Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

Prawo: karne
Kategoria: zażalenie
Klucze: art. 252 kpk, brak podstawy prawnej, błąd faktyczny, decyzja sądu, obawa matactwa, przesłanki aresztowania, tymczasowe aresztowanie, uchylenie postanowienia, ustalenia faktyczne, wymagania tymczasowego aresztowania, zarzut błędu, zażalenie

Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania stanowi pismo skierowane przez stronę postępowania do sądu wyższej instancji w celu zaskarżenia decyzji o aresztowaniu. W dokumencie przedstawiane są argumenty i dowody mające na celu uzasadnienie wniosku o uchylenie postanowienia o tymczasowym aresztowaniu.

Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

Sądu Okręgowego

X Wydział Karny-Odwoławczy

w Krakowie

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia

VI Wydział Karny

w Warszawie

Sygn. akt II K 1234/23 Sądu Rejonowego:

Adwokata Anna Kowalska,

Kancelaria Adwokacka

w Warszawie (00-001 Warszawa),

ul. Marszałkowska 53,

obrońcy Jana Nowaka,

podejrzanego z art. 158 § 1 KK

Zażalenie

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia,

VI Wydział Karny, z 10 marca 2024 r. (sygn. akt II K 1234/23)

o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

w stosunku do podejrzanego

Na zasadzie art. 252 § 1 KPK zaskarżam:

wyżej wymienione postanowienie.

Na zasadzie art. 427 § 2 i art. 438 pkt 3 KPK postanowieniu temu zarzucam:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę postanowienia,

polegający na uznaniu, że ze strony podejrzanego grozi obawa „matactwa”,

mimo braku po temu jakichkolwiek danych w materiale dowodowym

sprawy.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 437 § 2 KPK wnoszę:

o zmianę zaskarżonego postanowienia przez uchylenie tymczasowego

aresztowania w stosunku do podejrzanego Jan Nowak.

Uzasadnienie

Tymczasowe aresztowanie ze względu na tak zwaną potocznie obawę matactwa może być stosowane jedynie wówczas, gdy organ procesowy dysponuje określonymi danymi faktycznymi, wskazującymi na to, że obawa taka jest realna. W materiale dowodowym sprawy brak jest jakichkolwiek danych uzasadniających taką obawę. W szczególności należy podnieść, że Jan Nowak (nie przyznający się do wzięcia udziału w bójce) został aresztowany w chwili, gdy postępowanie przygotowawcze zostało już w zasadzie zakończone w tym sensie, że wszystkie osoby zainteresowane (podejrzani, świadkowie) zostały przesłuchane. Jeżeli istniała więc „obawa matactwa”, to w początkowej fazie postępowania – przed przesłuchaniem współpodejrzanych i świadków, a nie w fazie końcowej – po dokonaniu tych czynności.

Sąd Rejonowy, powołując podstawę „matactwa”, nie skonkretyzował nawet, na czym ma ona, Jego zdaniem, polegać, i nie poczynił w tym kierunku żadnych ustaleń faktycznych. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest więc zarzutem w pewnym sensie umownym, skoro żadnych ustaleń nie było. Nie wiadomo więc, czy zdaniem Sądu Rejonowego zachodzi uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień, czy też – być może – będzie w inny sposób utrudniał postępowanie karne, a jeśli tak, to w jaki sposób.

Należy więc stwierdzić, że Sąd nie tylko nie poczynił ustaleń faktycznych w zakresie „matactwa”, ale nie powołał w sposób konkretny podstawy prawnej swego postanowienia.

W rezultacie obrona dochodzi do wniosku, że decyzja o aresztowaniu podejrzanego Jan Nowak nie została rozpatrzona pod kątem wymagań i przesłanek tymczasowego aresztowania, określonych w art. 258 § 1 KPK.

Ze względu na fakt, że inne wymienione w tym przepisie przesłanki nie istnieją i że Sąd Rejonowy nie dopatrzył się ich istnienia, zaskarżone postanowienie nie może być uznane za zasadne.

adwokat

Załącznik (1):

odpis zażalenia.

Podsumowując, zaskarżenie postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania ma na celu odwołanie się od tej decyzji i uzyskanie zmiany tego środka zapobiegawczego wobec oskarżonego. Przedstawione argumenty oraz dowody mają na celu przekonanie sądu, że tymczasowe aresztowanie nie jest uzasadnione w danej sprawie.