Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

24.08.2024

Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Warszawie

ul. Jasna 2/4

00-013 Warszawa

za pośrednictwem

Dyrektora

Izby Administracji Skarbowej

w Warszawie

ul. Świętokrzyska 12

00-916 Warszawa

Skarżący: Jan Kowalski

ul. Kwiatowa 1

05-800 Pruszków

reprezentowany przez

adwokata Annę Nowak

ul. Marszałkowska 100

00-001 Warszawa

Wartość przedmiotu zaskarżenia: 15000 zł

SKARGA

Działając z upoważnienia skarżącego Jana Kowalskiego, którego pełnomocnictwo załączam, niniejszym, na podstawie art. 50 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z 30.08.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), zaskarżam decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 15.07.2024 r. (doręczoną skarżącemu w dniu 22.07.2024 r.), nr ZAS.4155.1.2024, utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pruszkowie z 15.06.2024 r., nr US.415.1.2024.

Zaskarżonej decyzji zarzucam naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 108 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) w związku z zasadą neutralności podatkowej i zasadą proporcjonalności polegającą na uznaniu, iż w każdym przypadku wystawienia tzw. pustej faktury zachodzi konieczność zapłaty kwoty podatku wskazanej w takiej fakturze, bez względu na to, czy wyeliminowano ryzyko straty we wpływach podatkowych.

W związku z powyższymi zarzutami, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a PostAdmU,

wnoszę o:

1) uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji;

2) w przypadku nieuwzględnienia żądania z pkt 1: uchylenie w całości zaskarżonej decyzji organu II instancji i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ II instancji;

3) zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

Uzasadnienie

1. Strona, w dniu 01.01.2023 r., rozpoczęła działalność gospodarczą pod nazwą "Kwiaciarnia Róża". Natomiast z dniem 31.12.2023 r. strona zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej. Skarżący w ustawowych terminach złożył deklaracje dla podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r. oraz wpłacił wykazany w tych deklaracjach podatek należny.

2. Decyzją z 15.06.2024 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie określił stronie wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów za okres od stycznia 2023 r. do grudnia 2023 r. oraz wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 108 ust. 1 VATU, związanego z wystawieniem przez stronę faktur VAT na rzecz Adama Wiśniewskiego.

3. Podstawą do wydania powyższej decyzji było ustalenie, że faktury te zostały wprowadzone do obrotu prawnego, ujęte i rozliczone w ewidencji podatkowej prowadzonej przez stronę, jak i przez jej kontrahenta. Jednak w ramach przeprowadzonego wobec Adama Wiśniewskiego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur. Prowadzone postępowanie zostało zakończone decyzją z 01.07.2024 r., nr US.416.1.2024, którą orzeczono, iż sporne faktury dokumentują czynności, które faktycznie nie miały miejsca.

4. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, kontrolując rozstrzygnięcie organu podatkowego, błędnie zinterpretował art. 108 ust. 1 VATU, nie dokonując wykładni tej normy w kontekście podstawowych zasad neutralności i zasady proporcjonalności. Artykuł 108 ust. 1 VATU ma charakter sankcyjny, służąc zapobieganiu nadużyciom w systemie VAT. Zgodnie z jego brzmieniem, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Rozwiązanie to stanowi urzeczywistnienie w prawie krajowym normy zawartej w art. 203 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), który stanowi, iż do zapłaty podatku zobowiązana jest każda osoba, która wykaże ten podatek na fakturze. Dokonując wykładni tego przepisu, konieczne jest odwołanie się do zasady neutralności podatku VAT. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wyroku z 15.05.2019 r. (C-123/18, Legalis), zaznaczył, że stosowanie przepisu art. 203 dyrektywy 2006/112/WE nie jest bezwarunkowe, gdyż jest ograniczone zasadą neutralności podatkowej. Zasada neutralności podatkowej powinna być rozumiana wielopłaszczyznowo, dlatego przepisy służące zapewnieniu prawidłowego poboru podatku i zapobieganiu przestępczości podatkowej, takie jak przepis art. 203 dyrektywy 2006/112/WE, jak również ich stosowanie w praktyce nie mogą stać w sprzeczności z zasadą neutralności podatkowej.

5. W kontekście przedstawionej przez Trybunał tezy należy stwierdzić, iż także art. 108 ust. 1 VATU nie może być stosowany bezwarunkowo, lecz powinien być interpretowany zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT. W konsekwencji należy uznać, iż wyeliminowanie zagrożenia powstania jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego powoduje, iż niecelowe jest jego stosowanie. Odmienna wykładnia prawa naruszałaby zasadę neutralności VAT i pozostawałaby w sprzeczności z konstytucyjną zasadą proporcjonalności, która wynika z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP (por. wyr. NSA z 10.10.2023 r., I FSK 1234/23, Legalis).

6. Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż organy podatkowe błędnie zinterpretowały i w konsekwencji błędnie zastosowały art. 108 VATU.

Anna Nowak

adwokat

[podpis]

Załączniki:

1) odpis skargi z załącznikami,

2) odpis pełnomocnictwa,

3) dowód uiszczenia opłaty sądowej,

4) dowód uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.