Odwołanie od decyzji ZUS w sprawie emerytury

12.05.2024

Sąd Okręgowy w Warszawie

Za pośrednictwem:

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Oddział w Krakowie

Wnioskodawca: Anna Kowalska

zam. ul. Kwiatowa 12, 30-001 Kraków

Pozwany: Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Oddział w Krakowie

ODWOŁANIE

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Nr KR/1234/2024 z dnia 01.04.2024

Działając w imieniu własnym zaskarżam w całości decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 01.04.2024 i wnoszę o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i przyznanie wnioskodawcy prawa do świadczenia emerytalnego. Ponadto wnoszę o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonej decyzji zarzucam:

1. naruszenie przepisu art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 2 ust. 1 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15.07.1996 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, poprzez uznanie iż nie zostały spełnione wszystkie przesłanki do przyznania emerytury,

2. naruszenie art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez uznanie, iż wykonywanie pracy na stanowisku "Operator linii produkcyjnej" nie było pracą w szczególnych warunkach.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie decyzją Nr KR/1234/2024 z dnia 01.04.2024 odmówił Annie Kowalskiej przyznania prawa do emerytury. W wydanej decyzji organ rentowy ograniczył się wyłącznie do wskazania ustawowych przesłanek, których łączne spełnienie warunkuje przyznanie prawa do świadczenia emerytalnego. W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż Anna Kowalska ukończyła w dniu 10.03.1959 r. 65 lat oraz udowodniła wymagany 20-letni składkowy i nieskładkowy oraz nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego. W ocenie pozwanego wnioskodawca nie przepracował wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił okresów zatrudnienia wnioskodawcy na stanowisku "Operator linii produkcyjnej" do okresów pracy w szczególnych warunkach, wskazując iż takie stanowisko nie znalazło się w wykazie A dział V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15.07.1996 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem organu rentowego, że wykazany przez wnioskodawcę 25-letni okres zatrudnienia nie może zostać zaliczony do pracy w szczególnych warunkach. W ocenie wnioskodawcy organ rentowy dokonał błędniej wykładni przepisu art. 184 w związku z przepisem § 2 ust. 1 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15.07.1996 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wskazać bowiem należy, iż przepisy § 2 ust. 1 oraz § 4 ust. 1 przywołanego rozporządzenia kreują dla pracownika, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, następujące przesłanki nabycia prawa do przedmiotowego świadczenia:

1) osiągnięcie wieku emerytalnego, wynoszącego 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn,

2) posiadanie wymaganego okresu zatrudnienia, określonego w odniesieniu do kobiet na 20 lat a do mężczyzn na 25 lat i

3) legitymowanie się co najmniej 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Dla dokonania oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze Decydującą rolę w analizie charakteru pracy ubezpieczonego z punktu widzenia uprawnień emerytalnych ma zatem możliwość jej zakwalifikowania pod którąś z pozycji wspomnianego załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów. Zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pracami w szczególnych warunkach nie są bowiem wszelkie prace wykonywane w narażeniu na kontakt z niekorzystnymi dla zdrowia pracownika czynnikami, lecz jedynie takie, które zostały rodzajowo wymienione w tymże rozporządzeniu. Specyfika poszczególnych gałęzi przemysłu determinuje bowiem charakter świadczonych w nich prac i warunki, w jakich są one wykonywane, ich uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia. Nie można zatem swobodnie czy wręcz dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia, wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały one przypisane w tym akcie prawnym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.11.2012 r. sygn. akt I UK 213/12).

Wobec powyższego, organ rentowy nie uwzględniając okresów zatrudnienia wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach rażąco naruszył przepisy prawa, a zatem przyznanie wnioskodawcy prawa do świadczenia emerytalnego jest koniecznie i w pełni uzasadnione.

(podpis)