Zażalenie na postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania

Warszawa, 15 marca 2024 r.

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex" w Warszawie

ul. Marszałkowska 123, 00-123 Warszawa

555 123 456

e-mail: [email protected]

telefaks: brak

Sąd Okręgowy w Warszawie

Wydział Karny

za pośrednictwem

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Sygn. akt II K 123/23

ul. Marszałkowska 123

00-123 Warszawa

Sygn. akt II K 123/23

Jan Kowalski – obrońca

oskarżonego Adam Nowak

Zażalenie

na postanowienie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania

Jako obrońca oskarżonego Adama Nowaka, na podstawie art. 252 § 1 KPK, zaskarżam niniejszym postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia, Sygn. akt II K 123/23 z dnia 10 marca 2024 r. w przedmiocie przedłużenia stosowania wobec oskarżonego Adama Nowaka tymczasowego aresztowania na okres kolejnych 3 miesięcy, tj. do dnia 10 czerwca 2024 r.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam naruszenie przepisów art. 249 § 1, art. 258 § 1 i 2 KPK poprzez przyjęcie tezy, iż zabezpieczenie prawidłowego toku przedmiotowego postępowania karnego wymaga zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania z powodu obawy ukrywania się oskarżonego, czy też innego bezprawnego utrudniania postępowania karnego, które to uchybienie miało istotny wpływ na podjęcie decyzji o przedłużeniu stosowania tymczasowego aresztowania w stosunku do oskarżonego Adama Nowaka.

Na podstawie art. 253 § 1 KPK wnoszę o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego Adama Nowaka, względnie o jego zmianę na środek zapobiegawczy o charakterze nieizolacyjnym.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 10 marca 2024 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, Sygn. akt II K 123/23 utrzymał stosowanie wobec oskarżonego Adama Nowaka środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego i przedłużył jego stosowanie o dalsze 3 miesiące, tj. do 10 czerwca 2024 r.

Zaskarżone postanowienie jest niesłuszne z następujących powodów:

Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Sądu Rejonowego, iż aktualne nadal pozostają przesłanki, które legły u postaw zastosowania tymczasowego aresztowania, albowiem zmianie uległa sytuacja procesowa – postępowanie przygotowawcze zostało zakończone, czynności dowodowe utrwalone w protokołach, a akt oskarżenia został przesłany do Sądu. W tej sytuacji więc oskarżony nie ma już możliwości wpłynięcia na ich treść. Co więcej, oskarżony wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze. W tej sytuacji, nie można zasadnie mówić o istnieniu realnej obawy matactwa ze strony oskarżonego.

Podkreślenia wymaga, iż obawa utrudniania postępowania w sposób przykładowo opisany w przepisie art. 258 § 1 pkt 2 KPK musi być uzasadniona. Wykluczona jest tu jakakolwiek hipotetyczność rozumiana w postaci przypuszczeń, że oskarżony może utrudniać prawidłowy tok postępowania, np. nakłaniając świadka do zmiany zeznań w sytuacji, gdy brak ku temu racjonalnych podstaw, a więc konkretnych dowodów, czy chociażby poszlak (post. SA w Krakowie z 15 stycznia 2023 r., II AKz 123/22).

O ile oskarżony prowadził „wędrowny” tryb życia, o tyle jednak ma on miejsce stałego zameldowania w domu swojej matki, gdzie przebywałby do czasu zakończenia postępowania karnego. Nie można, tylko z tego powodu, iż oskarżony w miejscu tym nie przebywał, z góry zakładać, iż jego zamiarem jest ukrycie się przed wymiarem sprawiedliwości. Podkreślenia przy tym wymaga, iż sam fakt niezamieszkiwania w miejscu zameldowania nie świadczy w sposób jednoznaczny o zamiarze ukrywania się przed wymiarem sprawiedliwości (post. SA w Poznaniu z 20 lutego 2023 r., II AKz 456/22).

Co prawda czyn zarzucony oskarżonemu jest zagrożony surową karą, to jednak biorąc pod uwagę okoliczności czynu, podnieść należy, iż przebiegu zdarzenia nie cechowała brutalność. O ile oskarżony był uprzednio karany za to samo przestępstwo, o tyle podkreślenia wymaga, iż miało to miejsce 10 lat temu, w czasie którego to okresu oskarżony nie wszedł w żaden konflikt z prawem. Tym samym, nie można przyjmować, iż kara, która może zostać orzeczona wobec oskarżonego, może skłaniać go do bezprawnego utrudniania postępowania karnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, wnoszę jak na wstępie.

Adwokat

Jan Kowalski

Załącznik:

– odpis zażalenia.