Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Warszawa, dnia 24.05.2024 r.

Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawieul. Marszałkowska 77/7900-683 Warszawaza pośrednictwem:Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawieul. Jasna 2/400-013 Warszawa

Skarżący: 1. Jan Kowalskiul. Polna 12/402-784 Warszawa2. Anna Kowalskaul. Polna 12/402-784 Warszawareprezentowani przezadw. Maria Nowak,ul. Lipowa 400-123 Warszawa

Skarga

Na podstawie art. 50 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; zwanej dalej: p.p.s.a.) zaskarżamy w całości decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 15.04.2024 r., WA.777.22.2023, utrzymującą w mocy decyzję Starosty Warszawskiego z dnia 15.02.2024 r., SW.444.11.2023, w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu przejścia gruntu wydzielonego pod drogę publiczną na własność Drogopol Sp. z o.o.

Organowi administracji, który wydał zaskarżoną decyzję, zarzucamy:

– naruszenie art. 28 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; zwanej dalej: p.p.s.a.) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez pominięcie skarżących jako stron postępowania;

– naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 134 ust. 1, art. 150 ust. 1 i 2 oraz art. 151 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 344; zwanej dalej: u.g.n.) polegające na ustaleniu wysokości odszkodowania z tytułu przejścia gruntu wydzielonego pod drogę publiczną na własność Drogopol Sp. z o.o., pomimo że organ ten nie dysponował wystarczającymi informacjami do prawidłowego określenia wartości rynkowej nieruchomości, co miało istotny wpływ na wynik sprawy;

– naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, polegające na zebraniu oraz ocenie przez ten organ materiału dowodowego wbrew regułom wynikającym z art. 7, 77 § 1 oraz art. 80 p.p.s.a., w szczególności poprzez zaniechanie oceny zgodności z przepisami prawa opinii biegłego sporządzonej w formie operatu szacunkowego

i wnosimy:

– na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a oraz lit. c p.p.s.a., o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji administracyjnej;

– na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a oraz lit. c w zw. z art. 135 p.p.s.a., o uchylenie w całości poprzedzającej ją decyzji Starosty Warszawskiego z dnia 15.02.2024 r., SW.444.11.2023, i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu organowi;

– na podstawie art. 200 p.p.s.a., o zasądzenie od Wojewody Mazowieckiego na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Stan faktyczny

Starosta Warszawski wszczął postępowanie w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu przejścia działki nr 123/4, położonej w miejscowości Ząbki, na własność Drogopol Sp. z o.o. jako gruntu wydzielonego pod drogę publiczną. Postępowanie to prowadzone było przy udziale Jana Kowalskiego, jako ustalonego przez organ na podstawie danych ewidencji gruntów i budynków właściciela nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego postępowania wydana została decyzja, w której organ I instancji orzekł o odszkodowaniu w kwocie 150 000 zł na rzecz Jana Kowalskiego, opierając się w całości na sporządzonym w sprawie operacie szacunkowym, który nie został jednak poddany weryfikacji. Odwołanie od powyższej decyzji wniósł Jan Kowalski, zarzucając organowi I instancji niewłaściwy sposób ustalenia wysokości odszkodowania. Organ II instancji utrzymał w mocy decyzję Starosty Warszawskiego, nie znajdując podstaw do jej uchylenia.

Uzasadnienie zarzutów skargi

W toku postępowania administracyjnego w niewłaściwy sposób ustalony został krąg podmiotów uprawionych do występowania w charakterze stron postępowania. Przyjęto bowiem, że przymiot strony postępowania przysługuje wyłącznie Janowi Kowalskiemu, gdy tymczasem stronami tego postępowania powinni być również skarżący, jako posiadający w tym postępowaniu interes prawny, wynikający z prawa współwłasności nieruchomości objętej postępowaniem. Orzekające w sprawie organy nie przeprowadziły w tym zakresie żadnych czynności wyjaśniających pozwalających ustalić w sposób prawidłowy zakres podmiotowy postępowania.

W myśl art. 7 p.p.s.a. na organie administracji spoczywa obowiązek dokładnego wyjaśnienia sprawy oraz podjęcia niezbędnych działań zmierzających do prawidłowego ustalenia wartości nieruchomości i należnego za nią odszkodowania. Zgodnie natomiast z przepisami art. 77 § 1 i art. 80 p.p.s.a. organ administracji jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy, a następnie na podstawie całokształtu materiału dowodowego ocenić, czy dana okoliczność została udowodniona. Odszkodowanie jest ściśle związane z utratą prawa własności i stanowić powinno sprawiedliwą rekompensatę za grunty przejęte pod drogi publiczne w wyniku podziału nieruchomości. W postępowaniu administracyjnym w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania najważniejszy dowód w sprawie stanowi operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego. Biegły, sporządzając opinię, związany jest zasadami wynikającymi z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. z 2004 r. nr 207, poz. 2109) oraz standardami zawodowymi (art. 175 ust. 1 u.g.n.). Treść operatu zasadniczo przesądza o treści decyzji kształtującej wysokość odszkodowania przyznanego stronie. Stąd też, ze względu na swoją wagę, opinia biegłego musi zostać poddana wnikliwej ocenie przez organy administracyjne.

Zarówno Starosta Warszawski, jak i Wojewoda Mazowiecki zobowiązani byli przy rozstrzyganiu sprawy do dokonania oceny wiarygodności i wartości dowodowej operatu szacunkowego oraz zbadania, czy sporządzona wycena jest zgodna z przepisami prawa. Tylko opinia spełniająca warunki formalne i oparta na prawidłowych danych dotyczących szacowania nieruchomości stanowić mogła podstawę do ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu przejścia gruntu wydzielonego pod drogę publiczną na własność Drogopol Sp. z o.o. W niniejszej sprawie organy obu instancji zaniechały przeprowadzenia samodzielnej oceny prawidłowości operatu szacunkowego i w konsekwencji błędnie przyjęły, że wycena sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego mogła stanowić podstawę do ustalenia wysokości odszkodowania.

Zgodnie z art. 130 ust. 2 u.g.n. operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego jest wyłączną podstawą ustalenia wartości nieruchomości, jednakże regulacja ta nie zwalnia organu administracji z obowiązku oceny operatu jak każdego dowodu zgromadzonego w sprawie. W myśl art. 80 p.p.s.a. organy administracji publicznej mają prawo swobodnej oceny dowodów, jednakże uznanie opinii biegłego za podstawę ustaleń faktycznych bez uprzedniej weryfikacji tej opinii w oparciu o przesłanki wiedzy – a więc znajomości obowiązujących przepisów, doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania – stanowiło naruszenie art. 7 oraz 77 § 1 p.p.s.a. mające wpływ na wynik sprawy (por. wyr. NSA z dnia 12.01.2012 r., II OSK 1984/11).

W konsekwencji opisanych uchybień proceduralnych organy obu instancji niewłaściwie zastosowały art. 28 p.p.s.a. oraz art. 134 ust. 1, art. 150 ust. 1 i 2 oraz art. 151 ust. 1 u.g.n., adresując wydaną decyzję wyłącznie do jednego ze współwłaścicieli nieruchomości – Jana Kowalskiego oraz uznając przedwcześnie, że dysponują wystarczającą wiedzą na temat wartości rynkowej szacowanej nieruchomości stanowiącej podstawę do ustalenia wysokości należnego odszkodowania.

W tym stanie rzeczy należy uznać, że zaskarżona decyzja narusza cytowane w skardze przepisy, a sama skarga jest konieczna i uzasadniona.

Maria NowakRadca Prawny(podpis)

Załączniki:

1) odpis skargi,2) pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej,3) dowód uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 200 zł (jedna opłata).