Kasacja od wyroku Sądu Okręgowego

Jan Kowalski                                                          ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 24.10.2023 r.

Kancelaria Adwokacka

ul. Polna 34

02-002 Warszawa

pełnomocnik

oskarżyciela posiłkowego

Anna Nowak

Sąd Najwyższy

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego

w Warszawie

KASACJA

pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

Na podstawie art. 519 i 525 § 1 k.p.k. zaskarżam prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15.09.2023 r. w sprawie przeciwko Tomaszowi Wiśniewskiemu, oskarżonemu o czyn określony w art. 177 § 2 k.k.

Na podstawie art. 523 oraz art. 526 § 1 k.p.k. powyższemu wyrokowi zarzucam rażące naruszenie prawa procesowego wyrażające się w zaniechaniu przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadka Piotr Kowalczyk, które to uchybienie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia.

Na podstawie art. 537 § 1 k.p.k. wnoszę o uchylenie powyższego wyroku i o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Krakowie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10.07.2023 r. Sąd Rejonowego w Krakowie uniewinnił Tomasza Wiśniewskiego od zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa spowodowania wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym (art. 177 § 2 k.k.). Orzeczenie to zaskarżyli oskarżyciel publiczny i oskarżyciel posiłkowy zarzucając wyrokowi sądu pierwszej instancji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia. Sąd Okręgowy w Warszawie nie podzielił zarzutów podniesionych w apelacjach i wyrokiem z dnia 15.09.2023 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

Wyrok Sądu Okręgowego oraz wyrok sadu pierwszej instancji zostały wydane z rażącym naruszeniem przepisów postępowania, a mianowicie: art. 4, 7 oraz art. 167 k.p.k.

Jak wynika bowiem z materiałów postępowania przeciwko Tomaszowi Wiśniewskiemu jednym ze świadków wypadku był Piotr Kowalczyk, ustalono też adres tego świadka. W toku postępowania przygotowawczego oskarżyciel posiłkowy wnosił o przesłuchanie Piotr Kowalczyk, jednakże w owym czasie było to niemożliwe, ponieważ ww. wypłynął w 3-miesięczny rejs do Australii, z którego miał powrócić w grudniu 2022 r., w związku z czym powyższy wniosek dowodowy został przez prokuratora oddalony. Także w toku postępowania jurysdykcyjnego Piotr Kowalczyk nie został przesłuchany, oskarżyciele publiczny i posiłkowy o to nie wnosili, zaś sąd z urzędu tego dowodu nie przeprowadził.

Zaniechanie przeprowadzenia dowodu z zeznań naocznego świadka zdarzenia uznać należy za rażące naruszenie podstawowych zasad postępowania karnego: prawdy materialnej, obiektywizmu oraz jest przykładem opacznego interpretowania zagadnień związanych z inicjatywą dowodową w procesie karnym. Z akt postępowania odwoławczego wynika, że Sąd Okręgowy zauważył, iż sąd pierwszej instancji zaniedbał przesłuchania Piotr Kowalczyk, jednakże uznał, iż nie jest to istotne uchybienie, ponieważ "w toku postępowania sądowego strony nie wnosiły o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania Piotr Kowalczyk, zaś aktywność dowodowa sądu ponad inicjatywę stron nie była w tym wypadku uzasadniona".

Z takim poglądem nie można się zgodzić. Jak wielokrotnie podkreślał Sąd Najwyższy prawidłowość rozstrzygnięcia zależy m. in. od prawidłowego "przeprowadzenia dowodów wnioskowanych przez strony, ale również od przeprowadzenia z urzędu wszelkich dowodów potrzebnych do ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego, kwalifikacji prawnej zarzuconego mu czynu i kwestii ewentualnego wymiaru kary. Potrzeba przeprowadzenia takich dowodów zachodzi wtedy, gdy z przeprowadzonych na wniosek stron dowodów wynika, że okoliczności, o których wyżej mowa, nie zostały w sposób wystarczający wyjaśnione" (por. wyr. SN - II K 123/15; V KK 345/17). I dalej, "zaniechanie przeprowadzenia dostępnego dowodu jest naruszeniem przepisów postępowania, a w szczególności art. 152 k.p.k. (obecnie 167 k.p.k., mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, i uzasadnia konieczność uchylenia wyroku" (wyrok SN 15.05.2018; III KK 123/18, II KK 345/17). Trudno uznać, iż sądy orzekające w niniejszej sprawie do tych oczywistych zasad się zastosowały. Uwagi sądu odwoławczego dotyczące zagrożenia związanego z rzekomo nadmiernym zaangażowaniem sądu w inicjowanie przeprowadzania dowodów w sytuacji, gdy chodzi o dowód o istotnym znaczeniu dla postępowania i którego przeprowadzenie było już, co prawda na etapie postępowania przygotowawczego, przez oskarżyciela posiłkowego postulowane uznać należy za chybione.

Jeżeli zaś chodzi o kwestię, czy wskazane wyżej uchybienia uznać należy za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 523 k.p.k., to najlepszą chyba odpowiedzią jest teza z wyroku SN z dnia 22.03.2020 r., II KK 456/19, III KK 123/18: "Polski system prawny nie zwalnia sądu od obowiązku dochodzenia prawdy jako podstawy wydanych orzeczeń także w drodze własnej inicjatywy dowodowej, niezależnie od ponoszenia ciężaru dowodowego przez oskarżyciela publicznego, który w tym zakresie nie przejawia dostatecznej aktywności.[...] Zaniedbania w tym zakresie mogą zatem niewątpliwie stanowić podstawę skargi kasacyjnej."

Wobec powyższego wnoszę jak w petitum.

Jan Kowalski

adwokat