Pozew o uznanie za niegodnego dziedziczenia
- Prawo
cywilne
- Kategoria
pozew
- Klucze
dowody, niegodny dziedziczenia, obowiązek pomocy, pozew, prawo cywilne, rozprawa, spadkobierca, uzasadnienie, uznanie
Pozew o uznanie za niegodnego dziedziczenia jest dokumentem, który wnosi się do sądu w celu wystąpienia z żądaniem uzyskania decyzji o niegodności dziedziczenia danej osoby. Decyzja taka pozwala wykluczyć daną osobę z kręgu spadkobierców z ustawy, co może być uzasadnione różnymi przesłankami, takimi jak np. zniewaga wobec spadkodawcy, popełnienie ciężkiej przestępstwa czy też zaniedbanie obowiązków wobec spadku.
ul. Kwiatowa 12, 34-500 Zakopane, dnia 15 marca 2024 r.
Sąd Okręgowy w KrakowieI Wydział Cywilny
Powód: Anna Kowalska85031201234zam. ul. Kwiatowa 12, 34-500 Zakopane
Pozwany: Jan Kowalskizam. ul. Polna 2, 30-100 Kraków
Wartość przedmiotu sporu: 50 000 złOpłata sądowa od pozwu: 250 zł
POZEWO UZNANIE ZA NIEGODNEGO DZIEDZICZENIA
Niniejszym wnoszę o:
1) uznanie pozwanego Jana Kowalskiego za niegodnego dziedziczenia po zmarłej Marii Kowalskiej, zmarłej w dniu 10 stycznia 2024 r. w Krakowie i tu ostatnio stale zamieszkałej;
2) zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, według norm przepisanych, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;
3) dopuszczenie dowodów z:
a) odpisu skróconego aktu zgonu Marii Kowalskiej, celem ustalenia faktu i daty śmierci spadkodawczyni,
b) odpisu skróconego aktu małżeństwa Marii Nowak i Jana Kowalskiego, celem ustalenia, że spadkodawczyni i pozwany byli małżeństwem,
c) odpisu skróconego aktu urodzenia Anny Kowalskiej, celem ustalenia, że powódka jest córką Marii Nowak i Jana Kowalskiego,
d) kopii historii choroby Marii Kowalskiej, celem ustalenia, że w okresie od stycznia 2022 r. była ona osobą chorą, niezdolną do samodzielnej egzystencji oraz wymagającą przeprowadzania zabiegów dializowania dwa razy w tygodniu,
d) zeznań świadka Krystyny Nowak, celem ustalenia, że pozwany Jan Kowalski 10 lat temu porzucił rodzinę i nie dopełniał wobec zmarłej Marii Kowalskiej obowiązku wzajemnej pomocy wynikającej z małżeństwa,
e) przesłuchania stron celem ustalenia, że pozwany Jan Kowalski 10 lat temu porzucił rodzinę i nie dopełniał wobec zmarłej Marii Kowalskiej obowiązku wzajemnej pomocy wynikającej z małżeństwa;
4) odstąpienie od przeprowadzenia posiedzenia przygotowawczego, a w przypadku uznania przez Sąd, że przeprowadzenie posiedzenia przygotowawczego jest konieczne – o przeprowadzenie go również pod nieobecność powoda;
5) przeprowadzenie rozprawy i wysłuchanie powoda na rozprawie.
Kwestia uznania spadkobiercy za niegodnego dziedziczenia nie może być załatwiona w drodze ugody, lecz wymaga wyroku Sądu, natomiast próba przekonania pozwanego, by odrzucił spadek po zmarłej Marii Kowalskiej okazała się bezskuteczna.
UZASADNIENIE
Spadkodawczyni Maria Kowalska zmarła w dniu 10 stycznia 2024 r. w Krakowie, gdzie stale zamieszkiwała.
Spadkodawczyni i pozwany byli małżeństwem od 15 maja 1990 r. Nie została orzeczona separacja małżonków, nie toczyło się postępowanie o rozwód. Małżeństwo ustało na skutek śmierci spadkodawczyni Marii Kowalskiej.
Powódka jest córką spadkodawczyni i pozwanego.
Pozwany Jan Kowalski około 10 lat temu porzucił rodzinę i wyprowadził się do innej kobiety. Od tamtego czasu pozwany w ogóle nie interesował się spadkodawczynią, zerwał z nią wszelkie kontakty.
Przez kilka lat przed śmiercią spadkodawczyni ciężko chorowała, nie wychodziła z domu, była niezdolna do samodzielnej egzystencji. Dwa razy w tygodniu przeprowadzano u niej dializowanie w szpitalu. Opiekę nad spadkodawczynią sprawowała powódka (córka spadkodawczyni) oraz siostra pozwanego Krystyna Nowak. Natomiast pozwany, mimo że wiedział o sytuacji spadkodawczyni, w żadnym zakresie nie uczestniczył w opiece nad nią, nie wspierał jej w chorobie. O taką pomoc, np. zrobienie zakupów, podwiezienie spadkodawczyni na zabiegi dializ, prosiła go kilkukrotnie zarówno powódka, jak i jego siostra Krystyna Nowak, pozwany jednak za każdym razem odmawiał. Twierdził, że nic go ze spadkodawczynią nie łączy i nie będzie się nią zajmował.
Stosownie do art. 928 § 1 pkt 5 k.c. spadkobierca może być uznany przez sąd za niegodnego, jeżeli uporczywie uchylał się od wykonywania obowiązku pieczy nad spadkodawcą, w szczególności wynikającego z władzy rodzicielskiej, opieki, sprawowania funkcji rodzica zastępczego, małżeńskiego obowiązku wzajemnej pomocy albo obowiązku wzajemnego szacunku i wspierania się rodzica i dziecka.
W niniejszej sprawie pozwany Jan Kowalski niewątpliwie uchylał się od obowiązku pieczy nad spadkodawczynią Marią Kowalską, wynikającego z małżeńskiego obowiązku wzajemnej pomocy. Od około 10 lat spadkodawczyni i pozwany nie mieszkali wspólnie i nie utrzymywali kontaktów, ponieważ nie chciał tego pozwany. Niemniej pozostawali oni małżeństwem, a tym samym na pozwanym ciążył obowiązek określony w art. 23 k.r.o. Pozwany tego obowiązku nie dopełniał, a jego postępowanie charakteryzowało się uporczywością.
Mając na uwadze powyższe niniejsze powództwo jest uzasadnione i konieczne.
Anna Kowalska (podpis)
Załączniki:− odpis skrócony aktu zgonu Marii Kowalskiej,− odpis skrócony aktu urodzenia Anny Kowalskiej,− odpis skrócony aktu małżeństwa Marii Nowak i Jana Kowalskiego,− kopia historii choroby,− dowód uiszczenia opłaty sądowej od pozwu,− odpis pozwu wraz z odpisami wszystkich załączników.
Podsumowując, pozew o uznanie za niegodnego dziedziczenia jest ważnym instrumentem prawny, umożliwiającym skuteczne rozwiązanie problemów związanych z dziedziczeniem. Decyzja sądu w tej sprawie może mieć istotne konsekwencje dla zainteresowanych stron, dlatego staranna argumentacja i zgromadzenie odpowiednich dowodów są kluczowe.