Postanowienie WSA

Prawo

administracyjne

Kategoria

postanowienie

Klucze

gmina, legitymacja, nadzorcze, odrzucenie, postanowienie, prawo administracyjne, prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, samorząd, skarga, uchwała, wsa

Postanowienie WSA to dokument zawierający decyzję lub ustalenie podjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w określonej sprawie. Może dotyczyć m.in. zasadności skargi administracyjnej, nałożenia kary lub zwolnienia z odpowiedzialności. W uzasadnionych przypadkach postanowienie może być poddane dalszej kontroli w postępowaniu odwoławczym.

II SA/Wr 123/23 dnia 24.05.2023

POSTANOWIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Nowak

po rozpoznaniu w dniu 24.05.2023

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi Jana Kowalskiego

na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego

z dnia 12.04.2023, NK-I.4131.1.2023

w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Karpaczu z dnia 28.03.2023 Nr XVII/123/2023 w sprawie wyrażenia zgody na przejęcie na rzecz Gminy Karpacz drogi leśnej

postanawia:

odrzucić skargę.

Jan Kowalski (podpis sędziego)

UZASADNIENIE

Maria Zielińska - Radna Gminy Karpacz wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, skargę zatytułowaną "wniosek" na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 12.04.2023, NK-I.4131.1.2023 stwierdzające nieważność uchwały Nr XVII/123/2023 Rady Miejskiej w Karpaczu z dnia 28.03.2023 w sprawie wyrażenia zgody przez Radę Gminy Karpacz na przejęcie na rzecz Gminy Karpacz istniejącej drogi leśnej pokrytej nawierzchnią asfaltową, położonej na obszarze oddziałów leśnych oznaczonych: 123a, 123b, 124c. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że Maria Zielińska nie mogła skutecznie wnieść skargi na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego, gdyż nie jest stroną postępowania sądowo-administracyjnego w rozumieniu przepisów ustawy o samorządzie gminnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy). Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 1 w zw. z § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329, dalej p.p.s.a.). Przed przystąpieniem do rozpoznania niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należało jednak zbadać, czy skarga została wniesiona przez podmiot legitymujący się interesem prawnym do jej złożenia i czy spełnia wymogi formalne. Wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego oparte jest na zasadzie skargowości. Postępowanie to może być wszczęte jedynie na żądanie pochodzące od legitymowanego podmiotu. W myśl art. 50 p.p.s.a., uprawnionym do wystąpienia ze skargą jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Z powyższego wynika, iż legitymację do złożenia skargi oparto, co do zasady, na kryterium interesu prawnego. Oznacza to, że skarżący musi mieć interes prawny w przeprowadzeniu sądowej kontroli zgodności z prawem konkretnego aktu lub czynności organu administracji publicznej, oparty na normach administracyjnego prawa materialnego, a nawet - jak się również przyjmuje - na normach procesowych czy ustrojowych (tak np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15.03.2022, II OSK 1234/21, LEX 1234567). Przechodząc na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdza, że skarga Marii Zielińskiej podlega odrzuceniu jako wniesiona przez podmiot, który nie ma legitymacji skargowej w tej sprawie. Zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559, dalej u.s.g.). rozstrzygnięcia organu nadzorczego dotyczące gminy, w tym rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 96 ust. 2 i art. 97 ust. 1, a także stanowisko zajęte w trybie art. 89, podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem w terminie 30 dni od dnia ich doręczenia (ust. 1). Do złożenia skargi uprawniona jest gmina lub związek międzygminny, których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone. Podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu, który podjął uchwałę lub zarządzenie albo którego dotyczy rozstrzygnięcie nadzorcze (ust. 3). Dalej z art. 98 ust. 3a u.s.g wynika, że do złożenia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego, dotyczące uchwały rady gminy, doręczone po upływie kadencji rady, uprawniona jest rada gminy następnej kadencji w terminie 30 dni od dnia wyboru przewodniczącego rady. Z brzmienia powołanego wyżej przepisu wynika, że uprawnionymi podmiotami do wniesienia skargi na akty nadzoru wojewody są wyłącznie: gmina i związek międzygminny - na zasadach określonych w art. 98 ustawy o samorządzie gminnym, skarga na rozstrzygnięcie nadzorcze nie przysługuje natomiast osobom fizycznym. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd stwierdza, że skarżąca nie miała legitymacji do zaskarżenia rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Dolnośląskiego. Z tych też przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał skargę za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - skargę odrzucił.

Anna Nowak (podpis sędziego)

Podsumowując, Postanowienie WSA stanowi ostateczną decyzję w danej sprawie administracyjnej, której strony muszą się podporządkować. Jest ważnym dokumentem stwierdzającym stan faktyczny oraz prawny, a także określającym prawa i obowiązki stron postępowania.