Szczegółowe warunki techniczne znaków drogowych poziomych

Załącznik nr 3

OGÓLNE WARUNKI TECHNICZNE DLA ZNAKÓW DROGOWYCH POZIOMYCH I WARUNKI ICH UMIESZCZANIA NA DROGACH

1. Warunki techniczne umieszczania znaków drogowych poziomych

1.1. Postanowienia wstępne

Przepisy załącznika stosuje się do oznakowania poziomego na drogach publicznych o nawierzchni twardej.

Załącznik określa dla znaków drogowych poziomych:

– wymagania techniczne,

– okres 6 miesięcy trwałości używanych materiałów,

– rodzaje i zakres stosowania,

– wzory i konstrukcje znaków,

– liternictwo drogowe.

1.2. Cel i zakres stosowania znaków

Znakowanie poziome dróg ma na celu:

– zwiększenie bezpieczeństwa uczestników ruchu i innych osób znajdujących się na drodze,

– usprawnienie ruchu pojazdów i ułatwienie korzystania z drogi.

Znaki poziome mogą występować samodzielnie lub w powiązaniu ze znakami pionowymi.

Umożliwiają one przekazywanie kierującym pojazdami informacji o przyjętym sposobie prowadzenia ruchu, nawet tam, gdzie zastosowanie innego rodzaju oznakowania jest niewystarczające lub niemożliwe.

Oznakowaniu poziomemu podlegają na całej długości:

– autostrad i dróg ekspresowych w zakresie linii segregacyjnych i krawędziowych, na odcinkach o szerokości jezdni 7 m i większej,

– dróg krajowych i wojewódzkich w zakresie linii krawędziowych, na odcinkach o szerokości mniejszej niż 7 m.

Na drogach powiatowych i gminnych o szerokościach jezdni mniejszych niż 7 m Starosta zarządzający ruchem może:

– dopuścić stosowanie linii krawędziowych tylko w miejscach niebezpiecznych,

– zdecydować o wprowadzeniu oprócz linii krawędziowych linii segregacyjnych (wydzielić pasy ruchu) na jezdni o szerokości od 5.5 m do 6.5 m.

Na drogach powiatowych i gminnych zaleca się stosować zasadę oznakowania poziomego jak dla dróg krajowych i wojewódzkich. Zakres oznakowania może być ograniczony przez Starostę zarządzający ruchem do miejsc niebezpiecznych.

Do miejsc i odcinków niebezpiecznych zalicza się w szczególności:

– skrzyżowania,

– przejazdy kolejowe i tramwajowe,

– przejścia dla pieszych i przejazdy dla rowerzystów,

– łuki poziome i pionowe o niedostatecznej widoczności,

– łuki oznaczone znakami ostrzegawczymi ostrzegającymi o niebezpiecznych zakrętach,

– tunele i dojazdy do tuneli,

– odcinki dróg o wzmożonym ruchu pieszym i rowerowym bez wydzielonych ciągów dla tego ruchu,

– odcinki dróg o zwiększonej wypadkowości.

Oznakowanie drogowe poziome ze względu na funkcje i kształt dzieli się na:

– znaki podłużne i poprzeczne,

– strzałki,

– znaki uzupełniające,

– punktowe elementy odblaskowe.

W celu uściślenia zakresu stosowania znaków poziomych wprowadza się odmiany, np. dla znaku P-1 „Linia krawędziowa drogi” wyróżnia się odmiany: P-1a „Linia krawędziowa ciągła” i P-1b „Linia krawędziowa przerywana”.

W zależności od rodzaju i sposobu zastosowania znaki poziome mogą mieć znaczenie prowadzące, segregujące, informujące, ostrzegawcze, zakazujące lub nakazujące.

1.3. Wymagania techniczne

Oznakowanie poziome powinno charakteryzować się:

– dobrą widocznością w ciągu całej doby,

– wysokim współczynnikiem odblaskowości, również w warunkach dużej wilgotności, np. podczas opadów deszczu,

– zachowaniem minimalnych parametrów odblaskowości w całym okresie użytkowania,

– odpowiednią szorstkością zbliżoną do szorstkości nawierzchni, na której są umieszczone,

– odpowiednim okresem 1 roku trwałości,

– odpornością na ścieranie i zabrudzenie,

– szybką metodą aplikacji, uwzględniającą również wymogi ekologiczne.

Do oznakowania poziomego można stosować tylko materiały atestowane. Badania jakości materiałów do oznakowania poziomego określa odpowiednia norma.

Wymagania techniczne dla oznakowania poziomego określone zostały w tabelach: 1 i 2.

Okres 2 lat trwałości oznakowania poziomego przy spełnieniu warunków technicznych w zależności od rodzaju materiału, grubości i technologii nanoszenia na nawierzchnię dróg zostały zamieszczone w tabeli 3.

Tabela 1. Minimalne wymagania dla stałego oznakowania poziomego dróg

Wymagania Właściwości drogi autostrady drogi ekspresowe drogi krajowe Współczynnik luminancji β 0.6 0.5 0.4 (widoczność w dzień) Powierzchniowy współczynnik mcd/lx/m2 150 120 100*) odblasku mcd/lx/m2 (widzialność w nocy) Wskaźnik szorstkości BPN 0.30 0.25 0.20 Trwałość (wg skali BPN) 4 3 2 *) Wymagana wartość nie dotyczy oświetlonych dróg krajowych.

Ze względu na grubość użytego materiału oznakowanie poziome dzieli się na:

– grubowarstwowe 1.5–2.5 mm (mierzone na mokro),

– cienkowarstwowe 0.6–1.5 mm,

– punktowe elementy odblaskowe do 0.5 mm.

Do oznakowania grubowarstwowego stosuje się farby rozpuszczalnikowe, wodorozcieńczalne i chemoutwardzalne nakładane na mokro. Cienkowarstwowe oznakowanie wykonywane jest przy użyciu mas termoplastycznych, mas chemoutwardzalnych, taśm prefabrykowanych, wśród których wyróżnia się między innymi: odblaskowe taśmy nieprofilowane i profilowane.

Tabela 2. Współrzędne chromatyczności x, y dla stałego oznakowania poziomego dróg

Współrzędne punktów narożnych 1 2 3 4 x 0.590 0.620 0.610 0.580 y 0.380 0.370 0.360 0.370

Dla uzyskania odblaskowości oznakowania stosuje się kulki szklane lub mikrokulki o współczynniku załamania światła powyżej 1.5. Dopuszcza się stosowanie na liniach krawędziowych wygarbień o szerokości od 4 do 6 cm i całkowitej wysokości do 3 mm, umieszczanych w regularnych odstępach do 10 cm.

Na autostradach, drogach ekspresowych i drogach krajowych zaleca się dla linii krawędziowych stosowanie oznakowania cienkowarstwowego profilowanego lub strukturalnego, powodującego podczas najechania na linię powstanie efektu akustycznego, ostrzegającego kierującego, że zjechał poza pas ruchu.

Znaki poziome barwy żółtej stosuje się w przypadku czasowych zmian organizacji ruchu, jeżeli na jezdni pozostaje oznakowanie stałe barwy białej.

Znaki barwy białej, które nie obowiązują w czasowej organizacji ruchu, powinny być przekreślone kreskami barwy żółtej o szerokości minimum 10 cm. Do wykonywania oznakowania tymczasowego barwy żółtej należy stosować materiały łatwe do usunięcia, np. taśmy odblaskowe. Linie wyznaczające pasy ruchu zaleca się uzupełnić punktowymi elementami odblaskowymi z odbłyśnikami barwy żółtej. Jeżeli czasowa organizacja ruchu zastosowana jest na odcinkach, na których dotychczasowe oznakowanie poziome zostaje usunięte lub zakryte (na skutek frezowania nawierzchni lub ułożenia tymczasowego nowej nawierzchni), do oznakowania stosuje się oznakowanie barwy białej.

Czasowe oznakowanie poziome powinno być wykonane z materiałów odblaskowych. Do oznakowania tymczasowego należy stosować: farby odblaskowe, taśmy samoprzylepne, punktowe elementy odblaskowe. Stosowanie farb dopuszcza się wyłącznie w takich przypadkach, gdy w wyniku przewidywanych robót nawierzchniowych oznakowanie to po ich zakończeniu będzie całkowicie niewidoczne, np. zostanie przykryte nową warstwą ścieralną nawierzchni.

Tymczasowe oznakowanie poziome powinno cechować się:

– prostą metodą aplikacji,

– łatwością usuwania bez pozostawiania śladów lub niszczenia nawierzchni jezdni.

Wymagania dla znaków barwy żółtej określa odpowiednia norma.

Tabela 3. Grubość warstwy i okres trwałości materiałów do oznakowania poziomego

Grubość Okres trwałości Rodzaj materiału mm lat Farba rozpuszczalnikowa 1.5-2.5*) 2-3 Farba wodorozcieńczalna 1.5-2.5*) 2 Farba chemoutwardzalna 1.5-2.5 2 Masa termoplastyczna 1.5-2.5 3 Masa chemoutwardzalna 1.2-2.0 3 Taśma prefabrykowana nieprofilowana 0.6-1.0 2 Taśma prefabrykowana profilowana 0.8-1.5 3 Taśma prefabrykowana przyklejana na podkład 0.5-0.8**) 2 Taśma prefabrykowana wbudowana w nową 0.5-0.8**) 3 warstwę ścieralną w ostatnim cyklu wałowania *) Grubość warstwy mierzona na mokro, po wyschnięciu zmniejsza się o 20–30%. **) Grubość warstwy bez uwzględnienia garbów dla taśm profilowanych.