Skarga kasacyjna

24.05.2024

Wojewódzki Sąd Administracyjnyw Warszawieul. Jasna 2/400-013 Warszawaza pośrednictwem:Samorządowe Kolegium Odwoławczeul. Marszałkowska 100-001 Warszawa

Skarżący: Firma "XYZ" Sp. z o.o.ul. Kwiatowa 1002-001 WarszawaReprezentowany przez:Jan KowalskiRadca PrawnyKancelaria Radcy Prawnego Jan Kowalskiul. Lipowa 500-555 Warszawa

II SA/Wa 1234/24

Skarga kasacyjnaod postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczegow Warszawie z 15.03.2024 (II SA/Wa 4321/23),doręczonego skarżącemu 20.03.2024

Niniejszym, na mocy pełnomocnictwa udzielonego przez spółkę (w aktach sprawy) oraz art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.), zaskarżam w całości postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z 15.03.2024 (II SA/Wa 4321/23). Zaskarżonemu postanowieniu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zarzucam naruszenie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 215 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm., zwanej dalej: o.p.), poprzez umorzenie sprawy i w konsekwencji utrzymanie w obiegu postanowienia uznającego, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie miał prawo wydać postanowienie w sprawie sprostowania po skutecznym wniesieniu odwołania od decyzji i przekazaniu całości akt sprawy wraz z odwołaniem do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

Jednocześnie oświadczam, że Firma "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (zwana dalej: skarżącą) na podstawie art. 182 § 2 p.p.s.a. zrzeka się rozprawy.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie umorzył postępowanie w sprawie ze skargi skarżącej na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 10.02.2024 w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki. Postanowienie to zapadło na podstawie następującego stanu faktycznego: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego wydał decyzję z 15.12.2023, w której określił skarżącej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2022. Odwołanie od powyższej decyzji, zdaniem Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, nie było zasadne. W konsekwencji organ odwoławczy decyzją z 28.01.2024 utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W międzyczasie organ I instancji uznał, że wpisana data wydania decyzji określającej podatek jest błędna, w związku z czym postanowieniem z 10.02.2024 sprostował oczywistą omyłkę, wskazując w uzasadnieniu, że: „na pierwszej stronie przedmiotowej decyzji błędnie wpisano datę jej wydania. Wpisano bowiem 15.12.2023 przy czym należało wpisać 15.11.2023”. Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc o jego uchylenie w całości oraz włączenie wydanego postanowienia wraz z niniejszym zażaleniem do akt sprawy związanej ze złożonym przez skarżącą odwołaniem od przedmiotowej decyzji. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej postanowieniem z 20.02.2024 utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżąca wniosła o uchylenie postanowienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 20.02.2024 w całości, organ z kolei wniósł o oddalenie skargi.

W dniu 15.03.2024 Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. umorzył postępowanie sądowe, wskazując, że przedmiotem skargi było postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej utrzymujące w mocy postanowienie organu I instancji w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki we wskazanej decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 15.11.2023, utrzymanej w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 28.01.2024, w części dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2022.

Zdaniem sądu dokonanie kontroli zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 20.02.2024 stało się niedopuszczalne, ponieważ kontrola zaskarżonego postanowienia sprowadzałaby się do ponownej kontroli elementu decyzji, którym jest data jej wydania. W ocenie sądu nie można ponownie dokonać oceny rozstrzygnięć dotyczących sprostowania daty decyzji będącej już przedmiotem wcześniejszej kontroli sądowej w związku ze złożoną skargą na decyzję ostateczną.

Zgodnie z treścią art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Wydając postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie, sąd uwzględnia okoliczności, które stanowią przeszkodę merytorycznego rozpoznania sprawy. Postanowienie takie, mające z natury charakter deklaratoryjny, nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej, a co za tym idzie – nie jest przeszkodą do ponownego rozpoznania sprawy, jeżeli strona wystąpi ze stosownym żądaniem. Postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe dopiero wtedy, gdy w jego toku wystąpią zdarzenia, w następstwie których przestanie istnieć sprawa sądowoadministracyjna.

Zdaniem skarżącej nie zachodziły przesłanki umorzenia postępowania sądowoadministracyjnego, ponieważ sytuacja bezprzedmiotowości nie wystąpiła. Z bezprzedmiotowością w rozumieniu powyżej powoływanego przepisu mamy do czynienia wówczas, gdy sąd administracyjny został pozbawiony przedmiotu kontroli, np. gdy będąca nim decyzja została wyeliminowana z obrotu prawnego. W związku z tym postępowanie sądowe dotyczące tej decyzji stało się bezprzedmiotowe.

W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju sytuacja nie miała miejsca. Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 20.02.2024, utrzymujące w mocy postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 10.02.2024 w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki w decyzji tego organu z 15.11.2023, nie zostało uchylone żadnym innym aktem administracyjnym. Fakt rozpoznania sprawy w zakresie decyzji merytorycznej dotyczącej zobowiązania skarżącej w podatku dochodowym od osób prawnych nie unicestwia postępowania dotyczącego sprostowania oczywistej omyłki. Takiego skutku nie przewidują przepisy prawa, a kontrola decyzji merytorycznej nie obejmuje swoim zakresem kwestii sprostowania oczywistej omyłki, która rozstrzygana jest w odrębnym postępowaniu. Na postanowienie wydane w trybie art. 215 § 1 o.p. przysługuje zażalenie (art. 215 § 3 o.p.), co otwiera drogę do jego zaskarżenia do sądu administracyjnego. Tylko te postanowienia, na które nie służy zażalenie, zaskarżane są w odwołaniu od decyzji (art. 237 o.p.), a ich kontrola sądowoadministracyjna dokonywana jest w trakcie sądowej kontroli decyzji administracyjnej.

Zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej nadal znajduje się w obrocie prawnym, przy czym, zdaniem skarżącej, w wyniku zaskarżenia powinno podlegać merytorycznej kontroli sądu, wobec czego wnoszę jak na wstępie.

Jan Kowalski

(podpis)

Załączniki:2 odpisy skargi;pełnomocnictwo;dowód uiszczenia 200 zł.