Skarga kasacyjna

24.05.2024

Naczelny Sąd Administracyjnyul. Świętokrzyska 1800-950 Warszawa

za pośrednictwemWojewódzkiego SąduAdministracyjnegow Krakowieul. Rakowicka 1031-510 Kraków

Skarżący: Jan i Anna Kowalskiul. Kwiatowa 730-001 Krakówreprezentowani przezradcę prawnego Maria NowakKancelaria Radcy Prawnegoul. Słoneczna 330-002 Kraków

II FSK 1234/23

Wartość przedmiotu zaskarżenia: 150000 zł

SKARGA KASACYJNA

Działając z upoważnienia Jana i Anny Kowalskich, których pełnomocnictwo załączam, niniejszym, na podstawie art. 173 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), składam skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 15.03.2024 r., II SA/Kr 456/23.

Zarzucam Sądowi I instancji naruszenie przepisów o postępowaniu w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a PostAdmU w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), polegające na odmowie jego zastosowania w sytuacji, gdy decyzja wydana została wobec spółki, a powinna być wydana wobec osób fizycznych;

2) art. 151 PostAdmU w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 OrdPU poprzez jego zastosowanie, w sytuacji, o której mowa w pkt 1;

3) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c PostAdmU w zw. z art. 122 i 191 OrdPU, polegające na błędnym zastosowaniu i w konsekwencji ustaleniu, iż małżonków łączyła umowa spółki cywilnej.

Na podstawie art. 176 w zw. z art. 185 § 1 PostAdmU wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie;

2) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zaskarżonym wyrokiem z 15.03.2024 r., II SA/Kr 456/23, oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z 10.01.2024 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie z 15.11.2023 r.

2. Organy podatkowe ustaliły, iż małżonkowie w 2021 r. dokonali sprzedaży działek wydzielonych z nabytego gruntu, z tytułu których to dostaw powstała zaległość podatkowa w łącznej wysokości 80000 zł. Organy podatkowe stwierdziły, że czynności podejmowane przez skarżących wskazywały na stałą, zorganizowaną działalność w obrocie nieruchomościami. Świadczą o tym następujące okoliczności:

1) zakup 2 ha terenu, znacznie przewyższającego potrzeby budowy domu;

2) szybki podział nieruchomości na mniejsze działki;

3) uzbrojenie terenu w krótkim odstępie czasu od podziału działki;

4) aktywne poszukiwanie nabywców działek przez zamieszczanie ogłoszeń w prasie;

5) sprzedaż z zyskiem po przekształceniu charakteru działek, tj. z rolnych na budowlane;

6) brak wykorzystania nabytej nieruchomości rolnej przez skarżących do zaspokajania ich prywatnych potrzeb, w tym prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie.

Organy podatkowe stwierdziły, że opisana działalność była wspólnym przedsięwzięciem gospodarczym skarżących, prowadzonym na zasadach właściwych dla spółki cywilnej, pomimo braku zgłoszenia tej spółki do właściwych organów. Spółka cywilna zobowiązana była do wykazania podatku należnego z tytułu dostaw działek i zapłaty podatku. W konsekwencji nieuiszczenia należności w terminie zobowiązania podatkowe stały się zaległościami podatkowymi, za które wraz z odsetkami solidarną odpowiedzialność przeniesiono na skarżących.

3. Sąd I instancji stwierdził, że zebrany w sprawie materiał dowodowy, jak i dokonana przez organ kompleksowa ocena czynności podejmowanych przez skarżących uprawniała do stwierdzenia, iż działania ich nie nosiły cech zarządu majątkiem osobistym. Zdaniem Sądu, organy, wbrew zarzutom skargi, prawidłowo uznały, iż formą organizacyjną, w której skarżący prowadzili działalność gospodarczą, jest spółka cywilna utworzona dla tego przedsięwzięcia. Działania skarżących ukierunkowane były na sprzedaż działek w celu uzyskania zysku, dla realizacji tego celu podejmowali wspólnie wszystkie czynności: zakup nieruchomości, jej podział, wyposażenie, uzbrojenie, warunki zabudowy. Działania te jednoznacznie wskazywały na realizację wspólnego celu gospodarczego. Sąd stwierdził, że organy podatkowe obu instancji dokonały prawidłowej subsumcji ustalonego stanu faktycznego do normy prawa materialnego, kwalifikując sprzedaż działek przez skarżących jako działalność gospodarczą, prowadzoną w formie spółki cywilnej.

4. Zaskarżone orzeczenie narusza art. 145 § 1 pkt 1 lit. a PostAdmU w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 OrdPU, gdyż postępowanie kontrolne zakończono decyzją względem spółki cywilnej, zamiast względem osób fizycznych. W niniejszej sprawie naruszono przepis, który daje podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji podatkowych obu instancji. Jednak Sąd błędnie uznał, iż decyzje podatkowe zostały prawidłowo zaadresowane do spółki cywilnej, a nie do małżonków. W konsekwencji sąd powinien stwierdzić nieważność decyzji, a nie oddalić na podstawie art. 151 PostAdmU skargę. W ten sposób także i ten przepis został nieprawidłowo zastosowany.

5. Sąd I instancji naruszył także art. 145 § 1 pkt 1 lit. c PostAdmU w zw. z art. 122 i 191 OrdPU. Sąd nie dopatrzył się błędów w ustaleniach faktycznych organów podatkowych. Elementy stanu faktycznego, który powinny organy ustalić, wyznaczają przepisy prawa cywilnego, w tym art. 860 § 1 KC, który stanowi, iż przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Organy powinny także zbadać, czy ustalony stan faktyczny nie odpowiada dyspozycji art. 31 i 36 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1359), w myśl których, małżonkowie, dokonując wspólnie zbycia nieruchomości, działają na zasadach wspólności majątkowej małżonków. Skoro sprzedaż majątku wspólnego małżonków nie wymaga zawarcia umowy spółki, to ustalenie poczynione przez organy podatkowe jest nieprawidłowe. Źródłem dążenia do wspólnego celu nie jest bowiem umowa spółki, lecz stosunek prawny małżeństwa. Zatem organy nie ustaliły bezspornie, iż małżonkowie zawarli umowę spółki. Z tego względu sąd I instancji niesłusznie uznał ustalony przez organy podatkowe stan faktyczny za prawidłowy, oddalając skargę.

Mając powyższe na uwadze, uprzejmie wnoszę, jak na wstępie.

Maria Nowakradca prawny

[podpis]

Załączniki:

1) odpis skargi kasacyjnej z załącznikami,

2) odpis pełnomocnictwa,

3) dowód uiszczenia opłaty sądowej,

4) dowód uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.