Postanowienie w przedmiocie przywrócenia terminu

Sygn. akt II AKz 123/23

Postanowienie

15 marca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Anna Kowalska

Protokolant: st. sekr. sądowy Jan Nowak

przy udziale Jana Zielińskiego

po rozpoznaniu w sprawie Adama Wiśniewskiego oskarżonego o czyn z art. 177 § 1 w zw.

z art. 178 § 1 KK zażalenia obrońcy oskarżonego na postanowienie Sądu Rejonowego w

Warszawie z dnia 1 marca 2024 r. w sprawie I K 456/23 w przedmiocie

odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i

doręczenie uzasadnienia wyroku na podstawie art. 437 § 2 w zw. z art. 438 pkt 2 KPK

postanawia

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że przywrócić oskarżonemu Adamowi

Wiśniewskiemu termin do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie

uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2024 r. wydanego w

sprawie I K 456/23.

Uzasadnienie

Zażalenie obrońcy oskarżonego Adama Wiśniewskiego jest zasadne. Z przepisu art. 126 § 1 KPK wynika, że strona może wnosić o przywrócenie terminu zawitego, jeżeli wykaże, że uchybienie nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych. Treść art. 126 § 1 wymaga istnienia okoliczności (zdarzenia/zdarzeń) usprawiedliwiających dokonanie przez stronę czynności procesowej po upływie terminu. Do przyczyn tych przepis zalicza wystąpienie okoliczności (niezależnych od niej), których strona nie mogła usunąć i dokonać wymaganej przez prawo czynności we właściwym czasie. Pamiętać jednak należy, że ocena czy „niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych” powinna opierać się na obiektywnych kryteriach.

Oskarżony, posiadając obrońcę na etapie merytorycznego rozpoznania sprawy, niewątpliwie miał prawo zakładać, że ten będzie prawidłowo i rzetelnie go reprezentował podejmując czynności wyłącznie na jego korzyść.

Miał oczywiste podstawy, by oczekiwać, że obrońca działający w jego interesie złoży w terminie wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, co jednak nie miało miejsca.

„Niedotrzymanie terminu zawitego przez obrońcę jest przyczyną niezależną od oskarżonego, uzasadniającą przywrócenie mu tego terminu” (por. post. SN z 12 stycznia 2020 r., III KK 123/19, Legalis; post. SN z 24 maja 2018 r., II KK 456/17, Legalis).

Nie jest trafne stanowisko sądu I instancji, że oskarżony posiadając obrońcę, również sam powinien wykazać się samodzielnością i złożyć wniosek w ustawowym terminie. Nie można w tym miejscu pominąć treści art. 86 § 2 KPK, w myśl którego chociaż udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego, to jednak nie obliguje oskarżonego wyłącznie do samodzielnego działania, niezależnie od czynności podejmowanych przez swojego przedstawiciela procesowego (post. SN z 15 lutego 2017 r., V KK 321/16, Legalis; post. SN z 10 marca 2016 r., IV KK 123/15, Legalis; post. SN z 20 kwietnia 2015 r., II KK 456/14, Legalis).

Uchybienie przez poprzedniego obrońcę oskarżonego terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, wbrew stanowisku Sądu Rejonowego zawartym w zaskarżonym postanowieniu, stanowi przyczynę niezależną od oskarżonego w rozumieniu art. 126 § 1 KPK i uzasadnia przywrócenie mu terminu do dokonania czynności określonej w art. 422 § 1 KPK.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej postanowienia.

Zarządzenie:

1. Odpis postanowienia, z pouczeniem o jego niezaskarżalności, doręczyć oskarżonemu Adamowi Wiśniewskiemu oraz Prokuraturze Okręgowej w Warszawie

2. Akta sprawy przekazać Sądowi Rejonowemu w Warszawie