Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego

Sygn. akt: II GSK 1234/23

a

Postanowienie

Dnia 15 marca 2024 r.

Naczelny Sąd Administracyjny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kowalski (spr.)

Sędziowie: Sędzia NSA Anna Nowak,

Sędzia WSA Piotr Wiśniewski

Protokolant: st. sekretarz sąd. Maria Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2024 r. w Izbie Ogólnoadministracyjnej

sprawy ze skargi kasacyjnej Bud-Invest Sp. z o.o. w

Warszawie, ul. Polna 12

od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie

z 10 stycznia 2024 r., IV SA/Wa 1234/23,

w sprawie ze skargi Adama Małeckiego

na decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie

z 15 grudnia 2023 r., Nr PINB-Wa 4321/23,

w przedmiocie sprzeciwu w sprawie zakończenia robót budowlanych:

1) uchyla zaskarżony wyrok i umarza postępowanie sądowoadministracyjne;

2) zasądza od Bud-Invest Sp. z o.o. na rzecz Adama Małeckiego kwotę 1500 zł (słownie: tysiąc pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów

postępowania wywołanego skargą;

3) odstępuje od zasądzenia od Adama Małeckiego na rzecz Bud-Invest Sp. z o.o.

kosztów postępowania kasacyjnego.

(podpis) (podpis) (podpis)

c

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10 stycznia 2024 r., IV SA/Wa 1234/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił

decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z 15 grudnia 2023 r.

w przedmiocie sprzeciwu wobec złożonego przez skarżącego zgłoszenia zakończenia robót

budowlanych związanych z budową budynku mieszkalnego przy ul. Kwiatowej 1 w Warszawie.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym.

Dnia 20 listopada 2022 r. Adam Małecki uzyskał pozwolenie na budowę Nr PB-Wa 5432/22

obejmujące budowę budynku mieszkalnego wraz z instalacjami wewnętrznymi i kanalizacją

lokalną przy ul. Kwiatowej 1 w Warszawie.

Dnia 10 listopada 2023 r. inwestor złożył zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku

mieszkalnego.

Dnia 25 listopada 2023 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Warszawie złożył sprzeciw od

złożonego zgłoszenia o zakończeniu robót. Organ powołał się przy tym na art. 54 ustawy z

7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (obecnie t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1887 ze zm.). W

uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że ze sporządzonej inwentaryzacji powykonawczej

wynika, iż instalacja zbiornikowa na gaz płynny została umieszczona niezgodnie z lokalizacją

tych urządzeń uwidocznioną na planie zagospodarowania terenu, zatwierdzonym

pozwoleniem na budowę.

Odwołanie od decyzji złożył Adam Małecki. Jego zdaniem organ błędnie ocenił miejsce

posadowienia zbiornika na gaz płynny w świetle planu zagospodarowania terenu załączonego

do projektu. W ocenie Adama Małeckiego położenie zbiornika jest z nim zgodne.

Zbiornik pochodzi od innego producenta, niż pierwotnie zakładano, stąd został w inny sposób

zainstalowany. Nie znajduje się on jednak w innym miejscu, niż zakładano. W każdym razie –

zdaniem Adama Małeckiego – zmiana nie może być uznana za istotne odstępstwo od

zatwierdzonego projektu budowlanego.

Utrzymując decyzję w mocy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks

postępowania administracyjnego [t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1277 ze zm., zwanej dalej: KPA]

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, że sprzeciw okazał się zasadny.

Zdaniem organu odwoławczego zbiornik na gaz płynny znalazł się w innym miejscu niż

pierwotnie zakładano. Wyjaśnił następnie, że w razie zmian nieodstępujących w sposób

istotny od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę, dokonanych

podczas wykonywania robót, do zawiadomienia o zakończeniu robót należy dołączyć kopie

rysunków wchodzących w skład zatwierdzonego projektu budowlanego, z naniesionymi

zmianami, a w razie potrzeby także uzupełniający opis. W takim przypadku oświadczenie

kierownika budowy o zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem budowlanym i

warunkami pozwolenia na budowę oraz przepisami powinno być potwierdzone przez

projektanta i inspektora nadzoru inwestorskiego, jeżeli został ustanowiony (art. 57 ust. 2

ustawy – Prawo budowlane). Warunków tych skarżący nie dopełnił.

W skardze Adam Małecki zarzucił naruszenie art. 54 ustawy – Prawo budowlane, przez

przyjęcie, że w stanie faktycznym sprawy zaistniały podstawy do wniesienia sprzeciwu od

zawiadomienia o zakończeniu robót. Do skargi załączył ekspertyzę techniczną, z której

wynika, że zbiornik na gaz płynny posadowiony został zgodnie z projektem

zagospodarowania działki.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Zastrzegł jednak, że ostateczne

stanowisko w sprawie przedstawi po uzyskaniu dodatkowych, stosownych ekspertyz

technicznych.

Dnia 5 stycznia 2024 r. zawiadomiono strony o terminie rozprawy.

Dnia 9 stycznia 2024 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nadesłał decyzję

wydaną w oparciu o art. 54 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami

administracyjnymi [t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., zwanej dalej: PostAdmU], którą

uchylił decyzję własną z 15 grudnia 2023 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie, a ponadto umorzył postępowanie I instancji wywołane

sprzeciwem. Organ zaznaczył, że uwzględnił w całości żądanie skargi. Okazało się bowiem,

że w świetle nadesłanych ekspertyz technicznych zbiornik na gaz płynny umiejscowiony

został zgodnie z projektem. Organ wniósł o umorzenie postępowania.

Pismem złożonym 9 stycznia 2024 r. Adam Małecki przedstawił swoje stanowisko w sprawie.

Wskazał, że popiera wnioski organu dotyczące umorzenia postępowania.

Wyrokiem z 10 stycznia 2024 r., IV SA/Wa 1234/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił

decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z 15 grudnia 2023 r.

W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał na liczne wątpliwości związane z oceną materiału

dowodowego, zwracając zwłaszcza uwagę na sprzeczność pomiędzy stanowiskiem organu a

ekspertyzą techniczną sporządzoną na zlecenie skarżącego, która została podpisana przez

osoby uprawnione. Ekspertyza ta została przedstawiona organowi jeszcze przed wydaniem

decyzji II instancji.

Skargę kasacyjną od wyroku złożył Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego,

zarzucając naruszenie przepisów postępowania – art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 54 § 3

PostAdmU. Organ podkreślił, że w sprawie skarga została w całości uwzględniona i nie

zaistniały podstawy do merytorycznego rozstrzygania o jej zasadności, a tym bardziej do

uchylania decyzji. Istniały bowiem podstawy do umorzenia postępowania

sądowoadministracyjnego.

NACZELNY SĄD ADMINISTRACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze przebieg postępowania, nie budzi wątpliwości, że skarga Adama Małeckiego została uwzględniona w całości przed dniem rozprawy na zasadzie art. 54 § 3

PostAdmU, stąd nie było podstaw ani potrzeby merytorycznego rozstrzygania o jej

zasadności, a tym bardziej do uchylania zaskarżonej decyzji, która zresztą w dacie

zaskarżonego wyroku była już uchylona.

Dodać tylko można, że analiza uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje, że Wojewódzki

Sąd Administracyjny w Warszawie przeoczył decyzję autokontrolną, którą nadesłał Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego

dnia 9 stycznia 2024 r. Jej pominięcie

najprawdopodobniej było spowodowane dołączeniem jej do nadesłanej ekspertyzy technicznej i

niewymienieniem tego dokumentu w liście załączników złożonego pisma procesowego.

Powyższe nie usprawiedliwia jednak sądu, który – wobec wyeliminowania z obrotu

zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej – obowiązany był umorzyć postępowanie

sądowoadministracyjne na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 PostAdmU.

Wobec faktu, że wyrok, pomimo zaistnienia bezprzedmiotowości postępowania, został jednak

wydany, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 189 PostAdmU o jego

uchyleniu i umorzeniu postępowania w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 PostAdmU.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 201 § 1 w zw. z art. 193 PostAdmU,

natomiast Naczelny Sąd Administracyjny odstąpił od orzekania o kosztach postępowania

kasacyjnego, zważając, że Adam Małecki nie powinien ponosić kosztów orzeczenia,

które zostało wydane wbrew jego woli. Skarżący jeszcze przed rozprawą poparł bowiem

wniosek organu o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego.

(podpis) (podpis) (podpis)