Postanowienie w sprawie przywrócenia terminu

Sygn. akt: II SA/Wr 1234/23

                                              a

Postanowienie

Dnia 15 marca 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Kowalska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 marca 2024 r.

wniosku Jana Nowaka o przywrócenie terminu do wniesienia skargi

na decyzję Marii Zielińskiej

z 1 lutego 2024 r., Nr ZK/456/2024,

w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji

postanawia

odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

                                                              Sędzia WSA Anna Kowalska

(podpis)

Uzasadnienie

W dniu 15 kwietnia 2024 r. (data stempla pocztowego, karta 16) Jan Nowak (zwany dalej: skarżącym) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, za pośrednictwem organu administracji, skargę na decyzję wskazaną w rubrum. Do skargi załączył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (karta 17). We wniosku napisał, że zaskarżoną decyzję otrzymał 3 lutego 2024 r. W tym samym czasie, działając jako jednoosobowy zarząd "Nowak Spedycja" sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu (zwanej dalej: spółką), został zawiadomiony o wszczęciu postępowania w sprawie o zapłatę za towary. Po otrzymaniu kolejnych pism dotyczących sytuacji finansowej spółki, w tym zawiadomienia o zajęciu wierzytelności przez komornika sądowego, zaistniała konieczność przeprowadzenia pilnych negocjacji z kontrahentem. Termin narad został wyznaczony, z zaledwie kilkudniowym wyprzedzeniem, w siedzibie kontrahenta, w Gdańsku – na drugim końcu kraju. Z uwagi na znaczną odległość zastrzeżono, że negocjacje mogą potrwać nawet 2 dni. Wnioskodawca uchybił terminowi, realizując sprawy służbowe i przebywając służbowo poza miejscem zamieszkania, przez co nie mógł wnieść skargi w ustawowym terminie.

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 86 § 1 PostAdmU, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin, a postanowienie w tym przedmiocie może zapaść na posiedzeniu niejawnym. Stosownie zaś do art. 87 § 1 i 2 PostAdmU, żądanie przywrócenia terminu należy zgłosić w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a w piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu.

Z treści przywołanych przepisów wynika, że uchybiony termin należy przywrócić, jeśli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

1) strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu;

2) wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi;

3) jednocześnie z wnioskiem zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin;

4) we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu oraz powstaną ujemne dla strony skutki w zakresie postępowania sądowego.

W związku z powyższym sąd stwierdza, że skarżący zachował 7-dniowy termin do złożenia wniosku. Ostatnim dniem 30-dniowego terminu do wniesienia skargi był 3 kwietnia 2024 r. Skarga została wniesiona 15 kwietnia 2024 r., a więc z mniej niż 7-dniowym uchybieniem terminu.

Odmawiając przywrócenia terminu do wniesienia skargi, sąd miał jednak na uwadze, że skarżący nie wykazał, że w trakcie biegu terminu do wniesienia skargi wystąpiło zdarzenie, które pomimo dołożenia wszelkich możliwych starań skarżącego uniemożliwiło jej złożenie skargi w terminie.

Skarżący uzasadnił wniosek 3-dniową nieobecnością w miejscu zamieszkania (od 1 kwietnia 2024 r. do 3 kwietnia 2024 r.), w tym dwudniowymi naradami biznesowymi na drugim końcu kraju, dokumentując ten fakt m.in. kserokopią delegacji służbowej. Sąd zauważa jednak, że wyjazd służbowy miał miejsce na terenie kraju i dotyczył dwóch ostatnich dni terminu do wniesienia skargi. Oba dni były dniami roboczymi, placówki pocztowe pracowały normalnie. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego ma charakter odformalizowany; wystarczy wskazanie, że strona skarżąca nie zgadza się z zaskarżonym aktem (w niniejszej sprawie: decyzją). Przykładowo skarżący mógł zatem, przemieszczając się samochodem (k. 17) w trakcie wyjazdu służbowego, nadać skargę w którymkolwiek z napotkanych urzędów pocztowych. W świetle argumentów wniosku nie można więc mówić o braku winy skarżącego w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Sąd podkreśla, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy. Przez „brak winy” należy rozumieć zaistnienie takich okoliczności, w jakich strona, nawet z największym wysiłkiem, nie byłaby w stanie dokonać czynności w terminie. Wobec tego jakiejkolwiek nieuwagi, niestaranności lub zaniedbania nie można kwalifikować jako braku winy. Nie ma istotnego znaczenia fakt, że wyjazd został zaplanowany zaledwie kilka dni wcześniej, a od wykonania obowiązku skarżąca nie mogła się uchylić. Nie ma również znaczenia fakt, że ważyły się losy spółki, a za zlekceważenie sytuacji skarżącej mogła grozić odpowiedzialność nie tylko cywilna, lecz także karna. Dopiero nagłe, niedające się wcześniej przewidzieć zdarzenie może stanowić uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminu, przemawiające za uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu. Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie miała miejsca.

Mając na uwadze powyższe, sąd, na podstawie art. 86 § 1 PostAdmU, odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

                                                              Sędzia WSA Anna Kowalska

(podpis)

Wzór opracowany na podstawie post. WSA we Wrocławiu z 22 grudnia 2022 r., IV SA/Wr 5432/22, CBOSA.