Skarga kasacyjna

ul. Kwiatowa 12, dnia 2023-10-26 r.

Naczelny Sąd Administracyjny

ul. Kasacyjna 2

00-950 Warszawa

za pośrednictwem

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie

ul. Przy Rondzie 7

31-547 Kraków

Skarżący: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej

Izba Administracji Skarbowej w Katowicach

ul. Jagiellońska 23

40-032 Katowice

reprezentowany przez

radcę prawnego

Anna Nowak

adres j.w.

I SA/Kr 1234/22

Wartość przedmiotu zaskarżenia: 15000 zł

SKARGA KASACYJNA

Działając z upoważnienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, którego pełnomocnictwo załączam, niniejszym, na podstawie art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), składam skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2023-05-15 r., I SA/Kr 1234/22.

Zarzucam Sądowi I instancji naruszenie przepisów o postępowaniu w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 9a ust. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. Nr 2651, poz. 2027 ze zm.), polegające na odmowie jego zastosowania w sytuacji, gdy upoważnienie z dnia 2022-03-10 r. spełniało określone w tym przepisie przesłanki i w konsekwencji uchylenie decyzji;

2) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 9a ust. 8 i art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej poprzez błędną wykładnię, prowadzącą do uznania, iż każdy z wymienionych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa określa odrębny rodzaj upoważnienia, podczas gdy przepisy te dotyczą tego samego upoważnienia;

3) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 24a Ordynacji podatkowej poprzez błędną wykładnię, prowadzącą do uznania, iż przesłanki wydania upoważnienia określone w zawartym w tym przepisie odesłaniu do art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej nie obejmują identycznie brzmiących przesłanek określonych w art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej;

4) art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż sąd nie uzasadnił, jaki wpływ na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej miało wydanie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z naruszeniem przepisów o właściwości miejscowej.

Na podstawie art. 176 w zw. z art. 185 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie;

2) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zaskarżonym wyrokiem z dnia 2023-05-15 r., I SA/Kr 1234/22, uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 2022-06-20 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie z dnia 2022-04-25 r. w przedmiocie podatku dochodowego za rok 2020 na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 134 oraz 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

2. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej postanowieniem z dnia 2022-03-10 r., wydanym na podstawie art. 13 ust. 1 w zw. z art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej, wszczął wobec strony postępowanie kontrolne w zakresie prawidłowości rozliczeń podatku dochodowego, a także podatku od towarów i usług za lata 2018-2020. W ramach przeprowadzonych czynności kontrolnych stwierdzono w szczególności, że strona w 2020 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego, podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jednak nie wywiązała się z obowiązków wynikających z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). W związku z powyższymi ustaleniami Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krakowie, decyzją z dnia 2022-04-25 r., określił stronie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za rok 2020.

3. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach decyzją z dnia 2022-06-20 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie z dnia 2022-04-25 r.

4. Sąd I instancji, uwzględniając skargę strony na wyżej wymienione decyzje, uznał, iż zostały one wydane z naruszeniem art. 9a ust. 8 w zw. z art. 24a Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym w 2020 r., tj. stwierdził naruszenie przepisów o właściwości miejscowej. Sąd wskazał, że w dacie wszczęcia postępowania strona zamieszkiwała na terenie Warszawy, dlatego też to ten organ był właściwy do przeprowadzenia postępowania. W art. 9a ust. 8 w zw. z art. 24a Ordynacji podatkowej ustawodawca dopuścił możliwość odstąpienia od ogólnej zasady regulującej właściwość miejscową organów podatkowych, ustanawiając tryb umocowaniado prowadzenia postępowania kontrolnego, wydania decyzji przez inny organ podatkowy. Do zmiany właściwości miejscowej dochodzi wtórnie, w następstwie uprzedniego udzielenia przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, w trybie art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej, imiennego upoważnienia dla inspektora kontroli skarbowej zatrudnionego w danym urzędzie skarbowym do przeprowadzenia czynności kontrolnych u podatnika. Zatem o tym, który organ podatkowy będzie właściwy miejscowo, decyduje miejsce zatrudnienia upoważnionego inspektora kontroli skarbowej. Jednak zdaniem Sądu na skutek przywołania przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w podstawie prawnej postanowienia z dnia 2022-03-10 r. art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej nie doszło do udzielenia stosownego upoważnienia imiennego dla konkretnego inspektora. Przeciwnie, zdaniem Sądu, wskazano sam organ do przeprowadzenia postępowania kontrolnego. Następnie to Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krakowie udzielił 2022-03-15 r., działając na postawie art. 143 § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r. Nr 1540, poz. 1450 ze zm.) w zw. z art. 24a i 31 Ordynacji podatkowej, upoważnienia do przeprowadzenia czynności w postępowaniu kontrolnym zatrudnionemu w Urzędzie Skarbowym w Katowicach inspektorowi kontroli skarbowej.

5. Sąd nie uwzględnił argumentacji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, że w upoważnieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego, wydanym również 2022-03-10 r., upoważniono inspektora kontroli skarbowej oraz pracowników Urzędu Skarbowego w Katowicach do przeprowadzenia czynności kontrolnych. Przywoływane upoważnienie, jak wynika wprost z jego treści, dotyczy kontroli podatkowej, a nie postępowania kontrolnego, a podstawę jego wydania stanowiły art. 10 ust. 2 pkt 7 w zw. z art. 13 ust. 6 Ordynacji podatkowej. Sąd podkreślił, iż ustawodawca wyraźnie rozgranicza regulacje art. 9a ust. 8 i art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej tylko do jednej z nich, tj. art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej, odwołując się w treści art. 24a Ordynacji podatkowej. Dlatego też zastosowanie przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej nie może być utożsamiane w skutkach prawnych (przewidzianych w art. 24a Ordynacji podatkowej) z upoważnieniem, o którym mowa w art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej.

6. W świetle powyższego Sąd uznał, iż w aktach sprawy brak jest stosownego upoważnienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do przeprowadzenia czynności kontrolnych u strony przez wyznaczonego inspektora kontroli skarbowej, zatrudnionego w Urzędzie Skarbowym w Katowicach, wydanego na podstawie art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji, zdaniem Sądu, nie doszło do skutecznej zmiany właściwości miejscowej organów podatkowych, wynikającej z art. 9a ust. 5 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 17 §1 Ordynacji podatkowej, do którego odsyła art. 31 ust. 1 Ordynacji podatkowej.

7. Przedmiot niniejszego sporu sprowadza się do ustalenia, czy wskazanie w podstawie prawnej upoważnienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej, zamiast art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej, powoduje, iż nie dojdzie do zastosowania art. 24a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej, postępowanie kontrolne przeprowadza i wydaje decyzję Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, w którym jest zatrudniony upoważniony inspektor kontroli skarbowej lub pracownik. Należy wskazać, iż treść art. 9a ust. 8 Ordynacji podatkowej jest tożsama z treścią art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej. Powtórzenie brzmienia normy prawnej, w dwóch jednostkach redakcyjnych ustawy, mimo że jest niezgodne z zasadami techniki prawodawczej, nie powinno wpływać na ważność wydanego upoważnienia. Skoro Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wydał upoważnienie dla inspektora kontroli skarbowej zatrudnionego w Urzędzie Skarbowym, to tym samym spełnił dyspozycję normy zawartej w art. 24a Ordynacji podatkowej. Tym bardziej, że art. 9a ust. 8 i art. 10 ust. 2 pkt 7 Ordynacji podatkowej odnoszą się do tego samego upoważnienia, a nie dwóch równoznacznych upoważnień. Dlatego też formalistyczna argumentacja sądów, pomijająca treść obu przepisów, nie wydaje się trafna. Kolejny argument Sądu I instancji dotyczy wskazania, iż w treści upoważnienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, w jego tytule, wskazano, iż jest to upoważnienie przeprowadzenia kontroli podatkowej, natomiast w dalszej jego części wskazuje się, iż organ ten upoważnia wskazane osoby do przeprowadzenia czynności kontrolnych. W opinii organu za prawidłowością tak określonego zakresu upoważnienia przemawia okoliczność, iż czynności kontrolne ze swej istoty ograniczają się do wykonywania czynności w ramach kontroli podatkowej. W pozostałym zakresie podejmowane w postępowaniu kontrolnym czynności mają charakter procesowy, a nie czynności kontrolnych. Dlatego też należy uznać, iż bezprzedmiotowe jest wydanie upoważnienia do przeprowadzenia czynności kontrolnych, które miałyby zostać wykonane poza kontrolą podatkową. Należy zaznaczyć, iż w myśl art. 24a Ordynacji podatkowej, postępowanie kontrolne przeprowadza Dyrektor Izby Administracji Skarbowej. Ponieważ Dyrektor Izby Administracji Skarbowej jest upoważniony do „przeprowadzenia” postępowania, to prawidłowe jest wydanie przez ten organ upoważnienia, o którym mowa w art. 143 Ordynacji podatkowej. Dlatego też podniesiona przez Sąd okoliczność wydania upoważnienia w trybie art. 143 Ordynacji podatkowej nie świadczy o trafności wykładni przeprowadzonej przez Sąd. Przemawia za tym także to, iż rzeczą naturalną jest udzielenie przez organ upoważnienia pracownikowi do wydania w zastępstwie Dyrektora organu decyzji kończącej postępowanie.

Mając powyższe na uwadze, uprzejmie wnoszę, jak na wstępie.

Anna Nowak

radca prawny

[podpis]

Załączniki:

1) odpis skargi kasacyjnej z załącznikami,

2) odpis pełnomocnictwa,

3) dowód uiszczenia opłaty sądowej.