Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia

ul. Kwiatowa 12, 02-202 Warszawa, Maj 2023 r.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna ul. Ogrodowa 2, 00-001 Warszawa za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział Cywilny ul. Przy Rondzie 7, 31-547 Kraków

Wnioskodawczyni: Anna Kowalska PESEL: 98051201234 zam. ul. Polna 34/5, 80-180 Gdańsk zast. przez adw. Jan Nowak Kancelaria Adwokacka ul. Morska 2, 80-800 Gdańsk e-mail: [email protected]

Uczestnicy: 1. Tomasz Wiśniewski PESEL: 75021512345 zam. ul. Słoneczna 1, 80-222 Gdańsk 2. Maria Wiśniewska PESEL: 70081002345 zam. ul. Leśna 5/2, 80-333 Gdańsk

Wartość przedmiotu zaskarżenia: 150000 zł (słownie: sto pięćdziesiąt tysięcy) Sygn. akt: I C 1234/23

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z Marca 2023 r., sygn. akt: I Ca 2345/23

Z powołaniem na załączone pełnomocnictwo na podstawie art. 519² § 1 w zw. z art. 13 § 2 KPC, w imieniu wnioskodawczyni, zaskarżam powyższe postanowienie w całości:

I. Wnoszę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z Marca 2023 r., sygn. akt: I Ca 2345/23;

II. Skargę opieram na podstawie naruszenia przepisów postępowania, które spowodowało wydanie orzeczenia niezgodnego z prawem;

III. Wskazuję art. 43 KRO w zw. z art. 689 KPC jako przepisy, z którymi skarżone orzeczenie jest niezgodne;

IV. Wydanie rzeczonego postanowienia spowodowało wyrządzenie szkody wnioskodawczyni poprzez uniemożliwienie wydania przez Sąd rozstrzygnięcia w zakresie ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym;

V. Wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Zgodnie z treścią art. 519¹ § 4 pkt 4 KPC wyżej wskazane postanowienie nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną, ponadto brak jest podstaw do złożenia skargi o wznowienie postępowania;

VI. Wnoszę o zasądzenie od uczestników postępowania na rzecz wnioskodawczyni kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Uzasadnienie

Wnioskodawczyni w dniu 15 Stycznia 2022 r. złożyła do Sądu Rejonowego w Gdańsku, Wydział I Cywilny wniosek o dokonanie działu spadku po mężu Piotr Kowalski, zmarłym w Gdańsku, 10 Stycznia 2022 r., z którym do momentu śmierci pozostawała w małżeńskiej wspólności majątkowej. Wcześniej, tj. 01 Grudnia 2021 r., wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Okręgowego w Gdańsku, Wydział I Cywilny, z pozwem o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. Postępowanie to z chwilą śmierci Piotra Kowalskiego zostało umorzone.

Sąd Rejonowy w Gdańsku w toku postępowania działowego ustalił, że lokal, w którym zamieszkiwała wnioskodawczyni ze spadkodawcą, oraz samochód marki Audi A4 były składnikami majątku wspólnego małżonków. W związku z tym sąd I instancji wyznaczył wnioskodawczyni siedmiodniowy termin do uzupełnienia wniosku o dział spadku przez zgłoszenie żądania zniesienia współwłasności tych rzeczy. Anna Kowalska uzupełniła złożony przez siebie wniosek w sposób określony przez sąd, a ten postanowieniem z 15 Lutego 2022 r. dokonał działu spadku po Piotrze Kowalskim, znosząc jednocześnie współwłasność. Sąd przyznał wnioskodawczyni nieruchomość lokalową oraz samochód marki Audi A4 na wyłączną własność oraz orzekł o spłacie w wysokości 75000 zł (słownie: siedemdziesiąt pięć tysięcy) na rzecz każdego z uczestników.

Wnioskodawczyni, która w toku postępowania nie była zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika, uznała, że podział spadku został dokonany w sposób nieprawidłowy ze szkodą dla niej, gdyż w jej opinii to ona, jako osoba mająca dużo wyższe zarobki od męża, przyczyniła się w znacznie większym stopniu do powstania ich wspólnego majątku. Spadkodawca od dłuższego czasu, tj. od 2018 r., pozostawał bezrobotny, co było związane z jego problemami alkoholowymi. Zupełnie nie interesował się sprawami rodzinnymi, prowadząc jednocześnie rozrzutne życie, trwoniąc majątek rodziny. Natomiast wnioskodawczyni zajmowała się domem i zajmuje stanowisko Głównego Księgowego w Firma XYZ, zarabiając blisko 10000 zł miesięcznie brutto. W związku z tym Anna Kowalska złożyła od wyżej wskazanego postanowienia apelację do Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział I Cywilny Odwoławczy, wnosząc o jego uchylenie w całości. Skarżonemu postanowieniu strona zarzuciła niezastosowanie art. 43 KRO oraz błędne zastosowanie art. 689 KPC poprzez niedokonanie podziału majątku wspólnego w toku postępowania wszczętego wnioskiem o dział spadku, co uniemożliwiło złożenie żądania ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym. Sąd Okręgowy w Krakowie postanowieniem z Marca 2023 r. oddalił apelację jako bezzasadną.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie stało się prawomocne z chwilą wydania, gdyż nie przysługuje od niego żaden środek zaskarżenia.

Sądy obu instancji dopuściły się rażącego naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 43 KRO oraz art. 689 KPC, poprzez dokonanie zniesienia współwłasności w toku postępowania o dział spadku, w sytuacji gdy w pierwszej kolejności powinien nastąpić podział majątku wspólnego małżonków. Naruszenie to uniemożliwiło wnioskodawczyni złożenie żądania ustalenia nierównych części małżonków w majątku wspólnym.

W literaturze i orzecznictwie powszechnie przyjęty został pogląd, że w przypadku, gdy w skład spadku wchodzi udział spadkodawcy w majątku objętym małżeńską wspólnością ustawową, do dokonania działu spadku niezbędne jest uprzednie, albo jednoczesne z działem spadku, połączone w tym samym postępowaniu, przeprowadzenie podziału majątku wspólnego, chyba że zapadł już prawomocny wyrok rozstrzygający o żądaniu nierównych udziałów w majątku wspólnym oraz o żądaniach zwrotu wydatków, nakładów i innych świadczeń z majątku wspólnego na majątek osobisty lub odwrotnie, albo że częściowy dział spadku nie dotyczy udziału spadkodawcy w majątku wspólnym, a taki nie został wydany w toku niniejszego postępowania (uchw. SN z 12 Kwietnia 2012 r., III CZP 12/12, OSNCP 2012, Nr 10, poz. 123, z glosą Adama Zielińskiego, OSPiKA 2013, Nr 5, poz. 67). Istnienie regulacji ujętej w art. 43 KRO sprawia, że podział majątku wspólnego małżonków musi wyprzedzać zarówno dział spadku, jak i zniesienie współwłasności.

Zatem sąd I instancji zamiast wezwać wnioskodawczynię do złożenia wniosku o podział majątku wspólnego, wezwał ją do złożenia wniosku o zniesienie współwłasności, co stanowi rażące naruszenie przepisów postępowania i doprowadziło do wydania orzeczenia niezgodnego z prawem, które wyrządziło wnioskodawczyni szkodę. Anna Kowalska nie miała możliwości zgłoszenia żądania ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym, co spowodowało wydanie przez sąd orzeczenia, które nie uwzględniło stopnia przyczynienia się wnioskodawczyni do powstania majątku wspólnego małżonków. Poprzez to naruszenie orzekający sąd przyjął do rozliczeń wysokość udziałów, opierając się na ich równości i na tej podstawie dokonał nieprawidłowych rozstrzygnięć w sprawie działowej przez ustalenie błędnej wartości spłat obciążających wnioskodawczynię.

Mając to na uwadze, niniejsze postanowienie wyrządziło Annie Kowalskiej szkodę, co uzasadnia żądanie stwierdzenia niezgodności z prawem tego postanowienia.

Rzeczone postanowienie nie podlega wzruszeniu w drodze innych środków zaskarżenia. Brak jest podstaw do złożenia skargi kasacyjnej, ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia wynoszącą 150000 zł (słownie: sto pięćdziesiąt tysięcy). Przepis art. 519¹ § 4 pkt 4 KPC stanowi bowiem, iż skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach dotyczących działu spadku, jeżeli przedmiot zaskarżenia jest niższy niż 500000 zł (słownie: pięćset tysięcy).

Całokształt okoliczności sprawy sprawia, że skarga jest zasadna oraz spełnia wymagania zakreślone przez art. 424⁵ KPC. W związku z tym wnoszę, żeby Sąd Najwyższy stwierdził, że zaskarżony wyrok jest niezgodny z art. 43 KRO oraz art. 689 KPC.

Anna Kowalska .................................. (podpis własnoręczny) Jan Nowak adwokat

Załączniki: 1) pełnomocnictwo, 2) dwa odpisy skargi dla uczestników wraz z załącznikami, 3) dwa odpisy skargi przeznaczone do akt Sądu Najwyższego, 4) odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z Marca 2023 r., sygn. akt: I Ca 2345/23, 5) dowód uiszczenia opłaty sądowej.