Zasady oznakowania poziomego elementów dróg
- Prawo
budowlane
- Kategoria
instrukcja
- Klucze
bezpieczeństwo drogowe, drogi dla rowerów, oznakowanie odcinków prostych, oznakowanie poziome dróg, oznakowanie łuków poziomych i pionowych, pasy ruchu, przejazdy kolejowe, przejścia dla pieszych, przystanki komunikacji zbiorowej, zasady organizacji ruchu
Dokument 'Zasady oznakowania poziomego elementów dróg' zawiera wszystkie niezbędne informacje dotyczące sposobów oznakowania poziomego na drogach. Omawia różne rodzaje znaków poziomych, kolorystykę i zasady ich umieszczania. Wskazuje również na istotność prawidłowego oznakowania dla zapewnienia bezpieczeństwa na drodze.
7. Znakowanie niektórych elementów dróg
7.1. Zasady ogólne
W niniejszym rozdziale określono szczegółowe zasady oznakowania następujących elementów dróg:
– odcinków prostych pomiędzy skrzyżowaniami,
– łuków poziomych,
– łuków pionowych wypukłych,
– miejsc zmiany szerokości jezdni,
– wlotów na skrzyżowania,
– pasów włączeń, wyłączeń i przeplatania,
– przejść dla pieszych,
– pasów ruchu dla autobusów,
– przystanków komunikacji zbiorowej,
– dróg dla rowerów, dróg dla pieszych i rowerów, pasów ruchu dla rowerów, śluz dla rowerów i przejazdów dla rowerzystów,
– przejazdów kolejowych.
Na odcinkach prostych między skrzyżowaniami stosuje się oznakowanie prowadzące ruch poprzez wyznaczenie pasów ruchu i oddzielenie od jezdni pasa dzielącego, pobocza lub pasa awaryjnego.
Na łukach poziomych i pionowych wypukłych jezdni dwukierunkowych dwupasowych zasadniczym oznakowaniem jest wyznaczenie pasów ruchu liniami wskazującymi odcinki o dostatecznej i niedostatecznej widoczności.
W miejscach zmiany szerokości jezdni zastosowane oznakowanie wskazujące zamknięte lub zanikające pasy ruchu powinno sprowadzać jadących na pas ruchu, po którym mogą kontynuować jazdę, preferując w miarę możliwości kontynuację ruchu po prawym pasie.
Na wlotach na skrzyżowania oddziela się przeciwne kierunki ruchu, pasy ruchu, wskazuje dozwolone kierunki jazdy, wyznacza miejsca zatrzymania pojazdów oraz miejsca przejść dla pieszych i przejazdów dla rowerzystów.
Na pasach włączania i wyłączania umieszcza się znaki prowadzące kierowców po właściwych torach jazdy, wskazując obowiązujące kierunki jazdy.
Przejścia dla pieszych i przejazdy dla rowerzystów wyznacza się na jezdniach zależnie od występujących potrzeb i przyjętych zasad organizacji ruchu.
Pasy ruchu dla autobusów oddziela się od pozostałej części jezdni, wskazując przeznaczenie tych pasów oraz miejsca, w których należy je opuścić lub można przez nie przejeżdżać.
Na przejazdach kolejowych wyznacza się pasy ruchu oraz wskazuje miejsca zatrzymania pojazdów.
7.2. Odcinki proste między skrzyżowaniami
Do oznakowania odcinków prostych między skrzyżowaniami stosuje się linie segregacyjne i krawędziowe.
Podział jezdni na pasy ruchu zależy od szerokości jezdni, funkcji drogi oraz natężenia ruchu pojazdów i może być różny na różnych odcinkach drogi.
O ile to możliwe, szerokości pasów ruchu powinny odpowiadać wartościom zalecanym dla danego rodzaju drogi, określonym w tabeli 7.
Podstawowy podział jezdni na pasy ruchu, bez uwzględnienia pasów postojowych, awaryjnych lub poboczy określono w tabeli 8.
Tabela 8. Podział jezdni na pasy ruchu w zależności od szerokości jezdni
Liczba pasów ruchu | Szerokość jezdni s [m] bez krawężników | Szerokość jezdni s [m] z krawężnikami
nie wyznacza się | s < 5.5 m | s < 6.0 m
1 | 5.5 m ≤ s < 7.5 m | 6.0 m ≤ s < 8.0 m
2 | 7.5 m ≤ s < 10.5 m | 8.0 m ≤ s < 11.0 m
3 | 10.5 m ≤ s < 13.5 m | 11.0 m ≤ s < 14.0 m
więcej niż 3 | 13.5 m ≤ s | 14.0 m ≤ s
Dopuszcza się inny niż określony w tabeli 8 podział jezdni na pasy ruchu pod warunkiem zachowania określonych w tabeli 9 szerokości pasów ruchu, w zależności od lokalnych potrzeb i warunków ruchu, np. na jezdni z krawężnikami istnieje zapotrzebowanie na postój pojazdów, a warunki ruchu umożliwiają wydzielenie pasa postojowego.
Kreski linii przerywanych wyznaczających poszczególne pasy ruchu powinny zaczynać się i kończyć w tych samych przekrojach jezdni.
Przykłady oznakowania jezdni na prostych odcinkach dróg między skrzyżowaniami pokazano na rysunkach od 1 do 6, a mianowicie:
– jezdni jednokierunkowej o szerokości mniejszej od 5.5 m (rys. 1),
– jezdni dwukierunkowej dwupasowej (rys. 2),
– jezdni jednokierunkowej dwupasowej (rys. 3),
– jezdni dwukierunkowej trzypasowej (rys. 4),
– jezdni jednokierunkowej trzypasowej (rys. 5),
– jezdni dwukierunkowej czteropasowej (rys. 6).
Rys. 1. Oznakowanie jezdni jednokierunkowej bez krawężników o szerokości mniejszej od 5.5 m
Rys. 2. Oznakowanie jezdni dwukierunkowej dwupasowej:
a) z liniami krawędziowymi (pobocze ziemne)
b) z krawężnikami
c) z krawężnikami i pasem postojowym
Rys. 3. Oznakowanie jezdni jednokierunkowej dwupasowej:
a) z liniami krawędziowymi i poboczem twardym
b) z krawężnikami
c) z krawężnikami i pasem postojowym
Rys. 4. Oznakowanie jezdni dwukierunkowej trzypasowej:
a) z liniami krawędziowymi i poboczem twardym (opaska)
b) z krawężnikami
Rys. 5. Oznakowanie jezdni jednokierunkowej trzypasowej:
a) z liniami krawędziowymi
b) z krawężnikami
c) z krawężnikiem jednostronnym
Dodatkowe pasy ruchu powinny występować po prawej stronie zasadniczego pasa ruchu.
Dodatkowe pasy ruchu stosuje się przede wszystkim na odcinkach wzniesień na drogach jedno- i dwujezdniowych. Dodatkowe pasy ruchu na drogach jednojezdniowych stosuje się dla wprowadzenia kontrolowanych odcinków umożliwiających bezpieczne wyprzedzanie.
Rys. 6. Oznakowanie jezdni dwukierunkowej czteropasowej:
a) z liniami krawędziowymi
b) z krawężnikami
W zależnośc
Podsumowując, dokument 'Zasady oznakowania poziomego elementów dróg' jest kluczowym narzędziem dla osób odpowiedzialnych za oznakowanie dróg. Dzięki szczegółowym wytycznym dotyczącym znaków poziomych oraz ich zastosowania, zapewniają one klarowność komunikacji na drodze i promują bezpieczeństwo wszystkich uczestników ruchu drogowego.