJĄCEGO

Jako obrońca podejrzanego Jan Nowak, na podstawie art. 425 § 1 k.p.k. wnoszę zażalenie na ww. postanowienie, zaskarżając je na jego korzyść w części, tj. w zakresie orzeczonego środka zabezpieczającego.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę przepisów postępowania, a to art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez całkowite pominięcie przy ocenie dowodów ustnej opinii uzupełniającej biegłych Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Prof. Jana Sehna oraz biegłego dr hab. n. med. Adama Wiśniewskiego w części, w jakiej wskazali oni, że obecnie prowadzona wobec podejrzanego terapia przynosi dobre rezultaty i pod warunkiem jej kontynuowania można przyjąć, że nie zachodzi znaczące ryzyko ponownego popełnienia przestępstwa, co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, albowiem pominięcie tej części opinii doprowadziło do dowolnego przyjęcia, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwa popełnienia przez sprawcę czynu zabronionego o znacznej społecznej szkodliwości i potrzeba przeciwdziałania jego popełnieniu, której uczynić zadość może tylko izolacyjny środek zabezpieczający, podczas gdy prawdopodobieństwo takie nie zachodzi, zaś istniejące ryzyko może być skutecznie zniwelowane poprzez terapię w warunkach ambulatoryjnych, a zatem orzeczenie pobytu w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym było niedopuszczalne.

Z uwagi na powyższy zarzut wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie względem podejrzanego tytułem środka zabezpieczającego terapii (art. 93a k.k.).

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20.10.2023 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia umorzył postępowanie przeciw Janowi Nowakowi z powodu jego niepoczytalności oraz orzekł wobec niego tytułem środka zabezpieczającego pobyt w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym, przyjmując, że zachodzi potrzeba zapobieżenia ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego o znacznej społecznej szkodliwości, której uczynić zadość może wyłącznie środek izolacyjny.

O ile obrońca nie kwestionuje, że podejrzany swoim zachowaniem zrealizował znamiona czynu zabronionego, jak również że uczynił to w stanie całkowitego zniesienia zdolności rozpoznania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem, wywołanej chorobą psychiczną, o tyle ustalenia faktyczne i oceny, które legły u podstaw orzeczenia wobec podejrzanego izolacyjnego środka zabezpieczającego, zostały poczynione w sposób dowolny i z pominięciem istotnych okoliczności wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 93 § 1 k.k. środek zabezpieczający może być orzeczony, gdy jest to konieczne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego, a inne środki prawne określone w tym Kodeksie lub orzeczone na podstawie innych ustaw nie są wystarczające, z tym że środek w postaci pobytu w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym można orzec jedynie po to, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego o znacznej społecznej szkodliwości. Co więcej, art. 202 § 2 k.k.w. w zw. z art. 93a § 1 k.k. dodatkowo zawęża możliwość orzeczenia pobytu w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym, w relewantnym w sprawie zakresie do sytuacji, w których prawdopodobieństwo popełnienia przez sprawcę w przyszłości czynu zabronionego o znacznej społecznej szkodliwości jest wysokie.

W niniejszej sprawie rzeczywiście tego rodzaju wnioski zostały przedstawione w pisemnej opinii biegłych Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Prof. Jana Sehna i biegłego dr hab. n. med. Adama Wiśniewskiego, złożonej w postępowaniu przygotowawczym. Niemniej opinie te zostały ustnie uzupełnione bezpośrednio przed Sądem orzekającym przy udziale obrońcy podejrzanego, w odpowiedzi na którego pytania – i po zapoznaniu się ze zaktualizowaną dokumentacją medyczną dotyczącą podejrzanego – biegli zmodyfikowali na rozprawie swoje stanowisko, ostatecznie stwierdzając, że w świetle obecnych wyników terapii, w której podejrzany sumiennie uczestniczy od niemal 6 miesięcy, można przyjąć, że nie zachodzi już ryzyko ponownego popełnienia przestępstwa, któremu nie można zapobiec poprzez terapię w warunkach ambulatoryjnych – pod warunkiem jej kontynuowana.

Jest przy tym całkowicie niezrozumiałe, dlaczego rozstrzygając ww. kwestie, oparto się wyłącznie na opinii pisemnej, w ogóle nie przywołując jako podstawy ustaleń faktycznych opinii ustnej i nie poddając jej ocenie, skoro to stanowisko biegłych zajęte w postępowaniu sądowym uwzględniało wszystkie ujawnione w postępowaniu okoliczności, a od wydania opinii w postępowaniu przygotowawczym dzieliło je niemal 8 miesięcy. W tym okresie stan zdrowia psychicznego podejrzanego pozostającego pod specjalistyczną opieką i poddawanego terapii w sposób oczywisty mógł ulec poprawie w stopniu uzasadniającym modyfikację konkluzji opinii.

Prawidłowe uwzględnienie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zwłaszcza ustnej opinii uzupełniającej biegłych, prowadzi zaś do wniosku, że nie zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego kolejnego czynu zabronionego o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, zaś jakiemukolwiek ryzyku w tym zakresie można zapobiec, stosując tytułem środka zabezpieczającego terapię, na której orzeczenie podejrzany wyraża zgodę i o co wnoszę. Niedopuszczalne zaś było orzeczenie pobytu w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym.

Anna(podpis obrońcy)

Załączniki:– odpis zażalenia.