Protokół odrzucenia spadku

ODRZUCENIE SPADKU

Repertorium A nr NS 254/2023

AKT NOTARIALNY

Dnia 15 sierpnia 2023 roku w budynku numer 12 przy ulicy Polnej we wsi Zalesie, gminie Michałowice, przed Anną Kowalską notariuszem w Warszawie, prowadzącym kancelarię notarialną w Warszawie w budynku numer 5 przy ulicy Marszałkowskiej, stawił się:

Jan Nowak, syn Adama i Marii (80051201234), zamieszkały ul. Kwiatowa 7, 02-200 Warszawa.

Tożsamość stawającego notariusz ustalił na podstawie dowodu osobistego ACW123456 ważnego na czas nieoznaczony.

PROTOKÓŁ PRZYJĘCIA OŚWIADCZENIA O ODRZUCENIU SPADKU

§ 1. Jan Nowak oświadcza, że:

- dnia 1 lipca 2023 roku w Warszawie zmarł jego ojciec Adam Nowak, syn Piotra i Anny, urodzony dnia 10 marca 1950 roku w Krakowie (obecnie Wrocław), ostatnio zamieszkały ul. Słoneczna 10, 00-123 Warszawa, w chwili śmierci będący wdowcem, co potwierdza okazany odpis skrócony jego aktu zgonu wydany przez Urząd Stanu Cywilnego w Warszawie dnia 5 lipca 2023 roku, poświadczony za zgodność z treścią aktu zgonu nr 123/2023,

- według jego wiedzy Adam Nowak nie pozostawił testamentu,

- nie złożył dotychczas oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu spadku po Adamie Nowaku.

§ 2. Jan Nowak oświadcza, że przypadający mu na podstawie ustawy spadek po ojcu Adamie Nowaku odrzuca.

§ 3. Jan Nowak oświadcza, że jest bezdzietny, a tożsamość i miejsca zamieszkania pozostałych spadkobierców Adama Nowaka nie są mu znane.

§ 4. Pobrano:

- taksę notarialną na podstawie § 8 pkt 9 oraz § 17 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej (tekst jedn. Dz.U. 2013 poz. 237) w kwocie (50,00 + 50,00) 100,00 zł (sto złotych),

- 23% VAT-u na podstawie Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535 w kwocie 23,00 zł (dwadzieścia trzy złote).

Powyższe opłaty nie obejmują kosztów wypisów tego aktu, które wraz z podstawą prawną ich pobrania zostaną podane na każdym z nich.

Akt ten został odczytany, przyjęty i podpisany.

Jan Nowak                          Anna Kowalska - notariusz

Uwagi do wzoru nr 117

Dla praktyki notarialnej w zakresie przyjęcia lub odrzucenia spadku istotne znaczenie mają przede wszystkim przepisy zawarte w art. 1012-1017 Kodeksu cywilnego. Określają one nie tylko właściwość sądu do przyjmowania oświadczeń, lecz również wymagania co do treści samego oświadczenia oraz trybu postępowania.

Art. 1015 § 1 k.c. stanowi, że oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone przed notariuszem lub w sądzie rejonowym, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania lub pobytu składającego oświadczenie. Przepis ten określa tylko właściwość sądu. Co do właściwości notariusza, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz.U. 2017 poz. 2291). Notariusz lub sąd obowiązany jest niezwłocznie przesłać oświadczenie wraz z załącznikami do sądu spadku, czyli z reguły sądu ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy (art. 628 k.p.c.). Omawiane oświadczenia mogą więc być składane przed notariuszem, w sądzie rejonowym, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania lub pobytu składającego oświadczenie (art. 1015 § 1 k.c.), lub w sądzie spadku w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku (art. 670 k.p.c.).

Oświadczenie (składane zarówno w sądzie, jak i przed notariuszem) powinno zawierać dane określone w art. 1015 § 2 k.c. Z oświadczenia złożonego przed notariuszem zostaje sporządzony protokół w formie aktu notarialnego (art. 92 § 1 pkt 1 Prawa o notariacie). Składający oświadczenie powinien złożyć notariuszowi wypis aktu zgonu spadkodawcy albo prawomocne postanowienie sądu o uznaniu za zmarłego lub o stwierdzeniu zgonu (art. 95 § 2 Prawa o notariacie). Oświadczenie to obejmuje albo przyjęcie spadku bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), albo z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), albo też odrzucenie spadku (art. 1012 k.c.). Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 lutego 2007 r. (I CSK 358/06), z istoty odrzucenia spadku (por. art. 1020 k.c.) wynika, że może ono odnieść skutek prawny określony w art. 1020 § 1 k.c. tylko wtedy, gdy składający takie oświadczenie dziedziczy spadek.

Art. 1015 § 1 k.c. określa termin, w ciągu którego może być złożone oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku, przyjmując fikcję prawną polegającą na tym, że brak oświadczenia w wymaganym terminie jest równoznaczny z prostym przyjęciem spadku (od tej zasady są wyjątki zawarte w art. 1015 § 2 k.c.). Wskazany w tym przepisie termin jest terminem zawitym prawa materialnego. W postępowaniu związanym z przyjęciem oświadczenia nie bada się zachowania wymaganego terminu, choć notariusz powinien udzielić składającemu oświadczenie niezbędnych w tym zakresie informacji. Według uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 1995 r. (III CZP 57/95), sześciomiesięczny termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku z art. 1015 § 1 k.c. rozpoczyna się - zarówno dla spadkobiercy ustawowego powołanego w testamencie do spadku, jak i dla pozostałych spadkobierców ustawowych - z dniem, w którym dowiedzieli się oni o tym, że testament ze względu na niezachowanie prawem przepisanej formy jest nieważny (OSNC 1995, nr 12, poz. 184).

Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku nie może być złożone pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu i jest nieodwołalne (art. 1016 k.c.). Istnieje tylko możliwość uchylenia się od skutków prawnych tego oświadczenia złożonego pod wpływem błędu lub groźby, według zasad określonych w art. 88 k.c. Omawiane oświadczenie natomiast jest bezwzględnie nieważne, jeżeli zostało złożone przez osobę znajdującą się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli (art. 1017 k.c.).