Postanowienie w sprawie sporu kompetencyjnego

I OSK 777/23

POSTANOWIENIE

Dnia 24 maja 2024 r.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie:

Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kowalski

Sędziowie NSA: Anna Nowak (spr.), Piotr Wiśniewski

Protokolant: Maria Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej wniosku Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego międzyDyrektorem Izby Administracji Skarbowej w Warszawie a Prezydentem Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocielokalizacji ośrodka gier

postanawia

oddalić wniosek.

Jan Kowalski

Anna Nowak

Piotr Wiśniewski

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 15 marca 2024 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawiewniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, pomiędzy nim a Prezydentem Miasta StołecznegoWarszawy, dotyczącego wydania zaświadczenia potwierdzającego fakt, że lokal użytkowy przyul. Marszałkowskiej 123 w Warszawie spełnia wymogi ustawowe do urządzania w nim gier, wszczególności, jest oddalony co najmniej 100 m od szkół, placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczych oraz kultu religijnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 6 k.p.a. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego(Dz. U. z 2023 r. poz. 1234) – dalej k.p.a. – organy administracji publicznej zobowiązane są zurzędu do przestrzegania swej właściwości rzeczowej i miejscowej. Właściwość organu topojęcie, które oznacza przewidzianą w przepisach prawa kompetencję do rozstrzygania wtrybie postępowania administracyjnego określonej kategorii spraw. W sytuacji, gdy dwaorgany przyjmują lub wyłączają swoją kompetencję do rozstrzygnięcia tej samej,indywidualnej sprawy, zachodzi między nimi spór kompetencyjny. Stosownie do art. 171 ust.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze sprost. izm.) spory kompetencyjne między organami samorządu terytorialnego i administracjirządowej rozstrzygają sądy administracyjne. Regulację taką zawierają również art. 15 § 1k.p.a. oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329) – dalej p.p.s.a. – które stanowią, że sądyadministracyjne rozstrzygają spory kompetencyjne między organami jednostek samorząduterytorialnego a organami administracji rządowej. W art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. prawodawcawskazał, że właściwym do rozpoznawania sporów kompetencyjnych określonych w art. 3p.p.s.a. jest Naczelny Sąd Administracyjny. Z przepisu art. 3 § 2 p.p.s.a. wynika, że istotarozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego polega na tym, że sąd w drodze postanowieniawskazuje jeden z organów występujących w sporze, jako właściwy do rozpoznaniakonkretnej, określonej we wniosku sprawy. Aby takie rozstrzygnięcie było możliwe, spórmiędzy organami dotyczyć musi konkretnej sprawy, która na podstawie obowiązujących wodpowiednim zakresie przepisów prawa materialnego może być załatwiona przez organadministracji w sposób określony we wniosku. W tym sensie musi być realny.

W sprawie będącej przedmiotem rozpatrzenia wniosek oparto na błędnym założeniu.Przyjęto bowiem, że odległość punktu gier od wskazanych obiektów powinna byćstwierdzona w formie zaświadczenia. Tymczasem żaden przepis ustawy wymogu takiego nieprzewiduje. Przewidziano natomiast obowiązek przedstawienia przez wnioskodawcę opisuusytuowania geograficznego budynku lub miejsca, w którym ma być ulokowany ośrodek gier,jak również obowiązek przedstawienia opinii rady gminy o lokalizacji ośrodka gier. Międzyinnymi te dokumenty mogą stanowić podstawę do dokonania przez organ uprawniony dowydawania zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskichwygranych oceny, czy spełniony został omawiany warunek ustawowy.

Spór o to, który organ ma wydać zaświadczenie, w sytuacji, gdy tak, jak w rozpatrywanejsprawie, obowiązek wydania zaświadczenia nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawamaterialnego, nie jest zatem realny i nie ma podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia tegosporu.

W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji, na podstawieart. 15 w zw. z art. 3 § 2 i art. 14 p.p.s.a.

Jan Kowalski

Anna Nowak