Postanowienie o umorzeniu śledztwa

1 Ds. 1234/23

15 marca 2024 r.

1 Ds. 1234/23

POSTANOWIENIEo umorzeniu śledztwa

Anna Kowalska – prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami postępowania o 1 Ds. 1234/23 w sprawie sprowadzenia w dniu 10 lutego 2024 r. w Warszawie zdarzenia stwarzającego zagrożenie dla życia i zdrowia wielu osób oraz mienia w wielkich rozmiarach w postaci pożaru altanki na terenie posesji przy ul. Kwiatowej 12, w wyniku którego śmierć poniósł Jan Nowak,

tj. o czyn z art. 163 § 1 pkt 1 i § 3 KK

– na podstawie art. 17 § 1 pkt 2, art. 322 § 1 i 2 KPK,

postanowił :

umorzyć śledztwo w sprawie sprowadzenia w dniu 10 lutego 2024 r. w Warszawie zdarzenia stwarzającego zagrożenie dla życia i zdrowia wielu osób oraz mienia w wielkich rozmiarach w postaci pożaru altanki na terenie posesji przy ul. Kwiatowej 12, w wyniku którego śmierć poniósł Jan Nowak,

tj. o czyn z art. 163 § 1 pkt 1 i § 3 KK

– wobec stwierdzenia, iż czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego (art. 17 § 1 pkt 2 KPK).

Uzasadnienie

Prokuratura Rejonowa w Warszawie nadzorowała śledztwo w sprawie sprowadzenia w dniu 10 lutego 2024 r. w Warszawie zdarzenia stwarzającego zagrożenie dla życia i zdrowia wielu osób oraz mienia w wielkich rozmiarach w postaci pożaru altanki na terenie posesji przy ul. Kwiatowej 12, w wyniku którego śmierć poniósł Jan Nowak, tj. o czyn z art. 163 § 1 pkt 1 i § 3 KK.

W toku śledztwa ustalono, że w dniu 10 lutego 2024 r. doszło do pożaru altanki na terenie posesji przy ul. Kwiatowej 12 w Warszawie. W trakcie przeszukiwania zgliszczy ujawniono ciało człowieka, którym okazał się Jan Nowak.

W związku z powyższym dokonano oględzin miejsca pożaru przy udziale biegłego z zakresu pożarnictwa. W trakcie oględzin ustalono, że altanka, w której doszło do pożaru, nie była podłączona do źródła prądu. W przedniej części podłogi w obrębie naroża prawego ujawniono liczne luźno przemieszczające się niedopałki papierosów, w obrębie których wypalona jest podłoga na wskroś. Pozostała powierzchnia nie nosi cech charakterystycznych dla wypaleń skośnych. Konstrukcja drewna, a w szczególności belki drewniane o profilu czworokąta ułożone na cegłach od strony przedniej frontowej i prawej bocznej, wykazują głębokie zwęglenia powierzchni odpowiadające kierunkowi rozwoju pożaru powstałego od wypalenia podłogi.

W sporządzonej następnie opinii biegły z zakresu pożarnictwa stwierdził, że przyczyną pożaru było zaprószenie ognia, prawdopodobnie przez porzucenie niedopałka papierosa na materiał palny, np. pościel, odzież lub drewniane przedmioty. Ognisko pożaru znajdowało się wewnątrz altanki, w jej przedniej prawej części, w miejscu, gdzie ujawniono wypalony otwór w drewnianej podłodze altany. Wykluczono jako przyczynę pożaru zwarcie instalacji elektrycznej altanki lub celowe podpalenie. Pożar nie zagrażał życiu lub zdrowiu wielu osób ani mieniu w wielkich rozmiarach i nie sprowadzał bezpośredniego niebezpieczeństwa takiego zdarzenia.

W trakcie oględzin stwierdzono, że altanka, która uległa spaleniu, oddalona była od innych budynków o kilkadziesiąt metrów. Nie stwierdzono, aby w trakcie pożaru w jego wnętrzu lub w pobliżu znajdowały się jakiekolwiek inne osoby niż Jan Nowak.

W toku śledztwa powołano także biegłych z Zakładu Medycyny Sądowej, którzy dokonali otwarcia i oględzin zwłok zmarłego, a następnie w sporządzonej opinii wskazali, iż na ciele mężczyzny ujawniono ślady działania płomienia – prawie całkowite zwęglenie oraz ogniskowe osmalenie, a także rozległe uszkodzenie termiczne powłoki ciała z ich ubytkami w obrębie głowy, tułowia i kończyny z ogniskowym zwęgleniem narządów klatki piersiowej i brzucha, ubytek kości sklepienia czaszki z częściowym zwęgleniem mózgu, całkowite oddzielenie znacznych fragmentów kończyn górnych, kończyny dolnej lewej oraz prawej stopy, krwiak nadtwardówkowy o cechach morfologicznych, tzw. krwiaka termicznego; stwierdzono także obecność sadzy w nosogardzieli, obecność treści pokarmowej w drogach oddechowych oraz cechy śmierci nagłej. Nie stwierdzono makroskopowych zmian urazowych w zachowanych, nieuszkodzonych powłokach ciała, narządach wewnętrznych i kośćcu mogących być skutkiem urazu mechanicznego. We krwi zmarłego stwierdzono 2,5 promila alkoholu, zaś w jego moczu 3 promile alkoholu. Wynik badania pośmiertnego, w tym badania chemiczno-toksykologicznego krwi zmarłego wskazuje, że mężczyzna zmarł śmiercią gwałtowną, nagłą, najprawdopodobniej w następstwie rozległego oparzenia powłok ciała, współistniejących z toksycznym działaniem tlenku węgla. Stwierdzone we krwi zmarłego stężenie alkoholu etylowego wskazuje, że mężczyzna był w chwili śmierci nietrzeźwy. Charakter uszkodzeń świadczy, że powstały one wskutek działania płomienia, co mogło powstać w pożarze. Obecność sadzy w drogach oddechowych oraz stężenie hemoglobiny tlenkowej we krwi mężczyzny świadczą, że w chwili pożaru mężczyzna najprawdopodobniej przez krótki czas żył.

Dodatkowo w ramach podjętych czynności przesłuchano osoby zamieszkujące w pobliżu spalonej altany, jednakże nie posiadały one żadnych informacji na temat przyczyny powstania pożaru. Świadkowie słyszeli jedynie huk oraz widzieli dym i ogień wychodzące z palącej się altanki.

Reasumując, wskazać należy, że pożar, do jakiego doszło w dniu 10 lutego 2024 r. na terenie posesji przy ul. Kwiatowej 12 w Warszawie, nie stwarzał zagrożenia dla życia wielu osób oraz mienia w wielkich rozmiarach. Brak było możliwości, aby rozprzestrzenił się on na inne obiekty. W konsekwencji nie może być mowy o wyczerpaniu w przedmiotowej sprawie znamion przestępstwa z art. 163 § 1 pkt 1 i § 3 KK.

Odnosząc się do samej śmierci mężczyzny, do której doszło w wyniku pożaru, należy zauważyć, że nie zgromadzono żadnych dowodów wskazujących na to, iż do zdarzenia tego przyczynić mogły się jakiekolwiek osoby trzecie, co mogłoby uzasadnić prowadzenie postępowania w kierunku przestępstwa z art. 155 lub z art. 148 § 1 KK. Wręcz przeciwnie, uzyskane opinie oraz zeznania sąsiadów wskazują, że zmarły często nadużywał alkoholu i najprawdopodobniej znajdując się w stanie nietrzeźwości, zaprószył ogień we wnętrzu altanki, a następnie w wyniku rozprzestrzenienia się ognia zmarł.

Mając powyższe na uwadze, należało umorzyć śledztwo w przedmiotowej sprawie, wobec stwierdzenia, iż czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego, o czym postanowiono jak w sentencji.

Anna Kowalskaprokurator Prokuratury Rejonowej

.............................................

15 marca 2024 r.

Pouczeniee:

1. Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 306 § 1a oraz art. 465 § 2 KPK):

    – stronom,

    – instytucji państwowej lub samorządowej, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie,

    – osobie, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie określonym w art. 228–231, 233, 235, 236, 245, 270–277, 278–294 lub w 296–306 KK, jeżeli postępowanie karne wszczęto w wyniku jej zawiadomienia, a wskutek tego przestępstwa doszło do naruszenia jej praw.

Sąd może utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie lub uchylić je i przekazać sprawę prokuratorowi celem wyjaśnienia wskazanych okoliczności bądź przeprowadzenia wskazanych czynności (art. 330 § 1 KPK).

2. Jeżeli organ prowadzący postępowanie nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. Postanowienie to podlega zaskarżeniu tylko do prokuratora nadrzędnego.

W razie utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia pokrzywdzony, który dwukrotnie wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 i 1a, może w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu prokuratora nadrzędnego o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 KPK (art. 330 § 2, art. 55 § 1 KPK).

Akt oskarżenia wniesiony przez pokrzywdzonego powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, radcę prawnego albo radcę Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, z zachowaniem warunków określonych w art. 332 i 333 § 1 KPK (art. 55 § 2 KPK).

Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania (art. 55 § 3 KPK).

3. Uprawnionym do złożenia zażalenia, o którym mowa w art. 306 § 1a KPK, przysługuje prawo przejrzenia akt sprawy (art. 306 § 1b KPK).

4. Zażalenie wnosi się w terminie zawitym 7 dni od daty doręczenia odpisu postanowienia (art. 460 KPK). Wniesienie zażalenia po tym terminie jest bezskuteczne (art. 122 § 1 i 2 KPK). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie (art. 428 § 1 w zw. z art. 465 § 1 KPK).

Zarządzenie:

Na podstawie art. 100 § 4 w zw. z art. 106 KPK odpis postanowienia doręczyć:

    – osobie wykonującej prawa pokrzywdzonego: ul. Słoneczna 25, 00-001 Warszawa.

Anna Kowalskaprokurator Prokuratury Rejonowej

.............................................

15 marca 2024 r.