Sprzeciw od decyzji

Warszawa, dnia 20.03.2023

DoWojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Warszawieul. Jasna 2/400-013 Warszawa

za pośrednictwem: Kancelaria Radcy Prawnego "Lex"ul. Nowogrodzka 12/1400-511 Warszawa

Skarżący: Jan Kowalskiul. Kwiatowa 502-567 Warszawareprezentowany przez radcę prawnegoAnna Nowakul. Mokotowska 45/4700-641 Warszawa

Organ: Urząd Miasta Stołecznego Warszawy

SPRZECIWod decyzji Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 15.02.2023, nr WA.II.6743/2022

Na podstawie art. 64a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) wnoszę sprzeciw od decyzji Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy dnia 15.02.2023, nr WA.II.6743/2022 uchylającej decyzję Urzędu Dzielnicy Mokotów z dnia 15.12.2022, nr UD.MOK.1234/2022 w całości i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, zaskarżając ww. decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucam naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735) przez bezpodstawne uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia temu organowi, pomimo braku przesłanek do zastosowania powołanego przepisu, bowiem decyzja organu pierwszej instancji nie była obarczona uchybieniami wytkniętymi przez organ odwoławczy.

Mając na względzie wskazane zarzuty, wnoszę o:

1) uchylenie w całości zaskarżonej decyzji,

2) zasądzenie kosztów postępowania na rzecz skarżącego, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Urząd Miasta Stołecznego Warszawy, po rozpatrzeniu odwołania Marii Zielińskiej od decyzji Urzędu Dzielnicy Mokotów z dnia 15.12.2022 orzekającej o podpadaniu bliżej określonych w niej działek pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1944 r. Nr 4, poz. 17 ze zm.) – dalej dekret – uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy, jeden z następców prawnych Stefana Wiśniewskiego wystąpił o stwierdzenie, że majątek ziemski „Złota Niwa” nie podlegał pod działanie dekretu. Urząd Dzielnicy Mokotów uznał, że wspomniany majątek wchodził w skład nieruchomości, której powierzchnia użytków rolnych nie przekraczała 50 hektarów. Uchylając tę decyzję, organ drugiej instancji stwierdził, że postępowanie prowadzone jest na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 18 września 1944 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. Nr 5, poz. 22 ze zm.) – dalej rozporządzenie, które nadal stanowi podstawę do orzekania w sprawach o podpadaniu nieruchomości pod działanie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej. W ocenie organu, dla ustalenia powierzchni nieruchomości podlegającej przejęciu konieczne jest zsumowanie powierzchni nieruchomości stanowiących własność jednej osoby. Tymczasem organ pierwszej instancji nie wyjaśnił, czy Stefan Wiśniewski posiadał inne jeszcze nieruchomości, oprócz wspomnianego wyżej majątku ziemskiego. Z akt sprawy wynika natomiast, że był on współwłaścicielem innego majątku oraz nieruchomości położonej na terenie obecnej gminy Konstancin-Jeziorna. Tym samym, w ocenie organu drugiej instancji, doszło do naruszenia art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., a zakres konieczny do wyjaśnienia ma wpływ na rozstrzygnięcie. Spełnione zostały zatem przesłanki do wydania decyzji kasatoryjnej z art. 138 § 2 k.p.a.

Zdaniem skarżącego, organ drugiej instancji wadliwie wydał decyzję kasatoryjną na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., bowiem podnoszone przez siebie wątpliwości mógł wyeliminować, przeprowadzając uzupełniające postępowanie dowodowe w trybie art. 136 k.p.a. W szczególności nieprawidłowy jest pogląd organu drugiej instancji, wedle którego w sprawie należy zsumować powierzchnię wszystkich nieruchomości Stefana Wiśniewskiego. Pogląd ten jest sprzeczny z § 6 rozporządzenia, zgodnie z którym strona ubiegająca się o uznanie, że dana nieruchomość jest wyłączona spod działania postanowień zawartych w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu, powinna przedłożyć dowody stwierdzające dokładny obszar tej nieruchomości z wyszczególnieniem użytków każdego rodzaju. Użyte zatem w tym przepisie sformułowania „dana nieruchomość” oraz „tej nieruchomości” wyraźnie wskazują, że przedmiotem postępowania prowadzonego na podstawie ww. rozporządzenia powinno być badanie objętej wnioskiem danej, konkretnej nieruchomości będącej odrębnym przedmiotem własności Stefana Wiśniewskiego, a nie wszystkich jego nieruchomości.

Z tych przyczyn, brak było podstaw do wydania, na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., zaskarżonej decyzji kasatoryjnej. Organ pierwszej instancji prawidłowo bowiem przeprowadził postępowanie dowodowe, dokonując jedynie oceny, czy ta konkretna nieruchomość Stefana Wiśniewskiego, a nie wszystkie inne jego nieruchomości stanowiące odrębną własność, była wyłączona spod działania dekretu. Twierdzenie zatem organu odwoławczego o naruszeniu przez organ pierwszej instancji art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach faktycznych sprawy.

W tej sytuacji złożenie niniejszego sprzeciwu jest zasadne i konieczne.

Anna Nowakradca prawny

Załączniki:

1) odpis sprzeciwu,

2) pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej,

3) dowód uiszczenia wpisu od sprzeciwu.