Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego

Warszawa, dnia 20 marca 2023 r.

Naczelny Sąd Administracyjnyw Warszawieul. Świętokrzyska 1800-950 Warszawa

Wnoszący skargę o stwierdzenieniezgodnościz prawem wyroku NaczelnegoSądu Administracyjnego: Elektro-Tech Sp. z o.o.ul. Grzybowska 6700-844 Warszawareprezentowana przez adwokataJan KowalskiKancelaria Adwokacka Kowalski i Wspólnicy01/2023ul. Marszałkowska 10000-001 Warszawa

Organ: Izba Administracji Skarbowejul. Jagiellońska 2a03-719 Warszawa

II GSK 1234/23

SKARGAo stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego zdnia 15 lutego 2023 r. – II GSK 4321/22

Na podstawie art. 285a § 3 w zw. z art. 285f § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo opostępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) – dalej p.p.s.a.,działając w imieniu Elektro-Tech Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, zaskarżam w całościwyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2023 r. (II GSK 4321/22).

Na podstawie art. 285e § 1 pkt 2 i 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi zarzucam zaskarżonemu wyrokowi rażące naruszenie przepisów części IIsekcji VI działu 27 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawienomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.Urz. WEL 256 z 07.09.1987, s. 1 ze zm.); art. 220 oraz 221 ust. 1 lit. b w zw. z art. 222 ust. 2 lit. b dyrektywyRady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisówramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej(Dz.Urz. WE L 283 z 31.10.2003, s. 51, ze zm., dalej: dyrektywa energetyczna) poprzez ichcałkowite pominięcie i niezastosowanie w sprawie oraz art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobówobjętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.WE L 76 z 23.03.1992, s. 1, ze zm.).

Stosownie do art. 285e § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi wskazuję powstanie szkody w majątku skarżącej Spółki w orientacyjnejwysokości 100 000 zł i uprawdopodabniam jej powstanie bezpośrednimzwiązkiem z wykonaniem decyzji administracyjnych kwestionowanych w postępowaniusądowoadministracyjnym, którego dotyczy powołany na wstępie wyrok Naczelnego SąduAdministracyjnego objęty niniejszą skargą.

Stosownie do art. 285f § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądamiadministracyjnymi wnoszę o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego wyroku wcałości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2023 r., I SA/Wa 123/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Elektro-Tech Sp. z o.o. w Warszawie na decyzjęIzby Administracji Skarbowej z dnia 15 grudnia 2022 r., 12345/22, w przedmiocie podatkuakcyzowego i podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny powołanym na wstępie wyrokiem oddalił skargękasacyjną Spółki wniesioną od kwestionowanego wyroku Sądu pierwszej instancji. Sądodwoławczy przyjął, że w dniu 5 stycznia 2023 r. w Porcie Gdańsk objęty zostałprocedurą dopuszczenia do obrotu sprowadzony przez Spółkę towar w postaci oleju smarowego,z przeznaczeniem do innych celów niż opałowe, o zawartości siarkinieprzekraczającej 0,1% masy. Towar został zaklasyfikowany do kodu CN 27101985 i stosowniedo § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawiezwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2013 r. poz. 1746 ze zm.) nie został objętyzwolnieniem od akcyzy. W ocenie organów celnych zgłoszenie celne oraz dołączone do niegodokumenty, w tym raport kontrolny i certyfikat, spełniały wymagania prawa celnego, tj. art.62 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającegoWspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. WE L 302 z 19.10.1992, s. 1, ze zm.) oraz § 5rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie szczegółowych wymogów,jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz.U. z 2008 r. poz. 1663 ze zm.). Parametryfizyczne i chemiczne importowanego oleju nie były sporne, a zatem organ celny przyjął je inie kwestionował, a kwota cła obliczona została z zastosowaniem 2%konwencyjnej stawki celnej.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie nie mogła mieć zastosowaniazerowa stawka podatku akcyzowego, bo importowany towar nie jest objęty poz. 5 załącznikanr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie obniżenia stawekpodatku akcyzowego (Dz.U. z 2013 r. poz. 1465 ze zm.), natomiast zgodnie z kodem CNzadeklarowanym w zgłoszeniu należy go zaliczyć do pozycji 12 załącznika.

Powoływany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego został wydany z naruszeniemprzepisów prawa materialnego poprzez niezastosowanie pozycji 8 załącznika II dorozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie obniżenia stawek podatkuakcyzowego w zw. z rozporządzeniem nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej istatystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej – część II, sekcja VI, dział 27 taryfy,oraz uznanie, że zgłoszony towar o kodzie CN 27101985, wbrew deklaracji zawartej wzgłoszeniu celnym i bez wniosku skarżącego, mógł zostać zaklasyfikowany w postępowaniupodatkowym do kodu 27101990, co wynika z błędnej wykładni art. 220 ust. 1 lit. a oraz ust. 2rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny.

Kwestionowany wyrok narusza również art. 220 oraz 221 ust. 1 lit. b w zw. z art. 222 ust. 2 lit. bdyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisówramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznejpoprzez ich całkowite pominięcie i niezastosowanie w sprawie, a także art. 4 ust. 1 dyrektywyRady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobówobjętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.WE L 76 z 23.03.1992, s. 1, ze zm., dyrektywa horyzontalna) poprzez przyjęcie, że importtowaru o powoływanym kodzie CN – jako olej smarowy wykorzystywany do celówinnych niż opałowe i napędowe, o zawartości siarki nieprzekraczającej 0,1% masy – podlegaopodatkowaniu podatkiem akcyzowym na zasadach właściwych dla wyrobów akcyzowychzharmonizowanych. Właściwa wykładnia powoływanych przepisów wspólnotowych powinna– w ocenie Spółki – prowadzić do wniosku, że produkty energetyczne wykorzystywane nacele inne niż opałowe i napędowe, takie jak olej o powoływanym kodzie CN, nie mogąstanowić przedmiotu opodatkowania zharmonizowanym podatkiem akcyzowym. Wkonsekwencji błędne było zastosowanie do importu towaru – określanego jako olej smarowy wykorzystywany do celów innych niż opałowe i grzewcze, o zawartości siarkinieprzekraczającej 0,1% masy – przepisów regulujących opodatkowanie podatkiemakcyzowym wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. Właściwa ocena stanu faktycznego(importu takiego właśnie towaru) i prawidłowa wykładnia przytoczonych przepisów powinnadoprowadzić do wyłączenia przedmiotowego towaru spod zharmonizowanego systemuopodatkowania podatkiem akcyzowym.

W ocenie Spółki nie można się zgodzić z wynikającą z kwestionowanego orzeczeniatezą, że importowany przez nią towar o podanym kodzie CN, wykorzystywany w celachinnych niż opałowe i napędowe, jest produktem energetycznym podlegającym opodatkowaniupodatkiem akcyzowym według zasad zharmonizowanych na poziomie wspólnotowym, wefekcie czego podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów prawa krajowego na zasadachwłaściwych dla wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Artykuł 221 ust. 1 lit. b dyrektywy energetycznej określa, co prawda, iż do celów tejdyrektywy termin „produkty energetyczne” stosuje się do produktów objętychwyszczególnionymi tam kodami i wykazany w zgłoszeniu celnym w rozpatrywanej sprawietowar mieści się w tej definicji, jednak zgodnie z pkt 12 preambuły dyrektywy energetycznejprodukty energetyczne powinny stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy sąwykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie zistotą systemu podatkowego, z ram tych wyłączone jest wykorzystywanie produktówenergetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych niejako paliw. Z postanowień preambuły wynika zatem, że u podstaw obowiązywania dyrektywyenergetycznej leży idea ujednolicenia systemu opodatkowania produktów energetycznychwykorzystywanych na cele grzewcze lub napędowe. Takie założenie jest realizowane poprzeznormę wynikającą z art. 2 ust. 2 dyrektywy energetycznej. Zgodnie z tym przepisemdyrektywa ta nie ma zastosowania do produktów energetycznych wykorzystywanych docelów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania. Wykładnia powoływanegoprzepisu prowadzi zatem do wniosku, że produkty energetyczne wykorzystywane na cele inneniż opałowe lub napędowe nie są objęte zharmonizowanym systemem podatku akcyzowego.

W świetle art. 4 ust. 1 dyrektywy horyzontalnej państwa członkowskie zachowują prawodo wprowadzenia lub utrzymania podatków na wyroby inne niż te wymienione w ust. 1, podwarunkiem jednak, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych zprzekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi. Trzeba jednakpodkreślić, że przepis ten nie może stanowić podstawy prawnej dla takiej wykładni art. 7 ust.1 pkt 1, art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 9 ust. 1 pkt 1 i art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. opodatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. poz. 108) , która będzie pozostawać w sprzeczności zart. 2 ust. 2 dyrektywy energetycznej i tym samym naruszać zasadę pierwszeństwa prawawspólnotowego nad krajowym porządkiem prawnym. Wykładnia art. 4 ust. 1 dyrektywyhoryzontalnej i art. 2 ust. 2 dyrektywy energetycznej prowadzi – zdaniem Spółki – downiosku, że produkty energetyczne wykorzystywane na cele inne niż opałowe i napędowemogą być przedmiotem opodatkowania, jednakże opodatkowanie to nie może przybraćpostaci zharmonizowanego podatku akcyzowego. Oznacza to, że takie produkty energetycznemogą być przedmiotem opodatkowania innym podatkiem konsumpcyjnym, w tym równieżniezharmonizowanym podatkiem akcyzowym.

Zastosowane w rozpatrywanej sprawie przepisy krajowe włączyły wspomniane produktyenergetyczne do przedmiotu opodatkowania zharmonizowanym podatkiem akcyzowym znaruszeniem art. 4 ust. 1 dyrektywy horyzontalnej i art. 2 ust. 2 dyrektywy energetycznej.Stanowi to zatem naruszenie europejskiego porządku prawnego. Wniosek taki znajdujepotwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 10 lipca 2008 r. wsprawach C-374/07, Komisja v. Włochy,C-375/07, dotyczącym włoskiego dekretu z mocą ustawy nr 578, który ustanawiał –obok klasycznego systemu zharmonizowanej akcyzy – inny podatek konsumpcyjny,obciążający oleje smarowe wykorzystywane do celów innych niż napędowe i grzewcze. Toorzeczenie TSUE pozostaje w zgodzie ze stanowiskiem Spółki, iżdyrektywa energetyczna nie stoi na przeszkodzie stosowaniu takich przepisów krajowych,które przewidywałyby pobieranie podatku konsumpcyjnego od produktów energetycznychwykorzystywanych na cele inne niż opałowe i napędowe, jednakże podatku innego niżzharmonizowany podatek akcyzowy. Powoływane orzeczenie TSUE niemoże być podstawą do rozstrzygnięcia sprawy Spółki z tego względu, że polski ustawodawcanie ustanowił, tak jak to uczynił ustawodawca włoski, odrębnych przepisów regulującychopodatkowanie produktów energetycznych wyłączonych spod ujednoliconego systemuakcyzy.

Na skutek kwestionowanego wyroku NSA Spółka poniosła szkodę (Spółka poniosła szkodę w wysokości 100 000 zł tytułem zapłaconego podatku akcyzowego. Szkoda ta pozostaje w bezpośrednim związku z kwestionowanym orzeczeniem, gdyż w przypadku jego zmiany Spółka zostałaby zwolniona z obowiązku uiszczenia podatku).

W tym stanie rzeczy skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem powołanego nawstępie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego jest zasadna i konieczna.

Jan Kowalskiadwokat