Program instruktażu stanowiskowego

Program instruktażu stanowiskowego stolarza

1. Podstawy opracowania programu

Przy opracowaniu programu szkolenia uwzględniono rozporządzenia:

 Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650

 Dz.U. 2003 nr 122 poz. 1145

 Dz.U. 2002 nr 203 poz. 1720

 Dz.U. 2002 nr 191 poz. 1596

 Dz.U. 2000 nr 120 poz. 1269

 Dz.U. 1999 nr 95 poz. 1101

 Dz.U. 1997 nr 109 poz. 704

 Dz.U. 1997 nr 28 poz. 153

 Dz.U. 1996 nr 62 poz. 288

 Dz.U. 1996 nr 49 poz. 225

 Dz.U. 1993 nr 108 poz. 494

 Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141

2. Cel szkolenia

Celem szkolenia jest uzyskanie przez pracownika kompletu informacji o:

 czynnikach środowiska pracy występujących w miejscu pracy, gdzie wykonywane są prace stolarskie oraz w jego bezpośrednim otoczeniu, a także

 ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą.

Po szkoleniu pracownik powinien też:

 wiedzieć, jak bezpiecznie wykonywać swoją pracę,

 znać i umieć wykorzystywać sposoby ochrony przed urazami i chorobami w warunkach normalnej pracy i w warunkach awaryjnych,

 umieć postępować w razie wypadku, awarii lub innej nietypowej sytuacji.

3. Sposób organizacji szkolenia

Szkolenie powinno być prowadzone w formie instruktażu – na stanowisku, na którym będzie zatrudniony instruowany stolarz, na podstawie programu szczegółowego. Sposób realizacji szkolenia i czas trwania poszczególnych jego części należy dostosować do przygotowania zawodowego i dotychczasowego stażu pracy instruowanego stolarza.

PRZYKŁAD

Proponujemy jednak, aby:

 w formie wykładu zrealizować pkt: 1, 2, 3 i 7 programu szkolenia, a

 w formie ćwiczeń przeprowadzić pozostałe punkty programu.

4. Plan instruktażu stanowiskowego stolarza

Lp. Temat szkolenia Liczba godzin

1. Omówienie warunków pracy z uwzględnieniem elementów: 1

a) miejsc, w których będą wykonywane prace:

• pomieszczeń pracy w zakładzie,

• pomieszczeń u klienta, gdzie przeprowadzony będzie pomiar, a następnie montaż wyrobu,

• magazynku z materiałami drzewnymi i niebezpiecznymi (szczególnie: kleje, farby, lakiery),

• miejsc składowania odpadów,

• pomieszczeń higieniczno-sanitarnych;

b) zastosowanych systemów ochronnych, w tym:

• instalacji elektrycznej wykonanej w systemie przeciwwybuchowym,

• wentylacji (ogólnej i odciągów miejscowych),

• ogrzewania;

c) stanowisk roboczych mających wpływ na bhp, w tym:

• właściwej pozycji przy pracy,

• zasad transportu materiałów (szczególnie zasad transportu ręcznego),

• oświetlenia ogólnego i miejscowego (zwłaszcza rozmieszczenia przenośnych źródeł oświetlenia),

• wykorzystywanych narzędzi i materiałów.

Omówienie czynności zabronionych podczas wykonywania prac stolarskich, szczególnie przy obsłudze obrabiarek do drewna oraz stosowaniu klejów, farb i lakierów organicznych.

Omówienie podstawowych obowiązków pracowników obsługujących obrabiarki do drewna.

2. Omówienie procesów technologicznych, z jakich składają się prace stolarskie (ze szczególnym uwzględnieniem czynników niebezpiecznych występujących w procesach pracy).

3. Zapoznanie pracowników z kartami charakterystyki substancji niebezpiecznych stosowanych w procesie pracy.

4. Zapoznanie pracowników z instrukcjami bezpiecznej obsługi i konserwacji obrabiarek do 0,3 drewna.

5. Przedstawienie pracownikom środków ochrony zbiorowej stosowanych w procesach pracy: 0,3

• instalacja elektryczna w wykonaniu przeciwwybuchowym,

• wentylacja mechaniczna ogólna i stanowiskowa,

• urządzenia służące do badania stężenia czynników szkodliwych w środowisku pracy.

6. Przedstawienie pracownikom środków ochrony indywidualnej stosowanych obligatoryjnie, ze 0,4 szczególnym uwzględnieniem ochron osobistych stosowanych w procesach impregnacji i malowania, w tym:

• odzieży ochronnej,

• środków ochrony głowy – nakryć głowy,

• środków ochrony kończyn dolnych,

• środków ochrony kończyn górnych – rękawic ochronnych,

• środków ochrony twarzy i oczu,

• środków ochrony układu oddechowego,

• dermatologicznych środków ochrony skóry (kremów, past, maści).

7. Zapoznanie pracowników z ryzykiem zawodowym, które związane jest z wykonywanymi 0,3 przez nich czynnościami.

8. Pokaz instruktora sposobu wykonywania pracy, ze zwróceniem szczególnej uwagi na środki 0,3 ochrony zbiorowej lub indywidualnej stosowane na danym stanowisku.

9. Próbne wykonanie zadania przez pracownika pod kontrolą osoby kierującej pracownikami. 0,4

10. Samodzielna praca pracownika pod nadzorem instruktora. 4

11. Omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez pracownika. 1

Razem. 8

1 godzina instruktażu = 45 minut

Program opracował: Po konsultacji z pracownikami zatwierdził:

........................................... ……………..……...................................................

(Jan Kowalski) (2023-10-27, Adam Nowak, Kierownik Produkcji, .................)

5. Treść instruktażu

Warunki środowiska pracy

Na początku szkolenia należy zapoznać pracownika z:

 miejscem wykonywania prac, zwracając przy tym szczególną uwagę na:

o oznakowanie w zakładzie pracy miejsc niebezpiecznych,

o zapewnienie bezpieczeństwa pracownikom zatrudnionym przy innych pracach i osobom postronnym (szczególnie jest to ważne, jeśli pracownik ma wykonywać pomiary i montaż u klienta),

o zasady poruszania się po terenie zakładu (m.in. strefy pracy maszyn);

 magazynem składowania materiałów i wyrobów koniecznych do wykonania określonej pracy;

 miejscem składowania odpadów poprodukcyjnych (w tym odpadów drzewnych i pojemników po klejach, farbach i lakierach);

 lokalizacją biura bezpośredniego przełożonego (kierownika produkcji);

 lokalizacją pomieszczeń higieniczno-sanitarnych.

PRZYKŁAD

Miejscem wykonywania pracy będą pomieszczenia produkcyjne oraz hipotetyczne pomieszczenie pomiaru i montażu wyrobu u klienta. Omawiając miejsce montażu (u klienta) należy zwrócić pracownikowi uwagę na:

 konieczność sprawdzenia miejsc ułożenia instalacji (szczególnie elektrycznej) w przypadku konieczności wywiercenia otworu montażowego w ścianie (np. przy montażu szaf wnękowych),

 zagrożenia związane z pracą na wysokości i związaną z tym konieczność stosowania zabezpieczeń przed upadkiem z wysokości (np. w sytuacji wymiany okien w budynkach wielorodzinnych).

PRZYKŁAD

Pokazując szkolonemu pracownikowi występujące oznakowania miejsc niebezpiecznych, należy omówić związane z nimi zagrożenia oraz obowiązki, jakie ma osoba wchodząca w strefę niebezpieczną, np.:

 – nakaz stosowania ochron głowy,

 – nakaz stosowania ochrony twarzy.

PRZYKŁAD

Wejścia do pomieszczeń pracy, gdzie eksploatowane są obrabiarki do drewna powinny być oznakowane tablicami informacyjno-ostrzegawczymi informującymi o obowiązku stosowania ochronników słuchu i w razie konieczności masek przeciwpyłowych (w sytuacji, gdy obróbce poddawane jest drewno twarde – buk, dąb):

 – nakaz stosowania ochronników słuchu,

 – nakaz stosowania ochron dróg oddechowych.

PRZYKŁAD

Omawiając kwestie związane z magazynem materiałów i wyrobów, należy powiedzieć o zasadach bezpiecznego składowania i pobierania:

 płyt (m.in. kąt oparcia),

 długich elementów drewnianych,

 opakowań z materiałami niebezpiecznymi (niektóre farby, lakiery i kleje).

W tym samym punkcie szkolenia dobrze jest pokazać pracownikom miejsca składowania odpadów poprodukcyjnych, takich jak:

 puste pojemniki po klejach, farbach i lakierach,

 odpady drewniane (resztki płyt, ścinki drewna, wióry, trociny).

PRZYKŁAD

Omawiając lokalizację pomieszczeń higieniczno-sanitarnych należy zwrócić uwagę na pomieszczenia przeznaczone do spożywania posiłków (i ich wyposażenie) oraz miejsca wyznaczone do palenia tytoniu.

Po oprowadzeniu pracownika po zakładzie pracy (określeniu bezpiecznego sposobu przemieszczania się po drogach wewnątrzzakładowych i wskazaniu stref niebezpiecznych), należy zapoznać go z:

 zasadami ergonomicznego używania narzędzi,

 bezpiecznymi i ergonomicznymi pozycjami przy pracy (w tym zasady wykonywania ręcznych prac transportowych, prac malarskich wykonywanych metodą ręczną lub metodą natryskową),

 zagrożeniem pożarowym (podstawowe zakazy),

 wentylacją ogólną i miejscową (także symptomy działania wadliwego),

 oświetleniem stanowiskowym.

PRZYKŁAD

W ramach szkolenia o zasadach prowadzenia ręcznych pracach transportowych, pracownik powinien zostać poinformowany, m.in. o:

 ergonomicznych pozycjach przy unoszeniu, układaniu, przesuwaniu, pchaniu i ciągnięciu przedmiotów;

 maksymalnej masie przenoszonych przez niego przedmiotów:

o 20 kg – przy pracy stałej,

o 30 kg – przy pracy dorywczej.

Pracownik powinien znać zasady, m.in. przenoszenia dłuższych (powyżej 3m, a masa ponad 15kg) elementów drewnianych (kantówki, deski) – należy przenosić je zespołowo, tak aby na jednego pracownika przypadała masa nie przekraczająca:

 20 kg – przy pracy stałej,

 30 kg – przy pracy dorywczej.

Przy przenoszeniu zespołowym:

 pracownicy powinni być dobrani pod względem wzrostu i wieku,

 odstęp pomiędzy pracownikami znajdującymi się po jednej stronie przenoszonego elementu to co najmniej 0,75m,

 wkładanie i opuszczanie przenoszonego przedmiotu powinno być jednoczesne i na komendę,

 pracownicy powinni używać środków ochrony indywidualnej ramion.

Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 50kg na odległość przekraczającą 25m.

PRZYKŁAD

Podstawowe przepisy przeciwpożarowe, jakie należy przedstawić szkolonemu pracownikowi to:

 – zakaz używania otwartego ognia w pomieszczeniach pracy (szczególnie w pomieszczeniach, gdzie stosowana jest obróbka drewna lub prace z materiałami łatwopalnymi),

 zakaz gromadzenia na stanowisku pracy opróżnionych naczyń i pojemników po łatwopalnych materiałach stosowanych w procesie pracy,

 zakaz natryskiwania malowanych elementów w sąsiedztwie grzejników z otwartą spiralą grzejną.

PRZYKŁAD

Ze względu na możliwość wybuchu pyłu drzewnego wentylacja ogólna i miejscowa powinny być wykonane z materiałów nie gromadzących ładunków elektryczności statycznej. Pracownicy powinni znać rozmieszczenie wyłączników i wiedzieć, jak rozpoznać symptomy wadliwej pracy wentylacji.

Czynności zabronione w trakcie prac stolarskich (szczególnie przy stosowaniu klejów, farb i lakierów organicznych oraz przy obsłudze obrabiarek do drewna)

W strefie, gdzie prowadzone są prace stolarskie nie wolno:

 stosować otwartych źródeł ognia,

 palić tytoniu (dozwolone jest to tylko w wyznaczonych specjalnie miejscach – pomieszczeniach),

 używać przenośnych obrabiarek o napędzie spalinowym w pomieszczeniach zamkniętych,

 pozostawiać bez nadzoru przenośnych obrabiarek podłączonych do instalacji elektrycznej lub z uruchomionym silnikiem napędowym (szczególnie jest to istotne w przypadku wykonywania prac montażowych u klienta).

Podczas pracy obrabiarki nie wolno:

 otwierać lub zdejmować osłon, albo innych urządzeń chroniących przed urazami,

 czyścić mechanizmów roboczych lub ich konserwować,

 sprawdzać dokładności obrabianego materiału lub dokonywać innych podobnych czynności,

 usuwać wiórów i odpadów powstających w toku procesu produkcyjnego.

Nie wolno obsługiwać obrabiarek w rękawicach, albo z obandażowanymi dłońmi, jeśli wirujące części maszyny, narzędzia tnące lub obrabiany materiał stwarzają zagrożenie pochwycenia.

Powyższe obostrzenia dotyczą przede wszystkim: pilarek, wyrzynarek, strugarek, szlifierek, wczepiarek, tokarek suportowych, drążarek.

Obowiązki pracowników obsługujących obrabiarki do drewna

Pracownik powinien:

 stosować:

o nakrycie głowy całkowicie zakrywające włosy oraz

o odzież roboczą bez odstających i luźno zwisających części;

 wykonywać pracę zgodnie z:

o instrukcjami bhp znajdującymi się na stanowiskach pracy,

o dokumentacją techniczno-ruchową lub

o instrukcją obsługi wykorzystywanych maszyn;

 eksploatować wyłącznie pilarki wyposażone w osłony piły;

 przy ręcznym posuwie materiału – stosować prowadnice ciętego materiału;

 przy zmechanizowanym posuwie materiału – stosować urządzenia podające i odbierające;

 stosować odpowiednie popychacze wykonane z tworzywa sztucznego, drewna lub sklejki:

o przy cięciu materiałów o małych wymiarach oraz

o w końcowej fazie cięcia wzdłużnego do dosuwania przedmiotu do piły pilarki.

PRZYKŁAD

Zakazana jest praca z luźno zakończonymi rękawami (z porozpinanymi mankietami), z krawatem czy szalikiem, z zabandażowanymi dłońmi oraz z niedopiętymi połami ubrania.

Przed przystąpieniem do czyszczenia, konserwacji lub naprawy obrabiarki pracownik powinien:

 wyłączyć napęd i zasilanie urządzenia oraz

 zabezpieczyć je przed przypadkowym uruchomieniem.

PRZYKŁAD

Dobrym sposobem zabezpieczenia obrabiarki przed przypadkowym jej uruchomieniem jest umieszczenie w widocznym miejscu (najlepiej obok włączników maszyny) tabliczek ostrzegawczych z napisem „Uwaga urządzenie w naprawie. NIE WŁĄCZAĆ”.

Po wykonanej naprawie nie wolno uruchamiać obrabiarki bez zezwolenia przełożonego.

Szkolonemu pracownikowi należy także zwrócić uwagę na bezpieczeństwo pracowników zatrudnionych przy innych pracach i osób postronnych mogących znaleźć się w strefie wykonywania poszczególnych czynności przez szkolonego pracownika.

PRZYKŁAD

Na stanowisku pracy powinno być tylko tyle materiałów i wyrobów, ile jest konieczne do zapewnienia ciągłości pracy podczas jednej zmiany roboczej. Nie wolno:

 magazynować ww. środków na ciągach komunikacyjnych ogólnodostępnych i drogach ewakuacyjnych,

 przelewać wykorzystywanych substancji (zwłaszcza szkodliwych) do innych (nieoryginalnych) opakowań, a zwłaszcza do opakowań po produktach spożywczych.

PRZYKŁAD

Stanowiska pracy, na których prowadzone jest malowanie lub lakierowanie powierzchni metodą natryskiwania należy:

 oznakować tablicami informacyjno-ostrzegawczymi oraz

 zabezpieczyć przed dostępem osób postronnych.

Procesy technologiczne w pracach stolarskich

Techniki malarskie

Pracownika należy zapoznać między innymi z technikami malarskimi wykorzystywanymi w zakładzie pracy, w tym z techniką:

 akrylową,

 olejno-lakierniczą.

Szczególną uwagę należy zwrócić na omówienie sposobu nakładania farb na powierzchnie malowane.

PRZYKŁAD

Natryskiwanie powierzchni płynnymi wyrobami lakierowymi może być wykonywane:

 na otwartej przestrzeni,

 w komorach malarskich lub

 w pomieszczeniach wyposażonych w wentylację odciągową z wymuszonym nawiewem powietrza.

Podczas natryskiwania pracownik powinien stosować środki ochrony dróg oddechowych. Końcówka urządzenia rozpylającego bądź dysza pistoletu powinna być prowadzona w odpowiedniej, jednakowej odległości od malowanej powierzchni. Ruch dłoni prowadzącej pistolet powinien być spokojny, płynny i jednostajny.

Urządzenia zmechanizowane do natrysku, wykorzystywane w technice olejno-lakierniczej powinny być zabezpieczone przed gromadzeniem się ładunków elektrostatycznych.

Pozostałe etapy procesu wytwarzania

Stolarz powinien umieć:

 czytać dokumentację projektową,

 dobrać właściwe materiały (lite drewno, płytę stolarską, sklejkę, płytę wiórową, odpowiedni lakier lub farbę),

 wycinać i łączyć poszczególne elementy wyrobu (znać i umieć wykonać poszczególne rodzaje połączeń, znać zasady posługiwania się narzędziami, umieć dobrać odpowiednie kleje),

 szlifować i lakierować powierzchnie drewniane lub drewnopodobne.

Pracownik powinien wiedzieć, jak:

 rozmontować wyrób gotowy,

 przygotować go do transportu na miejsce montażu,

 przetransportować wyrób,

 zmontować u klienta zamawiany mebel.

Karty charakterystyki stosowanych substancji niebezpiecznych

Do natryskiwania powierzchni można używać wyłącznie materiałów posiadających kartę charakterystyki substancji i mieszaniny niebezpiecznej, z oznakowaniem opakowania określonym w rozporządzeniu WE nr 1272/2008.

Pracownika należy zapoznać ze znajdującymi się na karcie charakterystyki informacjami o substancji/mieszaninie niebezpiecznej. Pracownik powinien umieć:

 zidentyfikować:

o zagrożenia związane ze stosowaniem ww. substancji,

o objawy szkodliwego działania ww. substancji na organizm ludzki;

 udzielić pierwszej pomocy;

 odpowiednio postąpić w razie pożaru;

 właściwie postąpić w przypadku niezamierzonego uwolnienia się do środowiska substancji lub mieszaniny niebezpiecznej.

Pracownik powinien wiedzieć także, jak substancję/mieszaninę niebezpieczną użytkować, magazynować oraz w jaki sposób postępować z odpadami.

Instrukcje bezpiecznej obsługi i konserwacji obrabiarek do drewna

Pracownika należy poinformować o:

 czynnościach, które należy wykonać przed rozpoczęciem danej pracy,

 zasadach i sposobach bezpiecznego wykonywania pracy,

 czynnościach, które należy wykonać po zakończeniu pracy,

 zasadach postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników.

PRZYKŁAD

Przed przystąpieniem do pracy z pilarką tarczową, stolarz powinien sprawdzić, m.in.:

 poprawność zamocowania górnej i dolnej osłony piły,

 prawidłowość doboru i zamocowania klina rozszczepiającego, w przypadku wzdłużnego cięcia drewna lub płyt,

 poprawność zamocowania i doboru do danej pracy piły (średnica i uzębienie).

Pracownik powinien także sprawdzić czy:

 ruchome koła napędowe, przekładnie i inne elementy napędu są odpowiednio obudowane lub czy mają osłony,

 przewody elektryczne nie są uszkodzone,

 w zasięgu ręki znajduje się niezbędne wyposażenie ochronne, np. popychacze i przesuwadła.

PRZYKŁAD

Podczas cięcia pilarką tarczową wzdłuż, należy stosować klin rozszczepiający. W przypadku pilarki tarczowej o ręcznym posuwie materiału powinny być stosowane prowadnice ciętego materiału (materiał należy prowadzić oburącz po stole wzdłuż prowadnicy, zachowując bezpieczną odległość od piły, w końcowej fazie cięcia należy stosować popychacz).

Maksymalna wysokość piłowania musi być mniejsza od wysunięcia piły ponad stół. Górna osłona piły powinna być maksymalnie obniżona i zbliżona do przecinanego elementu.

Obrabiając długie przedmioty należy stosować podpórki zapewniające stabilność obrabianemu elementowi. W przypadku małych przedmiotów konieczne jest stosowanie popychaczy i przesuwadeł. Trociny i wióry można usuwać wyłącznie po zatrzymaniu napędu, za pomocą przeznaczonych do tego narzędzi.

Niedopuszczalne jest, m.in.:

 hamowanie obrotów tarczy piły pilarek tarczowych poprzez boczne dociskanie jej kawałkiem drewna lub innym materiałem,

 wycofywanie piłowanego przedmiotu (częściowo już nadpiłowanego) podczas obrotów tarczy piły (można to robić dopiero po zatrzymaniu urządzenia).

PRZYKŁAD

W sytuacjach awaryjnych należy niezwłocznie unieruchomić obrabiarkę, odciąć od niej zasilanie i powiadomić o tym fakcie bezpośredniego przełożonego.

Środki ochrony

Środki ochrony zbiorowej

Do podstawowych środków ochrony zbiorowej stosowanych w stolarni możemy zaliczyć wentylację mechaniczną – ogólną i miejscową. Oprócz wentylacji, w pomieszczeniach pracy zamontowano urządzenia służące do badania stężenia czynników szkodliwych w środowisku pracy, a instalacja elektryczna jest w wykonaniu przeciwwybuchowym.

PRZYKŁAD

Prace przy wycinaniu i łączeniu elementów oraz szlifowaniu i lakierowaniu powierzchni drewnianych lub drewnopodobnych mogą być prowadzone tylko przy sprawnej wentylacji ogólnej i miejscowej.

Podstawowe czynniki szkodliwe (rakotwórcze) występujące na stanowisku pracy stolarza to:

 pyły drewna twardego (buku i dębu) oraz

 wchodzące w skład stosowanych przez stolarzy klejów, żywic, lakierów:

o formaldehyd,

o chlorofenole,

o heksachlorocykloheksan,

o arsen nieorganiczny,

o chromiany.

Środki ochrony indywidualnej do obligatoryjnego stosowania

Stolarz powinien wiedzieć:

 jakie środki ochrony indywidualnej musi stosować na swoim stanowisku pracy;

 przed czym chronią;

 na czym polega ochrona, tzn.:

o jaka jest zasada działania przydzielonego środka ochrony,

o jak wysoki jest poziom ochrony lub klasa ochrony (stwierdzony podczas badań technicznych lub sprawdzających).

Pracownika należy zapoznać z instrukcją użytkowania przydzielonych środków ochrony indywidualnej stosowanych na danym stanowisku pracy w zakresie sposobów przechowywania, używania, czyszczenia, konserwacji, obsługi i dezynfekcji. Stolarz powinien znać zalecane przez producenta środki czyszczące, konserwujące i dezynfekujące, które nie będą negatywnie oddziaływały na użytkownika ochron oraz na te środki.

W trakcie szkolenia pracownik powinien zostać poinformowany także o:

 odpowiednim dodatkowym wyposażeniu środków ochrony indywidualnej i charakterystyce ich części zamiennych,

 klasach ochrony dla różnych poziomów zagrożeń i związanych z tym ograniczeniach używania środków ochrony indywidualnej,

 dacie ważności lub okresie trwałości środków ochrony indywidualnej lub ich określonych części składowych.

W tej części szkolenia dobrze jest krótko wspomnieć o konsekwencjach zdrowotnych i prawnych niestosowania przydzielonych ochron indywidualnych.

PRZYKŁAD

Pracując bez przydzielonych środków ochrony, stolarz naraża się na utratę świadczeń, jeśli dojdzie do wypadku przy pracy i w trakcie postępowania powypadkowego zespół powypadkowy ustali, że wyłączną przyczyną wypadku było to, że poszkodowany nie stosował przydzielonych mu środków ochrony (postępowanie takie może być uznane za rażące niedbalstwo).

Ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą

Największym problemem w stolarniach jest pył drzewny, który powstaje podczas mechanicznej obróbki drewna, przy czym największe zapylenie powstaje w trakcie pracy z wykorzystaniem:

 szlifierek,

 pilarek tarczowych i formatowych oraz

 tokarek.

Pyły drewna twardego (dębu i buku) mają działanie rakotwórcze, a niektóre gatunki drewna tropikalnego oddziaływają także toksycznie na organizm ludzki.

W trakcie obróbki drewna przy użyciu maszyn wytwarzany jest znaczny hałas przekraczający 85 dB, którego źródłem jest zwłaszcza:

 praca na pilarkach (cięcie drewna),

 struganie,

 praca urządzeń wentylacyjnych.

Oddziaływanie hałasu o dużym natężeniu powoduje u pracownika:

 szybsze zmęczenie,

 zakłócenie uwagi i orientacji,

 obniżenie wydajności pracy,

 pojawianie się objawów nerwicy,

a przy dłuższym oddziaływaniu może prowadzić do:

 częściowej utraty słuchu, a nawet

 zupełnej głuchoty.

Inne zagrożenia wypadkowe, o których szkolony pracownik powinien zostać poinformowany to:

 pożar, wybuch – których przyczyną może być:

o używanie otwartego ognia w miejscach, gdzie jest to zakazane,

o palenie tytoniu poza pomieszczeniami palarni,

o tlące się cząstki drewna niesione od elementu skrawającego maszyny,

o używanie niesprawnych urządzeń elektrycznych (zaiskrzenie),

o nagrzanie się elementu maszyny do temperatury zapłonu,

o prądy elektrostatyczne,

o niesprawna wentylacja powodująca,