Zażalenie na postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania

ul. Kwiatowa 15, 01-01-2024

Sąd Apelacyjny w Warszawie

Wydział V Karny

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego w Warszawie

XII Wydział Karny

Adw. Anna Kowalska

Obrońca oskarżonego Jana Nowak

oskarż. o czyn z art. 286 KK

Kancelaria Adwokacka

ul. Polna 22

02-001 Warszawa

Sygn. akt: XII K 123/23

Zażalenie

obrońcy podejrzanego Jana Nowak na postanowienie

Sądu Okręgowego w Warszawie wydane 15-12-2023

w sprawie sygn. akt XII K 123/23 w przedmiocie

przedłużenia tymczasowego aresztowania

Działając jako obrońca podejrzanego Jana Nowak, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony załączone do akt postępowania na podstawie art. 83 § 1 i art. 427 § 1–2 KPK, zaskarżam powyższe postanowienie w całości.

Na podstawie art. 438 § 1 i art. 437 pkt 2 KPK zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a to:

– art. 258 § 1 KPK poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia z istotnym pominięciem celu, jaki gwarantować mają środki zapobiegawcze stosowane względem podejrzanego, i sprowadzenie tego środka do tzw. aresztu wydobywczego oraz do celów wychowawczych, zmierzających w istocie do antycypacji kary;

– art. 258 § 1 pkt 2 KPK poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie, podczas gdy z okoliczności sprawy nie wynika, aby obawa ta była w jakikolwiek sposób uzasadniona, a dotychczasowe postępowanie prowadzi do wniosku, że stanowi ona jedynie hipotetyczne założenie;

– art. 259 § 1 pkt 1 KPK poprzez zastosowanie wobec podejrzanego izolacyjnego środka zapobiegawczego w sytuacji, gdy jest on jedynym żywicielem 3 dzieci w wieku od 5 do 12 lat.

Wobec powyższych zarzutów na podstawie art. 437 § 2 i art. 438 § 1 i 2 KPK wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i zastosowanie wobec podejrzanego Jana Nowak środka zapobiegawczego o charakterze wolnościowym w postaci poręczenia majątkowego w kwocie 50 000 zł, połączonego z zastosowaniem dozoru Policji oraz zakazu opuszczania kraju.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 15-12-2023 Sąd Okręgowy w Warszawie przedłużył stosowane na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Warszawie z 15-09-2023 wobec podejrzanego Jana Nowak tymczasowe aresztowanie na dalszy okres 3 miesięcy, tj. do 15-03-2024.

Zaskarżone postanowienie jest niesłuszne i powinno zostać zmienione.

Sąd Okręgowy, wydając postanowienie o przedłużeniu stosowania tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego, naruszył art. 258 § 1 KPK, nie uwzględnił bowiem ustawowo określonego celu stosowania tego środka zapobiegawczego, którym jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego przed bezprawnymi działaniami podejrzanego. W niniejszej sprawie przedłużenie stosowania izolacyjnego środka, który przecież ma charakter wyjątkowy, służyć ma jedynie wydobyciu od podejrzanego dowodów przydatnych dla sprawy i w istocie zmierza do antycypacji kary. Należy zauważyć, iż zarówno w orzecznictwie krajowym, jak i organów międzynarodowych przyjmuje się, że sądy mają dbać, aby domniemanie niewinności nie zostało osłabione na skutek utrzymywania tymczasowego aresztowania w sposób sprawiający wrażenie, iż chodzi bardziej o antycypację kary niż o troskę o zagwarantowanie właściwego przebiegu śledztwa, stawienia się oskarżonego przed sądem lub zapobieżenia popełnieniu przez niego innych przestępstw (por. orzeczenie ETPCz z 10-07-2008 w sprawie Toth przeciwko Austrii, skarga nr 29988/04, w: A. Grześkowiak, Europejski Trybunał Praw Człowieka. Orzecznictwo, C.H. Beck Warszawa 2009, s. 234). W sprawie niniejszej analiza wyjaśnień złożonych już przez podejrzanego wskazuje, że wszystkie znane mu w sprawie dowody zostały przez niego wskazane.

Strona skarżąca zarzuca naruszenie art. 258 § 1 pkt 2 KPK poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że zachodzi w sprawie obawa matactwa ze strony podejrzanego. W doktrynie przyjmuje się powszechnie, iż obawa matactwa, aby mogła być podstawą zastosowania środka izolacyjnego w postaci tymczasowego aresztowania, musi być uzasadniona, tzn. że niezbędne jest wskazanie konkretnych działań podejrzanego, które obawę mogą urealnić (por. Z. Gostyński, Stosowanie tymczasowego aresztowania, Warszawa 2010, s. 154). Sąd Okręgowy nie wskazał żadnych okoliczności świadczących o tym, że w sprawie zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.

Fakt, że podejrzanemu postawiono zarzut udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, nie daje możliwości wysnucia uprawnionego wniosku, że podejrzany będzie podejmował bezprawne działania utrudniające postępowanie. Takie rozumowanie byłoby nieuprawnionym domniemaniem (por. post. SN z 12-05-2005, III KK 375/04, OSNKW 2005, Nr 7-8, poz. 69). Podejrzany Jan Nowak sam zgłosił się do Prokuratury i złożył obszerne wyjaśnienia. Pogląd Sądu Okręgowego wyrażony w uzasadnieniu postanowienia, że przedłużenie tymczasowego aresztowania jest konieczne ze względu na potrzebę ustalenia kolejnych osób, które brały udział w czynach będących przedmiotem toczącego się postępowania karnego, jest nie do zaaprobowania. Przedłużenie tymczasowego aresztowania nie może bowiem następować jako rezultat rozszerzenia zakresu podmiotowego postępowania (por. post. SN z 05-10-2004, V KK 181/04, OSNKW 2005, Nr 1-2, poz. 12).

Sąd Okręgowy naruszył przepis art. 259 § 1 pkt 1 KPK, albowiem powinien odstąpić od stosowania tymczasowego aresztowania z uwagi na szczególne względy, jakimi jest okoliczność, że podejrzany jest jedynym żywicielem 3 małoletnich dzieci. Dalsze utrzymywanie podejrzanego w izolacji wynikającej z zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania (które trwa już 4 miesiące) pociąga wyjątkowo ciężkie skutki dla jego najbliższej rodziny.

Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie.

Adw. Anna Kowalska

(własnoręczny podpis)

Załączniki:

1) upoważnienie do obrony;

2) odpis zażalenia.