Kasacja od wyroku Sądu Okręgowego

Warszawa, 15.03.2024 r.

Do Sądu Najwyższego

Izba Karna

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego

w Warszawie

V Wydział Karny

Jan Kowalski

Prokurator

w Warszawie

ul. Marszałkowska 123/4

V Ka 1234/23

Kasacja

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

wydanego 28.02.2024 r., sygn. akt V Ka 4321/23,

doręczonego wraz z uzasadnieniem 10.03.2024 r.,

zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego Warszawa-Śródmieście w Warszawie z 15.12.2023 r. (sygn. akt II K 5555/22)

Na podstawie art. 519 i 520 § 3 KPK zaskarżam powyższy wyrok w całości na korzyść skazanego, a na podstawie art. 523 § 1 oraz art. 526 § 1 KPK zaskarżonemu wyrokowi zarzucam rażące naruszenia prawa procesowego, określone w art. 439 § 1 pkt 6 KPK, polegające na niepodpisaniu sentencji tego wyroku przez jednego z członków składu orzekającego, i na podstawie art. 537 KPK wnoszę o:

– uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Warszawie zmienił wyrok Sądu Rejonowego Warszawa-Śródmieście w Warszawie w stosunku do oskarżonego Adam Nowak w ten sposób, że:

1) podwyższył wymierzoną oskarżonemu w pkt 3 wyroku łączną karę pozbawienia wolności do 5 lat oraz łączną karę grzywny do 100 stawek dziennych;

2) w pozostałym zakresie utrzymał wyrok w mocy.

Wyrok zapadł na rozprawie odwoławczej 28.02.2024 r., a skład orzekający w sprawie składał się z trzech sędziów zawodowych – Anna Wiśniewska, Maria Zielińska (sprawozdawca) oraz Piotr Malinowski. Orzeczenie sądu odwoławczego, jakkolwiek trafne w zakresie rozstrzygnięcia o odpowiedzialności karnej, jest jednak dotknięte poważnym uchybieniem, kwalifikowanym przez ustawę jako bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 KPK. Wyrok sądu odwoławczego nie został bowiem podpisany przez jednego z członków składu orzekającego, tj. Piotra Malinowskiego, o czym prokurator powziął wiedzę po doręczeniu mu odpisu wyroku z uzasadnieniem.

Do bezwzględnych przyczyn odwoławczych należy niepodpisanie orzeczenia przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu (art. 439 § 1 pkt 6 in fine KPK). Brak ten narusza art. 100, 113 oraz art. 366 § 1 KPK. Chodzi tutaj o niepodpisanie dyspozytywnej części orzeczenia, czyli sentencji, nie zaś jego uzasadnienia. Bez znaczenia jest powód niepodpisania rozstrzygnięcia; w literaturze wskazuje się, że brak podpisu zawsze wywołuje wątpliwość co do sporządzenia orzeczenia zgodnie z wolą i wiedzą orzekających. Podpis sędziego stanowi bowiem dowód wiarygodności i wyraz przyjęcia odpowiedzialności sędziego za to orzeczenie. Artykuł 439 § 1 KPK dotyczy tzw. bezwzględnych przyczyn odwoławczych, czyli takich, które zawsze skutkują uchyleniem zaskarżonego orzeczenia, bez badania ich wpływu na treść orzeczenia. Uchybienie to w aktualnym stanie prawnym nie może być w żaden sposób konwalidowane, a wprost obliguje – zgodnie z art. 439 § 1 pkt 6 KPK – do uchylenia orzeczenia (por. wyr. SN z 12.05.2020 r., III KK 123/19, OSNwSK 2020, Nr 7, poz. 567; post. SN z 22.06.2021 r., II KK 456/20, OSNwSK 2021, Nr 8, poz. 789; wyr. SN z 05.10.2022 r., V KK 789/21, OSNwSK 2022, Nr 9, poz. 901; wyr. SN z 18.11.2023 r., I KK 101/22, Prok. i Pr. 2023, Nr 12, poz. 123).

Z tych względów kasację uznać należy za uzasadnioną.

Jan Kowalski

(własnoręczny podpis)

Załączniki:

1) dwa odpisy kasacji;

2) odpis wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt: V Ka 4321/23.