Program instruktażu stanowiskowego

Program instruktażu stanowiskowego krawca

1. Podstawy opracowania programu

Przy opracowaniu programu szkolenia uwzględniono następujące rozporządzenia:

 Dz.U. 2003 nr 169 poz. 1650

 Dz.U. 2003 nr 122 poz. 1145

 Dz.U. 2002 nr 217 poz. 1833

 Dz.U. 2000 nr 120 poz. 1268

 Dz.U. 1998 nr 106 poz. 668

 Dz.U. 1997 nr 12 poz. 68

W programie szkolenia uwzględniono również instrukcje bhp obowiązujące przy obsłudze poszczególnych maszyn i urządzeń, które będzie wykorzystywał instruowany pracownik w trakcie wykonywania swoich czynności.

2. Cel szkolenia

Celem szkolenia jest uzyskanie przez krawca informacji o:

 czynnikach środowiska występujących w miejscu, gdzie wykonywane są prace krawieckie oraz w jego bezpośrednim otoczeniu,

 ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą,

 zasadach postępowania w razie wypadku, awarii lub w innej nietypowej sytuacji.

Pracownik powinien też nabyć wiedzę i praktyczne umiejętności z zakresu:

 sposobów ochrony przed urazami i chorobami w warunkach pracy normalnej oraz w przypadku wystąpienia sytuacji nietypowych w tym awarii,

 bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności.

3. Sposób organizacji szkolenia

Instruktaż należy przeprowadzić bezpośrednio na stanowisku pracy szkolonego krawca i w pomieszczeniach, z których będzie on korzystał w trakcie pracy, na podstawie programu szczegółowego.

Sposób realizacji i czas trwania poszczególnych części szkolenia należy oczywiście dostosować do przygotowania zawodowego i stażu pracy instruowanej osoby.

PRZYKŁAD

Sugerujemy, aby w formie ćwiczeń przedstawić zagadnienia dotyczące:

 instrukcji obsługi i konserwacji maszyn,

 środków ochrony indywidualnej.

W tej formie powinien oczywiście odbyć się pokaz instruktora, próbne wykonanie zadania przez pracownika oraz samodzielna praca instruowanego pracownika pod nadzorem.

Pozostałe zagadnienia (tzn. punkty: 1, 3 i 5 poniższego programu) mogą mieć formę wykładu.

4. Plan instruktażu stanowiskowego krawca

Lp. Temat szkolenia Liczba godzin

1. Omówienie warunków pracy z uwzględnieniem elementów: 0,3

a) miejsc, w których będą wykonywane prace, w tym pomieszczeń pracy;

b) zastosowanych systemów ochronnych, w tym:

• wentylacji (ogólnej i stanowiskowej),

• instalacji ppoż.;

c) zaplecza higieniczno-sanitarnego;

d) stanowisk roboczych mających wpływ na bhp, w tym:

• wykorzystywanych maszyn, narzędzi i materiałów,

• ergonomicznych pozycji przyjmowanych w trakcie pracy,

• transportu materiałów i wyrobów,

• oświetlenia ogólnego i miejscowego,

• ogrzewania.

2. Zapoznanie z instrukcjami bezpiecznej obsługi i konserwacji maszyn eksploatowanych 1

na danym stanowisku pracy.

3. Przedstawienie zasad poprawnego działania i lokalizacji środków ochrony zbiorowej 0,3

stosowanych w procesach pracy:

a) wentylacji mechanicznej ogólnej i odciągów miejscowych,

b) stałych osłon stanowisk pracy,

c) wyłącznika różnicowego w instalacji elektrycznej.

4. Przedstawienie środków ochrony indywidualnej stosowanych obligatoryjnie przez 0,3

pracowników, w zależności od stanowiska, w tym:

a) ochron słuchu,

b) ochron układu oddechowego (zwłaszcza podczas krojenia surowców),

c) osłon oczu i twarzy,

d) dermatologicznych środków ochrony skóry (przede wszystkim używanych kremów,

past i maści).

5. Zapoznanie pracowników z ryzykiem zawodowym, związanym z wykonywanymi przez 0,3

nich czynnościami.

6. Pokaz przez instruktora właściwego sposobu wykonywania pracy, ze zwróceniem 0,4

szczególnej uwagi na środki ochrony zbiorowej lub indywidualnej stosowane na danym

stanowisku, a także na ergonomię pracy.

7. Próbne wykonanie zadania przez pracownika pod kontrolą instruktora. 0,4

8. Samodzielna praca pracownika pod nadzorem instruktora. 4

9. Omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez pracownika. 1

Razem: 8

1 godzina instruktażu = 45 minut

Program opracował: Po konsultacji z pracownikami zatwierdził:

........................................... ……………..……...................................................

(Anna Kowalska) (01.01.2024, Jan Nowak, Kierownik Produkcji, ...)

5. Treść instruktażu

Warunki środowiska pracy

Szkolenie należy rozpocząć od pokazania pracownikowi miejsc wykonywania przez niego prac, w tym lokalizacji:

 stanowiska (stanowisk), na których będzie zatrudniony,

 magazynów materiałów, wyrobów i części eksploatacyjnych do maszyn i urządzeń,

 biura bezpośredniego przełożonego (kierownika produkcji).

Ponadto pracownik powinien być oprowadzony po zapleczu higieniczno-sanitarnym.

PRZYKŁAD

Pokazując pracownikowi pomieszczenia produkcyjne, należy zwrócić uwagę na:

 oznakowanie miejsc niebezpiecznych, np.:

 stref zagrożenia wokół szczególnie niebezpiecznych maszyn (np. stębnówki, czy overlocka),

 wejść do hali produkcyjnej, które przy dużej ilości maszyn powinny być oznakowane tablicami informującymi o obowiązku stosowania ochronników słuchu oraz

 zasady, których stosowanie zapewni bezpieczeństwo pracownikom zatrudnionym przy innych stanowiskach pracy.

PRZYKŁAD

Rozmieszczenie stanowisk pracy na hali i organizacja procesu produkcji minimalizuje konieczność chodzenia pracownika po materiały konieczne do pracy.

PRZYKŁAD

Zapoznając pracownika z pomieszczeniami i stanowiskiem pracy należy zwrócić uwagę na:

 równomierność oświetlenia całej hali produkcyjnej,

 odpowiednią wielkość powierzchni przeznaczonej na poszczególne stanowiska robocze (2m2 wolnej przestrzeni) oraz

 wyposażenie dodatkowe stanowiska (wygodne krzesła i podpórki pod stopy).

PRZYKŁAD

Pracownika należy zapoznać z lokalizacją magazynów:

 materiałów i wyrobów potrzebnych do produkcji,

 części zamiennych i eksploatacyjnych do maszyn oraz

z zasadami pobierania materiałów i części.

PRZYKŁAD

Omawiając lokalizację poszczególnych pomieszczeń zaplecza higieniczno-sanitarnego należy przypomnieć o zakazie spożywania posiłków i palenia tytoniu poza miejscami wyznaczonymi specjalnie do tego celu.

Po oprowadzeniu pracownika po zakładzie pracy (określeniu bezpiecznego sposobu poruszania się po ciągach komunikacyjnych dla pieszych oraz drogach wewnątrzzakładowych) pracownika należy zapoznać z:

 zasadami ergonomicznego używania maszyn i narzędzi,

 bezpiecznymi i ergonomicznymi pozycjami przy pracy,

 zagrożeniem pożarowym (przedstawić podstawowe zakazy),

 wentylacją ogólną i miejscową,

 oświetleniem ogólnym i stanowiskowym.

PRZYKŁAD

Instruktor powinien pokazać:

 prawidłowy sposób ustawienia maszyny i jej elementów sterowniczych względem pracownika,

 zasady doboru i sposób wymiany osprzętu w zależności od wykonywanej pracy,

 metody regulacji pracy maszyny.

PRZYKŁAD

Omawiając ergonomiczne pozycje przy pracy nie wolno zapomnieć o zasadach wykonywania ręcznych prac transportowych, gdzie zły sposób podnoszenia i przenoszenia ciężarów, nieuwzględnianie ich gabarytów może powodować poważne schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego.

PRZYKŁAD

W części instruktażu dotyczącej zasad wykonywania ręcznych prac transportowych należy poinformować pracownika, że masa przedmiotów przenoszonych przez niego nie może przekraczać:

 dla mężczyzn:

 20 kg – przy pracy stałej,

 30 kg – przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej);

 dla kobiet:

 12 kg – przy pracy stałej,

 20 kg – przy pracy dorywczej.

W przypadku, gdy pracownik musi przenieść przedmiot trzymając go 50 cm od tułowia ww. dopuszczalne masy należy zmniejszyć o połowę.

Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 50 kg na odległość przekraczającą 25 m.

PRZYKŁAD

Omawiając urządzenia wentylacyjne należy pracownikowi pokazać rozmieszczenie nawiewów i wyciągów wentylacji ogólnej oraz odciągów miejscowych. Pracownik powinien też poznać symptomy złej pracy wentylacji oraz rozmieszczenie wyłączników zasilania wentylacji mechanicznej.

PRZYKŁAD

Podczas pokazywania rozmieszczenia oświetlenia warto poświęcić więcej uwagi na prawidłowe ustawianie oświetlenia miejscowego maszyn. Prawidłowo ustawione przenośne źródła oświetlenia (m.in. miejsce ustawienia, odległość, kąt padania i barwa światła) powinny zapewniać właściwe oświetlenie pola pracy przy jednoczesnym unikaniu olśnienia pracownika oraz powstawania nadmiernych kontrastów i wydłużonych cieni). Ponadto nieodpowiednie oświetlenie zmniejsza dokładność widzenia powodując szybsze zmęczenie pracownika, co w konsekwencji może prowadzić do wypadku.

Bezpieczna obsługa i konserwacja maszyn

Pracownik jest obowiązany dbać o należyty stan maszyny, którą obsługuje.

W trakcie instruktażu pracownik powinien poznać:

 czynności, które należy wykonać przed rozpoczęciem pracy,

 sposoby bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności w trakcie pracy,

 czynności do wykonania po zakończeniu pracy,

 zasady postępowania w przypadku awarii stwarzających zagrożenia dla życia lub zdrowia własnego i innych osób, w tym w szczególności dla pracowników wykonujących swoje czynności na stanowiskach sąsiednich.

PRZYKŁAD

Przed rozpoczęciem pracy krawiec powinien sprawdzić, czy:

 pedały maszyny szwalniczej są ustawione pod odpowiednim kątem (ważne ze względu na ergonomię pracy),

 koła napędowe silników mają osłony paska klinowego,

 przekładnie kół zębatych są odpowiednio obudowane,

 maszyna ma osłonę igły chroniącą przed możliwością przekłucia palców,

 przewody elektryczne nie są uszkodzone.

W przypadku np. dziurkarki - krawiec powinien sprawdzić czy ekran z plexiglasu chroniący oczy i twarz nie jest uszkodzony.

O wszystkich zauważonych uszkodzeniach i brakach pracownik powinien poinformować mistrza.

PRZYKŁAD

Po zakończeniu krojenia materiału przy użyciu noża tarczowego należy wyłączyć silnik wyłącznikiem. Po skończonej pracy każde stanowisko należy uporządkować, od maszyny odłączyć zasilanie elektryczne, a samą maszynę oczyścić.

PRZYKŁAD

Pracownik powinien zostać poinstruowany, jak dobierać właściwy osprzęt do wykonywanej operacji. Powinien wiedzieć na co zwrócić uwagę dobierając igłę (grubość i kształt ostrza żądła) w zależności od rodzaju zszywanych materiałów czy wykorzystywanej maszyny (np. przy szyciu jeansu należy zastosować igły chromowe).

PRZYKŁAD

Jeśli podczas pracy zachodzi konieczność oczyszczenia mechanizmów maszyny lub jej przesmarowania, to:

 czyszczenie należy wykonywać pędzelkiem tylko po wyłączeniu maszyny, a

 olej wolno wprowadzać tylko do miejsc wskazanych do ręcznego smarowania i wyłącznie za pomocą olejarki.

Pracownik powinien wiedzieć, też jak postąpić z odpadami.

PRZYKŁAD

Odpady (powstają zwłaszcza na stanowiskach przy obsłudze maszyn krojczych) należy umieszczać w specjalnych pojemnikach, skąd mogą być wykorzystane np. do produkcji ubocznej.

W przypadku awarii, obsługujący maszynę pracownik powinien wyłączyć maszynę i powiadomić przełożonego o zauważonych usterkach.

Poważniejsze usterki w działaniu mechanizmów powinien usuwać upoważniony przez pracodawcę mechanik, napraw instalacji elektrycznej może dokonywać jedynie uprawniony elektryk.

W przypadku zauważenia wypadku pracownik powinien:

 ostrzec znajdujące się w pobliżu osoby o grożącym niebezpieczeństwie,

 odłączyć zasilanie maszyny,

 udzielić pomocy przedmedycznej poszkodowanemu,

 niezwłocznie zgłosić zdarzenie bezpośredniemu przełożonemu.

W trakcie szkolenia pracownik powinien poznać miejsce, gdzie znajduje się apteczka pierwszej pomocy i jej zawartość.

6. Stosowane środki ochrony

Ochrony zbiorowe

Podstawowymi środkami ochrony zbiorowej stosowanymi w zakładach krawieckich są:

 wentylacja mechaniczna ogólna i miejscowa,

 stałe osłony stanowisk pracy,

 osłony części ruchomych maszyn (np. kół zębatych, pasków klinowych, igieł),

 wyłącznik różnicowy instalacji elektrycznej odłączający zasilanie.

PRZYKŁAD

Prace przy wykrawaniu poszczególnych elementów odzieży z materiałów podstawowych mogą być prowadzone tylko przy sprawnej wentylacji ogólnej i miejscowej.

Obligatoryjne środki ochrony indywidualnej

Krawiec powinien wiedzieć, w jakich sytuacjach musi używać ochron osobistych. Ponadto pracownika należy zapoznać z instrukcją użytkowania poszczególnych środków ochrony, które powinny być stosowane. Po ukończeniu szkolenia pracownik powinien znać:

 zasady działania środków ochrony,

 poziom lub klasę ochrony stwierdzone podczas badań technicznych lub sprawdzających,

 sposób zakładania, regulowania i dopasowywania ochron,

 metody kontroli prawidłowości działania użytkowanych ochron,

 zasady przechowywania, czyszczenia, konserwacji, obsługi i dezynfekcji stosowanych środków,

 dodatkowe wyposażenie ochron indywidualnych i charakterystykę części zamiennych,

 ograniczenia w używaniu przekazanych ochron,

 daty ważności lub okres trwałości środków ochrony indywidualnej lub ich określonych części składowych.

PRZYKŁAD

W zależności od wykonywanych czynności krawiec powinien stosować, np.:

 rękawice ochronne w trakcie obsługi noża tarczowego,

 okulary ochronne podczas obsługi dziurkarki.

PRZYKŁAD

Pracownik powinien znać, m.in. zalecane przez producenta środki czyszczące, konserwujące i dezynfekujące, które nie będą negatywnie oddziaływały na użytkownika oraz na wykorzystywane ochrony.

PRZYKŁAD

W przypadku większej ilości maszyn pracujących na jednej hali może występować nadmierny poziom hałasu. Takie pomieszczenia powinny być oznakowane nakazami stosowania w nich ochronników słuchu, które pracownicy powinni bezwzględnie stosować.

7. Ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą

Pracownika należy zapoznać z potencjalnymi zagrożeniami wypadkowymi i chorobowymi, jakie mogą pojawić się w związku z wykonywaną pracą. Oczywiście zagrożenia będą się zmieniały, w zależności od rodzaju konkretnie obsługiwanej maszyny. Najczęściej jednak będą pojawiały się następujące zagrożenia wypadkowe:

 skaleczeniem, zakłuciem, stłuczeniem, rozcięciem – w wyniku:

 wykorzystywania niesprawnych narzędzi z napędem elektrycznym (zagrożenie to występuje najczęściej w przypadku obsługi maszyn krojczych) lub

 użytkowania narzędzi niezgodnie z instrukcją użytkowania (m.in. w wyniku złego doboru igieł do rodzaju wykonywanej pracy, braku osłon lub w przypadku osłon uszkodzonych, źle zamontowanych, niestosowania środków ochrony indywidualnej, itp.);

 poparzeniem – spowodowane dotknięciem gorącej powierzchni żelazka, czy stołu prasowalniczego, w wyniku nadmiernego pośpiechu lub przy braku należytej ostrożności – najczęściej skutkiem są obrażenia dłoni;

 poślizgnięciem, upadkiem na tej samej płaszczyźnie, do których najczęściej dochodzi wskutek bałaganu w miejscu wykonywania prac (m.in. źle zamocowane przewody zasilania elektrycznego, znajdujące się w przejściach, porozrzucane odpady materiału, itp.), a konsekwencją są:

 złamania i zwichnięcia kończyn,

 stłuczenia ciała oraz

 urazy głowy;

 uderzeniem o nieruchome elementy zwłaszcza:

 maszyn na stanowisku pracy,

 pojemników na materiały i wyroby, także

 o drzwi i szafki,

 elementy innych stanowisk pracy w przejściach i dojściach – konsekwencją są stłuczenia całego ciała;

 odpryskami fragmentów igieł, guzików, itp. – w wyniku:

 złego doboru igieł,

 zbytniego pośpiechu pracy,

 braku wymaganych osłon,

 niestosowania środków ochrony indywidualnej (np. okularów w trakcie pracy przy dziurkarkach) – w efekcie dochodzi do uszkodzeń gałki ocznej i skóry twarzy;

 pochwyceniem przez szybko obracające się elementy maszyn:

 w wyniku pracy przy maszynach z nieosłoniętymi lub źle osłoniętymi częściami wirującymi, a także

 podczas pracy w nieodpowiednim ubraniu (np. zbyt luźne mankiety rękawów) lub

 w przypadku pracy z rozpuszczonymi długimi włosami, również

 podczas czyszczenia i regulowania maszyn – w konsekwencji dochodzi do urazów rąk, w tym dłoni, skóry głowy;

 niebezpiecznym napięciem w instalacji elektrycznej, do którego dochodzi, gdy nie są prowadzone okresowe kontrole stanu instalacji sieci zasilającej i maszyn – skutkiem porażenia mogą być poparzenia i stłuczenia, ciężkie uszkodzenie ciała (układu krążenia, układu nerwowego), a nawet śmierć;

 pożarem, spowodowanym:

 niesprawną instalacją elektryczną oraz

 lekceważeniem zakazu palenia tytoniu poza miejscami specjalnie do tego celu wyznaczonymi – konsekwencją mogą być zatrucia, poparzenia, urazy całego ciała, a nawet śmierć poszkodowanego.

Wśród zagrożeń chorobowych należy wymienić:

 hałas, który często przekracza 85 dB – w przypadku nie stosowania indywidualnych środków ochrony słuchu może dochodzić do ciężkich uszkodzeń słuchu, włącznie z całkowitą utratą słuchu;

 pyły powstające zwłaszcza przy wykrawaniu – mogą one powodować reakcje uczuleniowe;

 przeciążenie, przesilenie układu mięśniowo-szkieletowego, w efekcie:

 pracy wykonywanej najczęściej w wymuszonej pozycji siedzącej lub stojącej,

 wykonywania czynności powtarzalnych – skutkiem są bóle kręgosłupa, zwyrodnienia i inne choroby układu mięśniowo-szkieletowego;

 niewłaściwe oświetlenie – najczęściej jest to:

 zbyt duży kontrast oświetlenia pomiędzy płaszczyzną roboczą na stanowisku pracy, a przejściami,

 nierównomierne lub zbyt małe natężenie oświetlenia na płaszczyźnie roboczej,

 źle umieszczone źródła światła powodujące olśnienia – powoduje to choroby narządu wzroku.

Pracownik powinien zostać poinformowany o wynikach pomiarów środowiskowych w zakresie stężenia pyłu oraz natężenia hałasu. Powinien wiedzieć też, gdzie znaleźć wyniki aktualnych badań i pomiarów w przyszłości.

8. Pokaz przez instruktora sposobu wykonania pracy

Na tym etapie szkolenia należy pokazać na wstępie:

 sposób przygotowania stanowiska pracy,

 zasady kontroli sprawności i regulacji środków ochrony zbiorowej i indywidualnej (wentylacji ogólnej i stanowiskowej, poszczególnych środków ochrony indywidualnej).

W kolejności instruktor pokazuje, jak w sposób bezpieczny pracownik powinien wykonywać poszczególne zadania. Pokaz należy prowadzić w odpowiednio zwolnionym tempie, a czynności mogące stwarzać problemy (szczególnie mające związek z bezpieczeństwem pracy i bezpieczeństwem pożarowym) – należy szczegółowo omówić podczas ich wykonywania.

PRZYKŁAD

Instruktor przeprowadza pokaz obsługi stołu prasowalniczego, zwracając szczególną uwagę na najczęstsze błędy popełniane przez pracowników:

 zwiększanie temperatury żelazka ponad granice wytrzymałości termicznej materiałów,

 nadużywanie siły nacisku na żelazko,

 zwiększanie strumienia pary ponad potrzeby wykonywanego procesu z jednoczesnym niewystarczającym odsysaniem wilgoci z materiału, czasami połączone z nieuzasadnionym włączaniem grzałki stołu podczas prasowania z nadmuchem lub odsysaniem.

Przedmiotem pokazu powinno być także zachowanie się w sytuacjach awaryjnych i wypadkowych. Omawiając sposób zachowania się pracownika w sytuacjach awaryjnych lub wypadkowych dobrze jest posłużyć się autentycznym zdarzeniem.

PRZYKŁAD

Pracownik rozpoczął pracę nie powiadamiając bezpośredniego przełożonego o złym stanie technicznym użytkowanej maszyny stębnówkowej (był to brak osłony przekładni pasowej – paska klinowego). W trakcie wykonywanych czynności, pracownik nie odłożył nożyczek do woreczka przymocowanego do stołu z boku maszyny, tylko zostawił je bezpośrednio przy nieosłoniętej części przekładni pasowej. W momencie przesuwania obrabianego materiału nożyczki zostały dosunięte do paska klinowego i wyrzucone w powietrze siłą odśrodkową w kierunku pracownika. W efekcie zdarzenia pracownik został zraniony w głowę.

Instruktor powinien wyjaśnić, jakie błędy popełnił pracownik (rozpoczęcie pracy bez osłon pasków klinowych, nie odłożenie nożyczek w miejsce nakazane i wprowadzenie bałaganu na stanowisku pracy) oraz pokazać, jak należy postąpić, kiedy już dojdzie do wypadku:

 natychmiast unieruchomić maszynę,

 wezwać osobę przeszkoloną w udzielaniu pierwszej pomocy,

 wezwać karetkę pogotowia (jeśli zaistnieje taka potrzeba),

 poinformować o zaistniałym zdarzeniu bezpośredniego przełożonego.

PRZYKŁAD

W przypadku złamania w trakcie pracy igły, instruktor powinien pokazać, jakie czynności należy wykonać przy wymianie igły.

Pracownicy powinni zostać poinformowani o obowiązku powiadamiania bezpośredniego przełożonego, przed przystąpieniem do pracy, o tym że urządzenie obsługiwane przez nich jest niesprawne lub nie ma osłon elementów czynnych. Co więcej mają oni też obowiązek powiadomienia bezpośredniego przełożonego, jeśli stwierdzą takie usterki w urządzeniu obsługiwanym przez innego pracownika.

Instruktor powinien też zapewnić szkolonemu pracownikowi dogodne warunki do obserwowania pokazu.

9. Próbne wykonanie zadania przez pracownika pod nadzorem instruktora

Na tym etapie szkolenia instruowany pracownik powinien wykonać poszczególne czynności w zwolnionym tempie (w wybranym przez instruktora zakresie). Każde działanie pracownik powinien poprzedzić objaśnieniem co, jak i dlaczego zamierza wykonać.

Instruktor:

 kontroluje wszystkie zadania wykonywane w trakcie pokazu i interweniuje w każdej sytuacji, mogącej skutkować błędem pracownika,

 podpowiada, jak zrealizować lub nawet sam wykonuje czynność, która mogłaby się okazać za trudna do bezpiecznego wykonania przez pracownika.

PRZYKŁAD

Przedmiotem instruktażu powinna być obsługa maszyny stębnówkowej, overlocka, dziurkarki: jednoigłowej, dwuigłowej, czteroigłowej, guzikarki, napędowej oraz prasowalnic: stołowej i ręcznej.

Jeżeli instruowany pracownik popełnia błędy istotne dla bezpieczeństwa swojego czy osób postronnych, próbne wykonanie prac należy powtórzyć od początku.

10. Samodzielna praca pracownika pod nadzorem instruktora

W trakcie przedostatniej już części instruktażu pracownik wykonuje pracę samodzielnie (od czynności przygotowawczych do zakończeniowych) w normalnym tempie pracy.

Instruktor powinien:

 ingerować w pracę szkolonego pracownika jedynie wtedy, gdy trzeba korygować błędy i objaśniać wątpliwości jakie ma pracownik,

 zasymulować sytuację awaryjną i wypadkową.

PRZYKŁAD

Sytuacje awaryjne lub wypadkowe, jakie można zainscenizować to, np.:

 niekontrolowany wzrost ciśnienia w żelazku parowym,

 pojawienie się napięcia na obudowie urządzenia (nie dotyczy urządzeń wykonanych w drugiej klasie ochrony przeciwporażeniowej),

 awaria wentylacji miejscowej przy stanowisku wykrawania elementów,

 uraz głowy spowodowany uderzeniem nożyczek (opisany powyżej),

 uraz oka spowodowany nie stosowaniem okularów ochronnych podczas obsługi dziurkarki,

 zakłucie palca igłą.

11. Omówienie i ocena przebiegu wykonywania usługi przez pracownika

Na koniec szkolenia, instruktor omawia i ocenia prawidłowość wykonywania pracy, zwracając uwagę na te sytuacje, które ewentualnie wymagają większej uwagi, precyzji lub dopracowania przez krawca.

Tylko pozytywna ocena pracy stanowi podstawę do dopuszczenia krawca do samodzielnego wykonywania prac.