Odpowiedź na skargę kasacyjną

Warszawa, dnia 20.03.2024

DoSądu OkręgowegoWydział Cywilnyw Krakowie

Powodowie: Jan Kowalski,Anna Kowalska.

I C 1234/23

Pozwany: Piotr Nowak.

ODPOWIEDŹ POWODÓW NA SKARGĘ KASACYJNĄw sprawie z powództwa Jana i Anny Kowalskich przeciwkoPiotrowi Nowakowi o zapłatę

Odpowiadając na skargę kasacyjną pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 15.02.2024 w sprawie I C 1234/23 - doręczoną dnia 18.03.2024 - powodowie podnoszą, co następuje:

1. Z powołaniem się na art. 3984 § 2 i art. 3989 § 1 k.p.c. powodowie - w pierwszej kolejności - wnoszą o wydanie postanowienia odmawiającego przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania jako niezawierającej okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie. Zarzut naruszenia prawa materialnego nie zawiera odniesienia się do ustalonego stanu faktycznego, dlatego powołane w skardze kasacyjnej przepisy prawa stanowią tylko pozorne wykazanie okoliczności z art. 3989 § 1 k.p.c. Pozwany nie twierdzi, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Nie występuje przesłanka w postaci wykładni przepisów prawa budzących poważne wątpliwości. Skarżący skupia się na krytyce orzecznictwa sądowego pochodzącego z 1998 roku, bo zapadłego pod rządem Kodeksu zobowiązań. Orzecznictwo to ma tylko historyczny walor. Przesłanka w postaci potrzeby wykładni przepisów prawnych wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów dotyczy obowiązujących przepisów. Takiej zaś potrzeby skarżący w skardze kasacyjnej nie przytoczył. Nie jest uzasadniony zarzut zmierzający do podważenia zasady odpowiedzialności strony pozwanej. Odmienne stanowisko strony pozwanej pomija treść prawomocnego wyroku wydanego w postępowaniu karnym przez Sąd Rejonowy w Katowicach z dnia 10.01.2023, II K 543/22. Stosownie do treści tego wyroku winny spowodowania tego wypadku jest Piotr Nowak - pracownik pozwanego, który 12.05.2022 prowadził koparkę firmy Bud-Max, a nie miał wymaganych uprawnień do jej eksploatacji jako maszynista oraz nie dostosował jej szybkości do panujących warunków atmosferycznych i nie zmniejszył szybkości przed zbliżeniem się do skrzyżowania torów kolejowych z jezdnią, na której znajdował się będący w ruchu ciągnik powoda marki Ursus.

Jan Kowalski uznany został za winnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym i wywołania skutku w postaci uszkodzenia ciała innej osoby (art. 177 § 1 k.k.) i skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata.

Dowód: akta sprawy Sądu Rejonowego w Katowicach II K 543/22 i załączona do tych akt opinia biegłego do spraw ruchu drogowego Adam Wiśniewski.

Sąd orzekający przeprowadził dowód z akt tej sprawy, zwracając uwagę stron na ustalenia dokonane w toku postępowania karnego. Istnieje zatem podstawa do przyjęcia odpowiedzialności za zaistniały wypadek wyłącznie z winy strony pozwanej. Dlatego zaskarżony wyrok w zakresie przesądzającym o zasadzie odpowiedzialności pozwanego odpowiada prawu (art. 39814 k.p.c.).

2. Co do szkody poniesionej przez każdego z powodów i kryterium jej ustalenia, to nie ulega wątpliwości, że jej wyrównanie powinno objąć obie postacie, tj. damnum emergens i lucrum cessans (art. 361 § 2 k.c.). W piśmiennictwie prawniczym definicję szkody ujmuje się szeroko. Wynika to ze wszystkich opracowań komentujących uregulowania Kodeksu cywilnego dotyczące granic odpowiedzialności zobowiązanego do odszkodowania. Bez względu na to, w jakim składniku majątkowym poszkodowany doznał uszczerbku, szkodę określa się - w przeważającej literaturze przedmiotu - jako doznany uszczerbek majątkowy w dobrach prawem chronionych, którego poszkodowany doznał wbrew swojej woli. Taką szeroką definicję szkody podaje także Zbigniew Radwański (System prawa cywilnego, t. III, cz. 1, Prawo zobowiązań - część ogólna, C.H. Beck 2000, s. 214). Według tego autora: "Szkodą jest każdy uszczerbek w prawnie chronionych dobrach, który wyraża się w różnicy pomiędzy stanem dóbr, jaki już istniał i jaki mógłby następnie w normalnej kolei rzeczy wytworzyć się, a stanem, jaki powstał wskutek zdarzenia wywołującego zmianę w dotychczasowym stanie rzeczy, z którym to ustawodawca wiąże powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej". Zob. także uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 15.05.1998, III CZP 17/98 (OSNC 1998, nr 7-9, poz. 106). W dążeniu do zrealizowania zasady pełnego odszkodowania także Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 20.02.2000, I CKN 1155/99 (OSN 2000, nr 3, poz. 76), stwierdził, że szkodę majątkową stanowi różnica między obecnym stanem majątkowym poszkodowanego a tym stanem, jaki by istniał, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Zadaniem wynagrodzenia szkody jest wyrównanie tej różnicy. Kontynuację tego kierunku ustalania i wyjaśniania pojęcia szkody stanowi uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18.07.2002, III CZP 42/02 (OSNCP 2003, nr 7-8, poz. 128), stwierdzająca, że szkodą w znaczeniu potocznym jest różnica między tym, czym poszkodowany dysponowałby, gdyby nie było zdarzenia powodującego szkodę, a czym dysponuje rzeczywiście na skutek tego zdarzenia. Nie istnieją zatem uzasadnione podstawy do kwestionowania wysokości renty zasądzonej na rzecz powoda Jana Kowalskiego. Ustalona wysokość renty znajduje potwierdzenie w opinii złożonej na piśmie oraz w ustnym wyjaśnieniu tejże opinii przez biegłego inż. Maria Zielińskiego, pracownika naukowego Politechniki Warszawskiej.

Dowód: opinia biegłego Maria Zieliński, przesłuchanie stron.

3. Kwestionowanie przez skarżącego renty w wysokości 500 zł miesięcznie, zasądzonej na rzecz małoletniego Adama Kowalskiego, pomija rodzaj doznanych obrażeń i ich skutki dla poszkodowanego. Wymagały one - po 3-tygodniowym pobycie w Szpitalu Wojewódzkim - kontroli przez lekarza. Częstotliwość wizyt powoda w Przychodni Specjalistycznej w Warszawie wynosiła, na przestrzeni roku od wypadku, co 2 tygodnie. Następnie małoletni poddany był ćwiczeniom rehabilitacyjnym w wymiarze także 2 razy w tygodniu. Nie mógł korzystać z transportu ogólnodostępnego. Obecnie uczęszcza do III klasy szkoły podstawowej i nadal wymaga pomocy w transporcie do szkoły oraz obuwia ortopedycznego dostosowanego do stanu nogi, nadal leczonej.

Dowód: opinia biegłego chirurga Tomasz Malinowski, zaświadczenie Przychodni Specjalistycznej nr 7 w Warszawie, przesłuchanie stron.

Przesłanka w postaci zwiększonych potrzeb poszkodowanego Adama Kowalskiego, istniejąca od 12.05.2022, została zatem przez stronę powodową wykazana (art. 6 k.c.).

Powyższe bezsporne okoliczności faktyczne uzasadniają - w świetle przytoczonych przepisów - oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

Anna Nowak(adwokat)

Załączniki:odpisy odpowiedzi.