Apelacja od wyroku

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 2023-10-27

Jan Kowalski

Firma "ABC" Sp. z o.o.

ul. Słoneczna 23, 02-002 Warszawa

Do

Sąd Apelacyjny w Warszawie

Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

za pośrednictwem

Sąd Okręgowy dla m. st. Warszawy

w Warszawie

Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Powód: Adam Nowak, ul. Polna 45, 03-003 Warszawa

Pozwany: Firma "ABC" Sp. z o.o.

reprezentowany przez adwokata Anna Zielińska

III P 123/23

Wartość przedmiotu zaskarżenia 10 000 zł

Apelacja Pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego dla m. st. Warszawy w Warszawie,

Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 2023-09-20, III P 123/23

W imieniu mojego Mocodawcy Firma "ABC" Sp. z o.o., którego pełnomocnictwo załączam, na podstawie art. 367 § 1 k.p.c., zaskarżam wyżej wskazany wyrok Sądu Okręgowego dla m. st. Warszawy w Warszawie, Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 2023-09-20, III P 123/23, którego odpis wraz z uzasadnieniem doręczono pozwanemu w dniu 2023-10-05, w całości.

Na podstawie art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. zaskarżonemu wyrokowi zarzucam:

mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku naruszenie prawa materialnego poprzez prawidłowe ustalenie stanu faktycznego, że powód godził się na zatrudnienie na podstawie umowy na czas określony 2 lata, a następnie przyjęcie, że zawieranie przez pozwaną spółkę długotrwałych umów o pracę na czas oznaczony jest obejściem art. 251 Kodeksu pracy, sprzeczne z art. 353¹ Kodeksu cywilnego oraz art. 300 Kodeksu pracy oraz jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem umowy na czas określony, podczas gdy prawo dozwala na zawieranie umów na czas określony, nie różnicując okresu, na jaki są zawierane takie umowy, bez względu na społeczno-gospodarcze przeznaczenie umowy na czas określony, jeśli strony stosunku pracy tak postanowią.

Na podstawie art. 368 § 1 pkt 5 k.p.c. wnoszę o:

zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości wraz z zasądzeniem kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego w wysokości ustawowej.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy słusznie ustalił, że strony nawiązały stosunek pracy na czas określony 2 lata z wcześniejszym rozwiązaniem umowy za 1 miesiąc wypowiedzeniem. Ustalenie to jest oparte na korespondencji, jaką prowadziły strony przed nawiązaniem stosunku pracy. W korespondencji powód bezsprzecznie godzi się na taką formę zatrudnienia. Powód wystąpił z niniejszym powództwem, wówczas gdy pozwany rozwiązał stosunek pracy za 1 miesiąc wypowiedzeniem. Należy zauważyć, że Kodeks pracy nie wykluczył swobody kontraktowej stron w zakresie nawiązywania, rozwiązywania i regulowania stosunku pracy.

Naruszenie prawa materialnego w postaci wskazanych w zarzucie apelacyjnym artykułów polega na prawidłowym ustaleniu stanu faktycznego i błędnej wykładni następujących artykułów:

1) art. 25 § 1 Kodeksu pracy, który wyróżnia poszczególne formy regulacji stosunku pracy. Jedną z nich jest umowa na czas określony. Art. 25 Kodeksu pracy nie reguluje, po jakim czasie umowa na czas określony staje się umową na czas nieokreślony. Regulacja art. 25 Kodeksu pracy dotycząca umowy o pracę na czas określony nie przewiduje automatycznego uznania, że po upływie określonego czasu umowa taka staje się umową na czas nieokreślony. Gdyby ustawodawca chciał, aby umowa o pracę na czas określony po upływie pewnego czasu automatycznie zamieniała się w umowę na czas nieokreślony, to by taki przepis znalazł się w Kodeksie pracy;

2) art. 251 Kodeksu pracy przewiduje ograniczenie liczby zawieranych umów o pracę na czas oznaczony. Mianowicie zawarcie przez strony trzeciej umowy o pracę, jeśli strony wcześniej zawarły dwie takie umowy na następujące po sobie okresy, uznaje się jako zawarcie umowy na czas nieokreślony¹;

3) art. 33 Kodeksu pracy², który przewiduje bezwarunkowo przypadek uzgodnienia przez strony możliwości rozwiązania umowy zawartej na czas określony ponad 6 miesięcy za 1 miesiąc wypowiedzeniem;

4) art. 5 Kodeksu cywilnego, który nie dozwala na nadużycie prawa podmiotowego, co jest słuszną zasadą, jednakże nie można mówić o nadużyciu prawa przez pracodawcę, jeśli zawiązuje z pracownikiem stosunek pracy zgodnie z regulacją kodeksową z pełną aprobatą pracownika.

Sąd Okręgowy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego błędnie zastosował wskazane wyżej normy Kodeksu pracy.

Mając powyższe na uwadze, wnoszę jak na wstępie.

______________________(własnoręczny podpis)

Anna ZielińskaAdwokat

Załączniki:

– dowód wniesienia opłaty sądowej, w tym dowód uiszczenia opłaty sądowej od wniosku o doręczenie zaskarżonego wyroku wraz z uzasadnieniem, bowiem opłatę tą zalicza się na poczet opłaty od środka zaskarżenia – art. 96 ust. 1 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,

– odpis apelacji,

– pełnomocnictwo wraz z opłatą skarbową.

¹ Od 22.02.2016 zmianie uległ art. 251 Kodeksu pracy, który obecnie ma brzmienie: „§ 1. Umowę o pracę na czas określony zawiera się na okres nieprzekraczający 33 miesięcy, a łączna liczba zawieranych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać trzech. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do umów o pracę na czas określony zawieranych w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, a także w celu wykonywania pracy przez okres kadencji, jeżeli z wyboru lub powołania na to stanowisko wynika obowiązek pozostawania w dyspozycji pracodawcy przez czas trwania kadencji”.

² Art. 33 Kodeksu pracy został uchylony 22.02.2016.