Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie przedstawienia zagadnienia prawnego

Prawo

administracyjne

Kategoria

postanowienie

Klucze

decyzja administracyjna, interpretacja przepisów, naczelny sąd administracyjny, organ właściwy, postanowienie, rozstrzygnięcie, wycięcie drzew, zagadnienie prawne

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące przedstawienia zagadnienia prawnego jest istotnym procesem w prawie administracyjnym. W treści dokumentu znajdują się ustalenia i argumenty dotyczące omawianego problemu, które są podstawą do podjęcia dalszych działań przez sąd. Dokument ten precyzyjnie określa kwestie prawne i faktyczne, które będą poddane analizie i rozstrzygnięciu.

II GSK 1234/23

POSTANOWIENIE

Dnia 24 maja 2024 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie:

Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Kowalska

Sędziowie NSA: Jan Nowak (spr.), Maria Wiśniewska

Protokolant: Piotr Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Adama Małeckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 marca 2024 r. (IV SA/Kr 123/24) oddalającego skargę Adama Małeckiego na decyzję Przedsiębiorstwo Budowlane "Dom" Sp. z o.o. w Krakowie z dnia 20 stycznia 2024 r. (GD 456/23) w przedmiocie zezwolenia na wycięcie drzewa

postanawia:

1) na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329) przedstawić składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: „czy § 17 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz.U. 221, poz. 1858 ze zm.) mógł stanowić samoistną podstawę wydania decyzji przez zarząd gminy zezwalającej na usunięcie drzew w pasie drogowym czy decyzję w tej sprawie wydaje na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz.U. z 2018 r. 799, poz. 1079 ze zm.), a do spraw wszczętych po dniu 1 stycznia 2012 r. na podstawie art. 47e ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2018 r. 1614, poz. 1029 ze zm.) – wójt, burmistrz, prezydent miasta?”,

2) rozprawę odroczyć.

Anna Kowalska

Jan Nowak

Maria Wiśniewska

Uzasadnienie

Stosownie do art. 15 § 1 pkt 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Naczelny Sąd Administracyjny podejmuje uchwały zawierające rozstrzygnięcie zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości w konkretnej sprawie sądowoadministracyjnej.

Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego powziął istotne wątpliwości co do wykładni § 17 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych. Przepis ten, który miał zastosowanie w niniejszej sprawie, stwierdzał, iż plan wyrębu drzew w pasie drogowym sporządza zarząd drogi w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem przyrody oraz właściwym zarządem gminy, który – w razie uznania konieczności usunięcia określonych drzew – wyda na to zezwolenie.

Wątpliwość wynikająca z analizy przepisu dotyczy więc właściwości organu wydającego zezwolenie na usunięcie drzew. Powoływany przepis bowiem wskazywał na zarząd gminy jako organ właściwy do wydania zezwolenia. Z kolei art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, a do spraw wszczętych po dniu 1 stycznia 2012 r. – art. 47e ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, stwierdzał, że usunięcie drzew i krzewów z terenu nieruchomości mogło nastąpić za zezwoleniem wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Wątpliwości składu orzekającego zatem dotyczą charakteru powołanego przepisu rozporządzenia. Jego sformułowanie może wskazywać, iż było to lex specialis w stosunku do art. 48 ust. 2 ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska, a do spraw wszczętych po dniu 1 stycznia 2012 r. – do art. 47e ust. 1 ustawy o ochronie przyrody, gdyż dotyczył wyłącznie zezwoleń na usunięcie drzew i krzewów w pasie drogowym, określając odmienną właściwość rzeczową organu. Jednakże przepis ten tak właśnie rozumiany stoi – w ocenie Sądu – w jawnej sprzeczności z konstytucyjną zasadą nakładania na organy samorządu obowiązków w drodze ustawowej. W ocenie Sądu wydaje się także, iż upoważnienie ustawowe zawarte w art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (wówczas – Dz. U. z 2007 r. poz. 190) zostało w tym przypadku przekroczone. Dlatego istnieje potrzeba rozstrzygnięcia przedstawionych wątpliwości.

W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny przedstawił zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości – na podstawie art. 187 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329) – do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów.

Anna Kowalska

Jan Nowak

Maria Wiśniewska

Omawiane postanowienie jest rezultatem analizy prawniczej i stanowi ważny etap postępowania przed organem sądowym. Podsumowuje istotne kwestie i decyzje prawne dotyczące przedstawionego zagadnienia. Warto zwrócić uwagę na argumenty zawarte w dokumencie oraz ich znaczenie dla dalszego toku postępowania administracyjnego.