Skarga kasacyjna

Prawo

administracyjne

Kategoria

skarga

Klucze

ewidencja ludności, interpretacja przepisów, naruszenie prawa, postępowanie administracyjne, skarga kasacyjna, wymeldowanie

Skarga kasacyjna to rodzaj pisma procesowego, które ma na celu zaskarżenie orzeczenia sądu drugiej instancji. W treści skargi kasacyjnej należy precyzyjnie wskazać podstawy prawne oraz argumenty, które uzasadniają jej wniesienie. Skarga kasacyjna stanowi zatem ważny etap postępowania sądowego, mający na celu kwestionowanie prawidłowości orzeczenia wydanego przez sąd drugiej instancji.

Prokuratura Rejonowa Warszawa Śródmieście

ul. Marszałkowska 12, 00-001 Warszawa, dnia 25.05.2024 r.

II Kp 123/24

dot. sygn. akt: II SA/Wa 456/24

Naczelny Sąd Administracyjny

w Warszawie

ul. Boduena 4

00-001 Warszawa

za pośrednictwem:

Wojewódzkiego Sądu

Administracyjnego w Warszawie

ul. Jasna 2/4,

00-013 Warszawa

Skarżący: Prokurator Rejonowy w Warszawie Śródmieście

ul. Marszałkowska 12, 00-001 Warszawa

Organ: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie

Mazowiecki Urząd Wojewódzki w Warszawie

pl. Bankowy 3/5, 00-950 Warszawa

Uczestnik: Anna Kowalska

adres dla doręczeń:

Kancelaria Adwokacka "Lex" w Warszawie

ul. Nowogrodzka 1/3, 00-511 Warszawa

SKARGA KASACYJNA

I. Działając na podstawie art. 8, 15 § 1 pkt 1, art. 173 § 1 i 2, art. 177 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), zaskarżam w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15.03.2024 r. o sygn. II SA/Wa 456/24 oddalający skargę prokuratora na ostateczną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 10.01.2024 r. SKO-WWA 1234/23 o odmowie wymeldowania Anny Kowalskiej.

II. Na podstawie art. 174 pkt 1 PostAdmU zaskarżonemu wyrokowi zarzucam naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 25 ust. 1 w zw. z art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1192 ze zm.) poprzez błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że dla spełniania przesłanek do wymeldowania niezbędne było dobrowolne opuszczenie miejsca stałego pobytu, tj. lokalu przy ul. Miodowa 12 m. 3 w Warszawie, przez Annę Kowalską, a w konsekwencji uznanie, że nie doszło do zaistnienia przesłanek określonych w art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1192 ze zm.), co skutkowało oddaleniem skargi prokuratora na ostateczną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 10.01.2024 r. SKO-WWA 1234/23 o odmowie wymeldowania Anny Kowalskiej.

III. Na podstawie art. 176 § 2 PostAdmU wnoszę o rozpatrzenie sprawy na rozprawie.

IV. Na podstawie art. 188 PostAdmU wnoszę o uchylenie zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w całości i rozpoznanie skargi poprzez uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 10.01.2024 r. SKO-WWA 1234/23 w całości.

Uzasadnienie

Na wniosek Komendanta Rejonowego Policji Warszawa Śródmieście decyzją z 15.11.2023 r. KRP-WŚ 5678/23 Samorządowy Kolegium Odwoławcze w Warszawie orzekł o wymeldowaniu Anny Kowalskiej ze stałego miejsca pobytu przy ul. Miodowa 12 m. 3 w Warszawie w trybie art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1192 ze zm.).

Na skutek odwołania Anny Kowalskiej decyzją z 10.01.2024 r. SKO-WWA 1234/23 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie uchylił w całości decyzję Komendanta Rejonowego Policji Warszawa Śródmieście i orzekł o odmowie wymeldowania Anny Kowalskiej. Organ ustalił, że Anna Kowalska opuściła miejsce stałego pobytu w dniu 20.10.2023 r. i od tego czasu nie ma możliwości przebywania w lokalu. Wobec wymienionej stosowany jest środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Obecnie została skazana na karę 3 lat pozbawiania wolności, jednak wyrok nie jest prawomocny. Uchylając decyzję, organ wskazał, że w jego ocenie nie doszło do spełnienia przesłanek określonych w art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1192 ze zm.), albowiem nie nastąpiło trwałe zerwanie więzi wymienionej z lokalem, a jego opuszczenie ma jedynie charakter przejściowy, tym bardziej że wynik postępowania karnego nie jest znany. Organ wziął też pod uwagę, że wymieniona posiada tytuł prawny do lokalu, nadal znajduje się w nim jej majątek ruchomy i rzeczy osobiste oraz że deklaruje chęć powrotu do miejsca zameldowania po zakończeniu tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności. W tym stanie rzeczy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie uznał orzeczenie o wymeldowaniu Anny Kowalskiej za przedwczesne.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie wywiódł prokurator, podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego, a mianowicie art. 25 ust. 1 w zw. z art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1192 ze zm.), które miało wpływ na wynik sprawy, poprzez bezpodstawne przyjęcie, że opuszczenie przez Annę Kowalską miejsca stałego pobytu, tj. lokalu przy ul. Miodowa 12 m. 3 w Warszawie, ma charakter przejściowy i nie doszło do trwałego zerwania jej więzi z lokalem, a w konsekwencji uznanie, że orzeczenie o wymeldowaniu wymienionej było przedwczesne, co skutkowało uchyleniem decyzji Komendanta Rejonowego Policji Warszawa Śródmieście z 15.11.2023 r. KRP-WŚ 5678/23 i orzeczeniem o odmowie wymeldowania Anny Kowalskiej. Prokurator, podnosząc powyższy zarzut, wskazał, że Anna Kowalska opuściła lokal w dniu 20.10.2023 r. i od tego czasu nie ma możliwości przebywania w lokalu w związku ze stosowanym środkiem zapobiegawczym w postaci tymczasowego aresztowania. Od 3 miesięcy wymieniona nieprzerwanie przebywa w Areszcie Śledczym w Warszawie, gdzie znajduje się jej centrum życiowe. Jednocześnie wymieniona figuruje w ewidencji ludności jako zameldowana na pobyt w stały w lokalu mieszkalnym przy ul. Miodowa 12 m. 3 w Warszawie, co prowadzi do niezgodności danych w ewidencji ze stanem faktycznym i wprowadza w błąd co do danych o miejscu pobytu wymienionej osoby i podmioty uzyskujące dane z ewidencji. Skarżący wskazał, że wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 05.02.2024 r. w sprawie o sygn. II K 123/22 Anna Kowalska została skazana na karę 3 lat pozbawienia wolności. Jednocześnie Sąd podjął decyzję o przedłużeniu stosowania tymczasowego aresztowania wobec wymienionej do czasu rozpoczęcia wykonywania kary. Orzeczenie to zostało zaskarżone zarówno przez obrońcę oskarżonej Anny Kowalskiej, jak i przez prokuratora, który domaga się wymierzenia kary 5 lat pozbawienia wolności. W zaistniałej sytuacji nie sposób określić, czy, a jeżeli tak, to kiedy ustaną przyczyny, dla których Anna Kowalska nie ma faktycznej możliwości korzystania z lokalu, albowiem jest to zależne od wyniku postępowania karnego. W ocenie skarżącego okoliczności sprawy wskazują, że stan ten może utrzymywać się jeszcze przez kilka lat, a nawet do końca życia wymienionej. Dlatego też obecnie związki uczestniczki postępowania z lokalem ustały i stan ten ma charakter trwały, stąd przesłanki z art. 25 ust. 1 w zw. z art. 35 ustawy z 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1192 ze zm.) zostały spełnione. Ponadto prokurator podniósł zarzut naruszenia przepisów postępowania, a mianowicie art. 7, 77 § 1 i art. 80 KPA, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niezebranie i nierozpatrzenie całego materiału dowodowego, co doprowadziło do błędnego uznania, jedynie w oparciu o twierdzenie uczestniczki postępowania Anny Kowalskiej, że w lokalu przy ul. Miodowa 12 m. 3 w Warszawie znajdują się nadal jej rzeczy osobiste i majątek ruchomy. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że w toku postępowania przygotowawczego w przedmiotowym lokalu dwukrotnie dokonano czynności przeszukania i trzykrotnie oględzin. Podczas czynności zabezpieczono majątek ruchomy Anny Kowalskiej pochodzący z przestępstwa, tj. laptopa i biżuterię, pozostałe zaś rzeczy wymienionej na jej prośbę zabezpieczyła jej siostra Janina Kowalska z uwagi na uszkodzenie zamków w drzwiach lokalu. Wobec powyższego w ocenie skarżącego w przedmiotowym lokalu brak rzeczy osobistych i majątku ruchomego Anny Kowalskiej, a znajdujące się w nim obecnie rzeczy zostały przez nią uznane za dowody rzeczowe i zostały zabezpieczone. Ponieważ treść jest zbyt długa, kontynuuję w następnej odpowiedzi.

Podsumowując, skarga kasacyjna jest kluczowym środkiem zaskarżenia orzeczenia sądu, mającym na celu zmianę bądź uchylenie wyroku. W wymaganym terminie trzeba jasno przedstawić swoje zarzuty i argumenty. Dobrze przygotowana skarga kasacyjna może skutkować zmianą decyzji sądu na korzyść strony skarżącej.