Skarga kasacyjna

ul. Kwiatowa 12, dnia 24.05.2023 r.

Naczelny Sąd Administracyjny

w Warszawie

ul. Boduena 4

00-001 Warszawa

za pośrednictwem:

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Krakowie

ul. Rakowicka 10

31-510 Kraków

Skarżący: Jan Kowalski

ul. Słoneczna 34

30-001 Kraków

reprezentowany przez:

r. pr. Anna Nowak

Kancelaria Radcy Prawnego Anna Nowak

ul. Lipowa 7

30-002 Kraków

II GSK 1234/23

Skarga kasacyjna

Niniejszym, działając w imieniu Jana Kowalskiego, w trybie art. 173 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., zwanej dalej: PostAdmU), zaskarżam postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 15.03.2023 r., II SA/Kr 456/23, w przedmiocie odrzucenia skargi i wnoszę o jego uchylenie, przekazanie sprawy w całości do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucam naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 3 § 1 i 2 PostAdmU oraz art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2650 ze zm.), poprzez odmowę dokonania kontroli działalności administracji publicznej.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 146 § 1 PostAdmU;

2) zasądzenie na rzecz skarżącego od Miasta Kraków kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadnienie

W dniu 10.01.2023 r. Jan Kowalski (zwany dalej skarżącym) złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie (dalej: SKO) wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji SKO z 15.12.2022 r., ustalającej opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. Polna 12, stanowiącej własność Miasta Kraków, obowiązującą od 01.01.2023 r.

Postanowieniem z 20.01.2023 r. SKO zwróciło wniosek jako niedopuszczalny, wobec czego skarżący złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Oddalając wniosek, SKO podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Na ww. postanowienie skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (dalej zwanego: WSA), którą to skargę WSA w dniu 15.03.2023 r. odrzucił jako niedopuszczalną ze względu na fakt, że sprawa nie należała do właściwości sądu administracyjnego.

Odrzucając skargę, WSA wskazał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego nie budzi wątpliwości, że spór o aktualizację opłaty rocznej ma charakter cywilnoprawny. Wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu jest wypowiedzeniem zmieniającym umowę o oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste (w części dotyczącej opłaty rocznej związanej z korzystaniem z tego prawa). Z kolei odmowa przyjęcia zaproponowanej w wypowiedzeniu nowej wysokości opłaty rocznej połączona ze złożeniem wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty nie jest uzasadniona bądź jest uzasadniona w innej wysokości, uruchamia postępowanie przed samorządowym kolegium odwoławczym. Zdaniem WSA, orzeczenie zapadłe w tym postępowaniu nie jest decyzją administracyjną wydaną przez organ władczo rozstrzygający sprawę, z kolei użytkownik wieczysty niezadowolony z orzeczenia kolegium może wnieść w stosownym terminie sprzeciw od tego orzeczenia do sądu powszechnego. W wyniku wniesionego sprzeciwu sprawę aktualizacji opłat przejmuje do rozpoznania sąd powszechny. W ocenie WSA ani orzeczenie, ani jakiekolwiek inne czynności podejmowane przez samorządowe kolegium odwoławcze w tego rodzaju postępowaniu nie mogą podlegać kontroli sądowoadministracyjnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że skoro czynności podejmowane przez SKO w ramach postępowania dotyczącego ustalania wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nie dotyczą sprawy administracyjnej, to zwrócenie przez SKO wniosku skarżącego o stwierdzenie nieważności orzeczenia tego organu nie jest czynnością z zakresu administracji publicznej.

W zaskarżonym postanowieniu WSA wskazał, że ani orzeczenie, ani jakiekolwiek inne czynności podejmowane przez samorządowe kolegium odwoławcze w postępowaniu dotyczącym wypowiedzenia dotychczasowej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu nie mogą podlegać kontroli sądowoadministracyjnej. Tymczasem przedmiotem zaskarżonego w niniejszej sprawie postanowienia nie powinna być kwestia zasadności aktualizacji opłaty rocznej, ale zwrot pisma w trybie art. 66 § 3 KPA, zgodnie z którym, gdy z podania wynika, że właściwy w sprawie jest sąd powszechny, organ, do którego podanie wniesiono, zwraca je wnoszącemu. Zwrot podania następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Z treści wniosku skarżącego nie wynika, by sprawa należała do właściwości sądu powszechnego, ale że wniosek obliguje organ do rozstrzygnięcia kwestii procesowej związanej z ewentualną możliwością wszczęcia postępowania nadzwyczajnego w odniesieniu do orzeczenia o aktualizacji opłaty rocznej. Zdaniem skarżącego postępowanie w kwestii stwierdzenia nieważności w tej sytuacji odrywa się od postępowania głównego, zakończonego orzeczeniem objętym wnioskiem. Wymaga podkreślenia, że przepisy KPA przewidują formę załatwienia sprawy, w sytuacji gdy organ stwierdzi brak możliwości wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności, a mianowicie decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności, która to decyzja podlegałaby także kontroli sądowej.

Należy w tym miejscu wskazać, że − po pierwsze − w przypadku wydania przez organ administracji postanowienia o zwrocie wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia o aktualizacji opłaty rocznej kognicja sądu administracyjnego nie podlega wyłączeniu, postanowienie to bowiem jest niewątpliwie formą działania administracji publicznej podlegającą kontroli sądów administracyjnych, stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 2 PostAdmU. Po drugie zaś ta odrębność podjętego w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia o charakterze procesowym i brak konieczności sięgania do regulacji art. 79 ust. 7 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 344 ze zm.) powodują, że dla skuteczności skargi do sądu administracyjnego konieczne jest spełnienie przesłanek warunkujących jej dopuszczalność, czyli wyczerpanie toku instancji. Jak już wyżej wskazano, zwrot podania następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. W niniejszym postępowaniu organem wydającym postanowienie o zwrocie było SKO, a zatem skarżącemu przysługiwała możliwość złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a nie zażalenia (art. 127 § 3 w zw. z art. 144 KPA). Po rozpatrzeniu tego wniosku przez organ skarżący niewątpliwie był uprawniony do uruchomienia sądowoadministracyjnej kontroli postępowania za pośrednictwem złożenia skargi do sądu administracyjnego, którą to skargę WSA bezpodstawnie odrzucił.

W związku z powyższym wnoszę jak w petitum skargi.

Anna Nowak

radca prawny

(podpis)

Załączniki:

pełnomocnictwo;

potwierdzenie przelewu na rachunek bankowy Sądu;

odpis skargi wraz z załącznikami dla strony przeciwnej.

Niniejszy wzór bazuje na post. NSA z 12.04.2018 r., II GSK 2345/17, LEX.