Postanowienie o umorzeniu śledztwa

1 Ds. 1234/23/23

Warszawa, dnia 15 marca 2023 r.

POSTANOWIENIE

o umorzeniu śledztwa

Jan Kowalski - prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście, ul. Marszałkowska 1, 00-001 Warszawa,

w sprawie 1 Ds. 1234/23/23 o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. wzb. z art. 191 § 1 k.k.

w zw. z art. 11 § 2 k.k.

działając na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.,

postanowił:

umorzyć śledztwo w sprawie:

I. mającego mieć miejsce w dniu 10 marca 2023 r. w Warszawie przy ul. Dworcowej 1 przekroczenia uprawnień przez

funkcjonariusza policji i zmuszania do określonego zachowania Adama Nowaka

poprzez nakazanie mu opuszczenia terenu Dworca Centralnego,

tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. w zb. z art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- wobec stwierdzenia, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie

popełnienia czynu (art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.).

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2023 r. Adam Nowak złożył protokolarnie w Komendzie Miejskiej Policji w Warszawie

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez funkcjonariusza

policji z patrolu, który poddał go rutynowej kontroli na terenie Dworca Centralnego.

Według podanej przez niego wersji, po odprowadzeniu w dniu 10 marca 2023 r. Anny Kowalskiej na

Dworzec Centralny, zawiadamiający został poddany kontroli przez dwóch

funkcjonariuszy policji, z których jeden wykonywał z nim czynności. Zdaniem Adama

Nowaka po wylegitymowaniu jego osoby, funkcjonariusz policji stwierdził, że ma

natychmiast wynosić się z terenu Dworca Centralnego, albo zostanie przez nich pobity. Nadto,

pokrzywdzony zeznał, że funkcjonariusz policji od początku czynności z jego udziałem był

nastawiony do niego negatywnie, mówił podniesionym głosem, a momentami krzyczał na

niego. Adam podał dokładny rysopis obu funkcjonariuszy policji, nie potrafił jednak podać

danych personalnych osoby, którą miał odprowadzać na pociąg. W związku z powyższym

w sprawie tej wszczęto śledztwo celem wyjaśnienia wszystkich jej istotnych okoliczności.

W jego toku, prokuratura zwróciła się do Komendy Rejonowej Policji Warszawa-Śródmieście

o podanie składu osobowego patrolu pieszego, który wykonywał czynności służbowe na

terenie Dworca Centralnego w dniu 10 marca 2023 r. Nadto, postanowieniem o żądaniu

wydania rzeczy zwrócono się do tego komisariatu celem zabezpieczenia notatnika

służbowego funkcjonariuszy wykonujących z pokrzywdzonym czynności w dniu zdarzenia.

Rezultatem tych działań ustalono, że funkcjonariusz, który wykonywał czynności

z zawiadamiającym to Piotr Wiśniewski, a towarzyszył mu Marek Zieliński.

Piotr Wiśniewski przesłuchany w tej sprawie w charakterze świadka z pouczeniem o treści

art. 183 k.p.k., zeznał, że przypomina sobie okoliczności przedmiotowego zdarzenia.

Następnie podał, że pełniąc w dniu 10 marca 2023 r. służbę na terenie Dworca Centralnego

wraz z Markiem Zielińskim zauważyli mężczyznę, który zaczepiał

podróżnych prosząc ich o pieniądze. Zarówno wygląd jak i zachowanie mężczyzny

wskazywało, że jest on osobą bezdomną. W związku z tym ww. postanowili go pouczyć, iż

żebranie w miejscu publicznym stanowić może wykroczenie z art. 58 § 1 k.w. Nadto, jak

zeznał Piotr Wiśniewski, chcieli skontrolować dokumenty tego mężczyzny celem ustalenia,

czy nie jest on osobą poszukiwaną. Legitymowanym mężczyzną okazał się Adam

Nowak, który po pouczeniu go o treści art. 58 § 1 k.w., oświadczył, iż nie jest prawdą,

że zaczepia ludzi dla pieniędzy. Podczas interwencji Adam Nowak był bardzo

wzburzony, nie stosował się do poleceń funkcjonariuszy, a dokument tożsamości okazał

dopiero po poinformowaniu go, że może zostać zatrzymany celem przewiezienia do

Komendy Rejonowej Policji Warszawa-Śródmieście i weryfikacji tożsamości. Tożsame zeznanie co do przebiegu zdarzenia

złożył drugi z funkcjonariuszy tj. Marek Zieliński. Dodał on, iż Adam Nowak jest

osobą, którą widywał już kilkukrotnie wcześniej w okolicach Dworca Centralnego

w towarzystwie osób nadużywających alkoholu. Obaj świadkowie zdecydowanie zaprzeczyli,

by nakazali zawiadamiającemu opuszczenie terenu Dworca Centralnego, bądź grozili mu pobiciem

w przypadku nie zastosowania się do tego polecenia.

Treść zapisów, jakie prowadzący niniejsze postępowanie ujawnił w notatniku służbowym

świadka Zielińskiego odpowiadała treści jego zeznań w tej sprawie. Przeprowadzona

w następstwie stwierdzonych rozbieżności w zeznaniach konfrontacja funkcjonariuszy policji

z pokrzywdzonym nie doprowadziła do ich wyeliminowania, albowiem wszyscy jej

uczestnicy podtrzymali złożone wcześniej zeznania w całości. Również oględziny

zabezpieczonego do sprawy nagrania z monitoringu Dworca Centralnego nie doprowadziły do dokonania

istotnych dla sprawy ustaleń, albowiem miejsce zdarzenia nie znajduje się w polu nagrywania

żadnej z zainstalowanych tam kamer.

W związku z powyższym, po przeanalizowaniu zgromadzonego materiału dowodowego,

stwierdzić należy, że przesłuchani w tej sprawie funkcjonariusze policji przedstawili spójną

i konsekwentną wersję wydarzeń. Chociaż nie udało się wykluczyć całkowicie wersji podanej

przez zawiadamiającego, to kierując się zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 k.p.k., by wątpliwości,

których nie usunięto w postępowaniu dowodowym rozstrzygnąć na korzyść podejrzanego,

postępowanie w tej sprawie postanowiono umorzyć wobec stwierdzenia braku danych

dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu.

Dlatego też postanowiono, jak na wstępie.

Prokurator

Jan Kowalski

Pouczenie:

1. Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania

sprawy (art. 306 § 1 k.p.k., oraz 465 § 2 k.p.k.).

Sąd może utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie lub uchylić je i przekazać sprawę

prokuratorowi celem wyjaśnienia wskazanych okoliczności bądź przeprowadzenia

wskazanych czynności (art. 330 § 1 k.p.k.).

Jeżeli prokurator nadal nie znajdzie podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wyda

postanowienie o umorzeniu śledztwa. Postanowienie to podlega zaskarżeniu tylko do

prokuratora nadrzędnego. W razie utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia

pokrzywdzony, który co najmniej dwukrotnie wykorzystał uprawnienia przewidziane

w art. 306 § 1 lub 1a k.p.k., w tym zaskarżył postanowienie utrzymane w mocy przez

prokuratora nadrzędnego, może wnieść akt oskarżenia do sądu w terminie miesiąca od

daty doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu prokuratora nadrzędnego

o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia, dołączając po jednym odpisie dla

każdego oskarżonego oraz dla prokuratora (art. 330 § 2 k.p.k., art. 55 § 1 k.p.k.).

Akt oskarżenia powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata, radcę prawnego

albo radcę Prokuratury Krajowej, z zachowaniem warunków

określonych w art. 332 i art. 333 § 1 k.p.k. Do aktu oskarżenia załącza się zawiadomienie

o postanowieniu prokuratora nadrzędnego o utrzymaniu w mocy zaskarżonego

postanowienia wraz z odpisem postanowienia prokuratora nadrzędnego wydanego na

podstawie art. 330 § 2 k.p.k.

Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na

rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania (art. 55 § 3 k.p.k.).

Uprawnionym do złożenia zażalenia, o którym mowa w art. 306 § 1 k.p.k., przysługuje

prawo przejrzenia akt sprawy (art. 306 § 1b k.p.k.).

2. Zażalenie na powyższe postanowienie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który

wydał postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty doręczenia

odpisu postanowienia i jest zawity. Zażalenie wniesione po jego terminie jest

bezskuteczne (art. 122 § 1 i 2 k.p.k., art. 460 k.p.k.).

Zarządzenie:

1. Stosownie do art. 100 § 4 k.p.k. odpis postanowienia doręczyć:

1) pokrzywdzonemu: Adam Nowak ul. Kwiatowa 1, 00-002 Warszawa

Prokurator

Jan Kowalski