Odwołanie od orzeczenia Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej

ul. Kwiatowa 12, dnia 20 marca 2023 r.

Jan Kowalski

ul. Polna 23, 00-001 Warszawa

reprezentowany przez adwokata

Anna Nowak

Kancelaria Adwokacka "Lex"

w Krakowie, ul. Lipowa 45

za pośrednictwem

Kancelaria Adwokacka "Ius"

w Warszawie, ul. Słoneczna 10

dot. TKM/123/2023

ODWOŁANIE

od orzeczenia z dnia 15 lutego 2023 r. TKM/123/2023 Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie w przedmiocie ustalenia dla celów odszkodowawczych uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku w wyniku pożaru, do którego doszło w dniu 10 stycznia 2023 r. na ul. Dębowej 1, w bazie wojskowej, w Kabulu (Afganistan), gdzie poszkodowany brał udział w misji stabilizacyjnej Polskiego Kontyngentu Wojskowego na mocy postanowienia Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 grudnia 2022 r. o skierowaniu do służby poza granicami kraju (Rozkaz nr 123/2022), oraz Rozkaz nr 124/2022 z 21 grudnia 2022 r. o przydziale do jednostki (JW 1234) i Rozkaz nr 125/2022 z 22 grudnia 2022 r.;

wnosząc o:

uchylenie zaskarżonego orzeczenia i ustalenie uszczerbku na zdrowiu spowodowanego przedmiotowym wypadkiem w zakresie: oparzenie II stopnia 20%; uraz kręgosłupa 10%; zespół stresu pourazowego 5%.

UZASADNIENIE

Zaskarżone orzeczenie wydane zostało z naruszeniem tak norm prawa procesowego, jak i norm prawa materialnego. Stopień naruszenia przepisów postępowania jest na tyle istotny, że czyni zaskarżone orzeczenie wadliwe w stopniu uzasadniającym rozstrzygnięcie kasacyjne.

Przede wszystkim wskazać należy, że poszkodowany uległ wypadkowi w warunkach bojowych, wypełniając obowiązki służbowe na terenie bazy wojskowej. Pożar i wybuch jest zdecydowanym wstrząsem dla organizmu, a oparzenie II stopnia jest wówczas niewątpliwe. Pozostałe obrażenia również nie pozostają bez wpływu na ocenę uszczerbku na zdrowiu. Skoro więc poszkodowany wykonując swoje obowiązki poza granicami kraju, na mocy postanowienia Ministra Obrony Narodowej oraz w ramach Polskiego Kontyngentu Wojskowego, ulega wypadkowi wskutek pożaru, to sprawa jego winna być szczególnie oceniona. Minister Obrony Narodowej ma prawo oczekiwać, że orzeczenie w przedmiocie ustalenia uszczerbku będzie na tyle jasne i zrozumiałe, że wynikać będzie z niego bezwzględnie, iż słuszny interes strony został zachowany (art. 7 k.p.a.), że wyjaśniono wszelkie okoliczności sprawy i podciągnięto wszelkie możliwe w tej sprawie hipotezy norm prawa materialnego pod ustalony stan faktyczny; a nadto, że uzasadnienie orzeczenia będzie wyczerpujące i przekonywające.

Tymczasem, w przedmiotowej sprawie tak się nie stało. Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie wydała orzeczenie, które nie spełnia wymogu nie tylko uzasadnienia prawnego i faktycznego, po myśli art. 107 § 3 k.p.a., ale nadto nie spełnia jeszcze mocniejszego wymogu: zawarcia "szczegółowego uzasadnienia", do czego obligował ją § 20 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej (Dz.U. 2022 poz. 1234). "Szczegółowe uzasadnienie" nie może bynajmniej polegać jedynie na powołaniu tytułu aktu prawnego; to absolutnie nie wystarcza i stanowi bezsprzecznie naruszenie § 20 pkt 1 cyt. Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Co więcej, Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jako podstawę prawną swojego orzeczenia uczyniła także akt niebędący aktem normatywnym, do którego skarżący dostępu nie miał i nie zna jego treści. Powoływanie się na "ustalenia" w decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej 1234 w Kabulu z dnia 11 stycznia 2023 r., których skarżący nie poznał, stanowi nie tylko naruszenie zasady legalizmu (art. 6 k.p.a.), ale także naruszyło prawo strony do czynnego udziału w postępowaniu na każdym jego etapie (art. 10 § 1 k.p.a.). Skarżący pomija już nadto wady rażącego naruszenia art. 107 § 1 k.p.a.

Jeśli natomiast chodzi o naruszenie norm prawa materialnego, to niewątpliwie mamy do czynienia z naruszeniem § 17 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w zw. z załącznikiem nr 2 do tegoż (Tabela Uszczerbków). Skoro ustalono, że poszkodowany szeregowy doznał oparzenia II stopnia na poziomie 20%, to organ powinien orzec 20% uszczerbek z tego tytułu, czego, z niewyjaśnionych przyczyn, nie uczynił. Co prawda, wskazał lapidarnie o istniejącym wcześniej złamaniu nogi, ale nie określił jego stopnia i z tego powodu zastosowanie znajduje przepis § 17 ust. 2 zdanie ostatnie Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej.

Nie można również skrzywdzić szeregowego narażającego życie na misji stabilizacyjnej poza granicami kraju, w ten sposób, że pozostałe, niewątpliwe urazy kręgosłupa i zespół stresu pourazowego, nie zostaną właściwie ocenione. W tym zakresie Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie naruszyła normę z § 17 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, bowiem winna była pozostałe urazy kwalifikować "według pozycji najbardziej zbliżonej" do tej jaka istnieje w wykazie, ustalając stopień uszczerbku - tutaj oczywiście niższy. Tym samym skarżący obiektywnie oceniając te urazy uznaje, że w stosunku do urazu kręgosłupa zastosowanie znajdzie pozycja "Uraz kręgosłupa szyjnego" z ustaleniem 10% uszczerbku, zaś w stosunku do zespołu stresu pourazowego znajdzie zastosowanie pozycja "Zaburzenia nerwicowe" z 5% uszczerbkiem. Wydaje się, że taka ocena przedmiotowego uszczerbku będzie oceną uczciwą i znajdującą oparcie w obowiązujących ramach prawnych. Mając na uwadze całe zdarzenie, odmowa przyznania właściwego procentu uszczerbku na zdrowiu jest wysoce krzywdząca szeregowego.

Z tych powodów, odwołanie znajduje swoje usprawiedliwienie i wnoszę jak na wstępie.

/- / Jan Kowalski

szeregowy