Zażalenie na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

, dnia 20 marca 2023 r.

DoSądu OkręgowegoVIII Wydział Karny-Odwoławczyw Warszawieza pośrednictwemSądu Rejonowego dla Warszawy-MokotowaVI Wydział Karnyw Warszawie

Sygn. akt II K 1234/23 Sądu Rejonowego:

Adwokata Jan Kowalski,Kancelaria Adwokackaw Warszawie (00-001 Warszawa),ul. Marszałkowska 53,obrońcy Adama Nowaka,podejrzanego z art. 158 § 2 KK

Zażaleniena postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa,Wydział VI Karny, z 15 marca 2023 r. (sygn. akt II K 1234/23)o zastosowaniu tymczasowego aresztowaniaw stosunku do podejrzanego

Na zasadzie art. 252 § 1 KPK zaskarżam:   wyżej wymienione postanowienie.

Na zasadzie art. 427 § 2 i 438 pkt 2 KPK postanowieniu temu zarzucam:   obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia,   mianowicie:   a) art. 249 § 1 KPK – wynikającą z niedopełnienia obowiązku sprawdzenia,     czy zebrane przeciwko podejrzanemu dowody wskazują na duże     prawdopodobieństwo, że popełnił on przestępstwo;   b) art. 257 § 1 KPK – wynikającą z zastosowania tymczasowego     aresztowania mimo złożenia poręczenia przez Dyrekcję Liceum Ogólnokształcącego nr 2 w Warszawie, którego podejrzany jest uczniem, oraz     przez Radę Rodziców działającą przy tej szkole.

Na zasadzie art. 427 § 1 i 437 § 2 KPK wnoszę:   o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez uchylenie w stosunku do   podejrzanego Adam Nowak tymczasowego aresztowania lub przez   zastąpienie tego środka poręczeniem albo dozorem Policji.

Uzasadnienie

a) Podstawową normą prawną regulującą zasady dopuszczalności stosowaniatymczasowego aresztowania jest art. 249 § 1 KPK. Z przepisu tego wynika, żeSąd przed wydaniem decyzji co do stosowania tymczasowego aresztowania jestobarczony obowiązkiem badania zebranych w sprawie dowodów jako podstawydo zarzucenia podejrzanemu przestępstwa.Po zapoznaniu się w trybie art. 156 § 5 KPK z aktami postępowania obronadochodzi do wniosku, że Sąd Rejonowy obowiązku tego nie wypełnił.Podstawowym i w zasadzie jedynym dowodem określającym udział podejrzanegow zajściu z 10 marca 2023 r. jest zeznanie pokrzywdzonego Jan Wiśniewski (k. 23),który zeznał m.in.: „Ten drugi mężczyzna, to jest Adam Nowak, stał w odległości około10 metrów i nie odzywał się, a gdy Piotr Zieliński zażądał ode mnie 50 zł napiwo i uderzył mnie jednocześnie «bykiem» w twarz, Adam Nowak podszedł do nas ipowiedział Piotrowi Zielińskiemu: Chodźmy”.I dalej (ta sama karta): „Adam Nowak powiedział do Piotra Zielińskiego: Chodźmy”. Jak wynika z dalszych zeznańpokrzywdzonego, Piotr Zieliński rzeczywiście odszedł od miejsca zajścia i pokrzywdzonyzobaczył go dopiero w Komendzie Rejonowej Policji podczas przeprowadzania czynnościrozpoznania.Wobec braku jakichkolwiek innych dowodów obciążających Adam Nowak, analizazeznań pokrzywdzonego Jan Wiśniewski musi prowadzić do nieodpartego jak dotychczaswniosku, że udział Adam Nowak w popełnieniu zbrodni rozboju jest co najmniejwątpliwy, a w każdym razie nie uzasadniający stosowania tymczasowegoaresztowania.

b) Niezależnie od tego, zastosowanie tego rygorystycznego środkazapobiegawczego nie da się pogodzić z treścią art. 257 § 1 KPK – wobec złożeniajednocześnie dwóch poręczeń przez instytucję i organizację, które znającpodejrzanego, uznały za stosowne włączyć się do procesu i udzielić zapewnieniaco do prawidłowej postawy podejrzanego w toku postępowania. Fakt udzieleniaporęczenia powinien być rozpatrywany w kategoriach zaufania poręczycieli doosoby podejrzanego, a w rezultacie utwierdzić Sąd Rejonowy w przekonaniu, żetylko ten ostatni środek zapobiegawczy jest wystarczający do osiągnięcia celuprocesu. Postanowienie uznające oba poręczenia za niebyłe stanowi na tlecałokształtu sprawy naruszenie normy art. 257 § 1 KPK, tym bardziej żetymczasowe aresztowanie jest w KPK zawsze środkiem fakultatywnym.Powyższego rozumowania nie przekreśla fakt, że postanowienie o zastosowaniutymczasowego aresztowania zostało wydane z powołaniem się na art. 258 § 1 pkt1 KPK. Ten ostatni przepis bowiem zawiera dyrektywy szczegółowe, które mająznaczenie jedynie wtedy, gdy zostały spełnione podstawowe kryteriazastosowania aresztowania, wymienione w art. 249 § 1 KPK.

adwokat

Załącznik (1):odpis zażalenia.