Wezwanie świadka

ul. Kwiatowa 12, 00-001 Warszawa, dnia 15.03.2024 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie

Wydział I Cywilny

ul. Marszałkowska 86, 00-626 Warszawa

I C 1234/23

Anna Kowalska

ul. Polna 34/2, 01-111 Warszawa

WEZWANIE ŚWIADKA

Sąd Rejonowy w Warszawie, Wydział I Cywilny, w sprawie o sygn. akt I C 1234/23 z wniosku Jana Nowakowskiego przy uczestnictwie Marii Nowakowskiej o podział majątku wspólnego wzywa Panią, aby stawiła się w dniu 25.04.2024 r. o godz. 10:00 w sali rozpraw nr 15 celem złożenia zeznań w sprawie w charakterze świadka.

Stawiennictwo osobiste obowiązkowe.

na zarządzenie referendarza sądowego

Sekretarz sądowy Jan Wiśniewski

POUCZENIE

1. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo sąd skaże świadka na grzywnę, po czym wezwie go powtórnie, a w razie ponownego niestawiennictwa skaże go na ponowną grzywnę i może zarządzić jego przymusowe sprowadzenie (art. 274 § 1 k.p.c.).

2. Za nieuzasadnioną odmowę zeznań lub przyrzeczenia sąd po wysłuchaniu obecnych stron co do zasadności odmowy skaże świadka na grzywnę. Niezależnie od powyższej grzywny sąd może nakazać aresztowanie świadka na czas nieprzekraczający tygodnia. Sąd uchyli areszt, jeżeli świadek złoży zeznanie lub przyrzeczenie albo jeżeli sprawę ukończono w instancji, w której dowód z tego świadka został dopuszczony (art. 276 § 1 i 2 k.p.c.).

3. Usprawiedliwienie niestawiennictwa z powodu choroby stron, ich przedstawicieli ustawowych, pełnomocników, świadków i innych uczestników postępowania wymaga przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie sądu, wystawionego przez lekarza sądowego (art. 2141 § 1 k.p.c.).

4. Świadka, który nie może się stawić na wezwanie z powodu choroby, niepełnosprawności lub innej niedającej się usunąć przeszkody, przesłuchuje się w miejscu jego pobytu (art. 263 k.p.c.).

5. Świadkowi przysługuje zwrot kosztów podróży – z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności sądowej na wezwanie sądu – w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu. Górną granicę ww. należności stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Według tych samych zasad świadkowi przysługuje zwrot kosztów noclegu oraz utrzymania w miejscu wykonywania czynności sądowej. Wysokość kosztów, o których mowa, świadek powinien należycie wykazać (art. 85 u.k.s.c.).

6. Świadkowi przysługuje zwrot zarobku lub dochodu utraconego z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu. Wynagrodzenie za utracony zarobek lub dochód za każdy dzień udziału w czynnościach sądowych przyznaje się świadkowi w wysokości jego przeciętnego dziennego zarobku lub dochodu. W przypadku świadka pozostającego w stosunku pracy przeciętny dzienny utracony zarobek oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop. Górną granicę należności, o których mowa w ust. 2, stanowi równowartość 250% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa. Utratę zarobku lub dochodu oraz ich wysokość świadek powinien należycie wykazać (art. 86 u.k.s.c.).

7. Wynagrodzenie oraz zwrot kosztów podróży, wydatków, utraconego zarobku lub dochodu przyznaje się na wniosek świadka. Wniosek o przyznanie należności składa się ustnie do protokołu lub na piśmie, w terminie 3 dni od dnia zakończenia czynności z udziałem osoby uprawnionej do tych należności (art. 92 u.k.s.c.).